Ενα κινούμενο κεφάλι σε μια οθόνη πριν από 90 χρόνια έγραψε ιστορία, με την πρώτη επίδειξης ζωντανής τηλεόρασης να είναι γεγονός.
Το... κεφάλι άνηκε στην Daisy Elizabeth Gandy, επιχειρηματικό συνέταιρο του John Logie Baird. Ο Baird ήταν ένας Σκωτζέζος εφευρέτης, ο οποίος ανακάλυψε τη μηχανική τηλεόραση.
Η μηχανική τηλεόραση, επίσης γνωστή ως «televisor» δούλεψε λίγο σαν ραδιόφωνο αλλά είχε έναν περιστρεφόμενο μηχανισμό που θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα βίντεο για συνοδεύσει τον ήχο. Μια ιδέα πριν τη σύγχρονη τηλεόραση, η οποία δημιουργεί εικόνες χρησιμοποιώντας ηλεκτρονική σάρωση.
Το 1924, ο Baird κατάφερε να μεταδώσει μια εικόνα που τρεμοπαίζε και το επόμενο έτος έκανε μια σημαντική ανακάλυψη: πέτυχε τηλεοπτική εικόνα με φως και σκιά.
Μέσα σε δύο χρόνια αυτό το «τρέμουλο» της εικόνας ήταν το πρόσωπο της γυναίκας από ένα διαφορετικό δωμάτιο.
Στις 26 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε μια ιστορική δημόσια επίδειξη σε ένα εργαστήριο του Σόχο μπροστά στα μέλη του Royal Institution και δημοσιογράφους από την Times.
Παρά το γεγονός, ότι οι φωτογραφίες ήταν μικρές με διαστάσεις μόλις 9x5 εκατοστά, η διαδικασία ήταν επαναστατική.
«Η εικόνα που μεταδόθηκε ήταν αμυδρή και συχνά ασαφής, αλλά το σήμα μέσω της ''televisor'', όπως ο Braid έχει ονομάσει την συσκευή του, είναι δυνατό να μεταδώσει και να αναπαράγει αμέσως λεπτομέρειες μετακίνησης και πράγματα, όπως το παιχνίδι των εκφράσεων», έγραψε ο δημοσιογράφος από την εφημερίδα The Times μετά την επίδειξη.
Ωστόσο, όσο καινοτόμα και να ήταν η επίδειξη, ο δημοσιογράφος δεν φαινόταν πεπεισμένος πως θα απογειωθεί.
Παρά το δισταγμό, οι The Times αντιμετώπισαν με πιο ευγενικό τρόπο την εφεύρεση του Baird απ' ότι η Daily Εxpress, η οποία τον είχε διώξει κακήν κακώς το 1925.
Μετά την επίδειξη του 1926, η πρώτη μαζική παραγωγή τηλεόρασης στον κόσμο έγινε το 1929, ενώ ένα χρόνο πριν είχε κατορθώσει να πετύχει την πρώτη υπερατλαντική τηλεοπτική μετάδοση μεταξύ Λονδίνου και Νέας Υόρκης και την πρώτη μετάδοση στο πλοίο S.S. Berengaria στη μέση του Ωκεανού.
Τον Σεπτέμβριο του 2014, ένας ανώνυμος δωρητής απέτρεψε την πώληση σε ιδιωτικούς συλλέκτες την καταγραφή της πρώτης διαβίβασης διατλαντικής τηλεοπτικής εικόνας. Τα υλικά περιλαμβάνουν έναν δίσκο, ο οποίος περιγράφει μία από τις πρώτες ηχογραφήσεις, βρίσκονται αποθηκευμένα στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης μαζί με ένα μεγάλο μέρος εργασιών άλλων εφευρετών της Σκωτίας.
«Η συλλογή αποτελεί μια σημαντική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της μηχανικής, έτσι ένιωσα πως δεν θα μπορούσε να μετακινηθεί στο εξωτερικό», ανέφερε ο δωρητής, ο οποίος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.
«Θα πρέπει να μοιράζεται στις επόμενες γενιές», τόνισε και συμπλήρωσε: «O Baird ήταν ένας Σκωτσέζος πρωτοπόρος, ο οποίος βοήθησε στο να αλλάξει ο κόσμος. Οι δεσμοί του με το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης ήταν τέτοιοι που θεώρησα σωστό και δίκαιο αυτή η σημαντική συλλογή να φτάσει εκεί. Ελπίζω να βοηθήσει και να εμπνεύσει μελλοντικούς πρωτοπόρους μηχανικούς».
Ο δίσκος phonovision shellac που χρονολογείται έως τις 20 Σεπτεμβρίου του 1927 είναι ο παλιότερος επιζών 78 στροφών εγγραφής βίντεο στον κόσμο και διαθέτει φωτογραφίες του Stookie Bill, του ανδρείκελου εγγαστρίμυθου που χρησιμοποιήθηκε από τον Baird κατά την ανάπτυξη της επαναστατικής μηχανικής σάρωσης εκπομπής του.
Ποιος ήταν ο John Logie Baird
Ο Σκωτζέζος μηχανικός και εφευρέτης γεννήθηκε το 1888 στο Helensburgh της Σκωτίας. Ηταν ο νεότερος από τους τέσσερις γιους ενός κληρικού. Από το 1914 έως το 1915 ο Baird ήταν φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, διαβάζοντας μηχανική.
Διέκοψε προσωρινά της σπουδές του, όταν προσπάθησε να καταταγεί εθελοντικά στον στρατό στον πόλεμο του 1915, αλλά απορρίφθηκε για λόγος υγείας.
Για περίπου τρεις δεκαετίες κυριάρχησε στην καινοτομία της τηλεόρασης
Μετά την επίδειξη του 1926, συνέχισε να αναπτύσσει τη μηχανική τηλεόραση και το 1927 η αναμετάδοση των εικόνων έγινε μέσω τηλεφωνικής γραμμής σε απόσταση 438 μιλίων, μεταξύ Γλασκώβης και Λονδίνου.
Ο Μπέρντ δημιούργησε τη δική του εταιρεία την Baird Television Development Company, δίνοντας «σάρκα και οστά» στην υπερατλαντική μετάδοση.
Η επιτυχία του τον οδήγησε στον να γίνει και ο πρώτος Βρετανός που κέρδισε χρυσό μετάλλιο από την International Faculty of Science το 1937.
Η τελευταία μέρα της ζωής του γράφτηκε το 1946 στην κατοικία του στο Μπλεξχιλ, λίγες μέρες μετά την παρουσίαση της οθόνης 28 ιντσών στο ξενοδοχείο Σαβόι του Λονδίνου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου