Σε αυτό το βίντεο θα δείτε δέκα πράγματα που δεν θα είχαμε χωρίς την Αρχαία Ελλάδα.
Δείτε το βίντεο:
Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018
10 πράγματα που δεν θα είχαμε χωρίς την Αρχαία Ελλάδα
Σε αυτό το βίντεο θα δείτε δέκα πράγματα που δεν θα είχαμε χωρίς την Αρχαία Ελλάδα.
Δείτε το βίντεο:
Η πραγματική ιστορία του V
Στη Βρετανία, ο προτεστάντης Βασιλιάς Ιάκωβος Α’, ασκούσε την εξουσία με τρόπο βίαιο και τυραννικό. Οι μαζικές εκτελέσεις, οι κατασχέσεις περιουσιών και οι εκδιώξεις από τα αξιώματα, αποτελούσαν μια οδυνηρή πραγματικότητα για τους Καθολικούς. Ένας Άγγλος στρατιώτης από το Γιορκ, ο Γκάι Φοκς, ανέλαβε την οργάνωση μιας ομάδας Καθολικών, που στόχο είχε τη δημιουργία επανάστασης σε ολόκληρη την Αγγλία. Το εγχείρημά του Φοκς στηριζόταν στη θεωρία του Ντόμινο. Ευελπιστούσε πως η πυροδότηση μιας σειράς έκρυθμων γεγονότων στο Λονδίνο θα δημιουργούσε χάος και αναρχία, που θα εξαπλώνονταν σε όλη την επικράτεια και με τη βοήθεια του καθολικού στέμματος της Ισπανίας, θα γινόταν εφικτή η ανατροπή της Μοναρχίας, επιφέροντας ταυτόχρονα ένα καίριο χτύπημα στον Προτεσταντισμό.
Το σχέδιό του ήταν απλό. Θα ανατίναζε μαζί με τους συντρόφους του το Παλάτι του Γουέστμινστερ, γνωστό και ως Σπίτι του Κοινοβουλίου, δολοφονώντας το Βασιλιά Ιάκωβο Α’, τη βασιλική οικογένεια, τους βουλευτές και όσα μέλη της αριστοκρατίας και της προτεσταντικής εκκλησίας θα παρευρίσκονταν εκεί. Η επόμενη μέρα θα ήταν χωρίς την παραδοσιακή ελίτ. Για το σκοπό αυτό, ο Φοκς και οι συνωμότες του νοίκιασαν το Δεκέμβριο του 1604 ένα κελάρι που έφτανε μέχρι το υπόγειο του κτιρίου της Βουλής και άρχισαν να το γεμίζουν με βαρέλια γεμάτα μπαρούτι, τα οποία έκρυβαν κάτω από σωρούς από κάρβουνα. Ως τον Μάρτιο του επόμενου έτους, το κελάρι είχε μετατραπεί σε μπαρουταποθήκη, αριθμώντας 36 βαρέλια με πυρίτιδα. Η ευκαιρία για την εκτέλεση του ριψοκίνδυνου τολμήματος δόθηκε όταν γνωστοποιήθηκε ότι στις 5 Νοεμβρίου του 1605, ο βασιλιάς Ιάκωβος και σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας, θα παρευρίσκονταν σε μια διευρυμένη συνέλευση της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των Κοινοτήτων.
Το μοιραίο λάθος
Ωστόσο, κάθε συνωμοσία που δεν τηρεί τους συνωμοτικούς κανόνες είναι καταδικασμένη. Την παραμονή του χτυπήματος στο Κοινοβούλιο, ένας από τους συνωμότες, ο Φράνσις Τρίσμαν, θεώρησε ορθό να στείλει μία επιστολή στον καθολικό βουλευτή και γαμπρό του, Λόρδο Μόντιγκλ, προειδοποιώντας τον να μη παρευρεθεί στη συνεδρίαση της επόμενης μέρας. Η επιστολή αυτή προβλημάτισε τον Λόρδο, που έσπευσε να ενημερώσει την κυβέρνηση. Λέγεται μάλιστα πως για τις υπηρεσίες του αυτές στο Στέμμα, έλαβε αργότερα 700 χρυσές λίρες. Αμέσως διενεργήθηκαν έρευνες στις υπόγειες σήραγγες κάτω από τη Βουλή και ως τις πρώτες πρωινές ώρες, οι αρχές ανακάλυψαν το κελάρι και συνέλαβαν επ’ αυτοφώρω τον Γκάι Φοκς.
Τα βασανιστήρια
Αν και παραδέχτηκε από την πρώτη στιγμή την πρόθεσή του να ανατινάξει το Κοινοβούλιο, ο Φοκς βασανίστηκε σκληρά για να μαρτυρήσει τα ονόματα και των υπολοίπων συνωμοτών. Σε ένα από τα βασανιστήρια μάλιστα, τον έδεσαν σε ένα κρεβάτι χειροπόδαρα με δερμάτινα λουριά και τον τραβούσαν μέχρι να κοπούν οι μύες και να εξαρθρωθούν τα άκρα του. Αρχικά η απάντηση του Φοκς στους βασανιστές του ήταν ένα πλατύ χαμόγελο, γεγονός που αιτιολογεί και τη γελαστή έκφραση που έχει η λευκή μάσκα που τον απεικονίζει σήμερα, έπειτα όμως «έσπασε». Η άλλη εκδοχή είναι ότι τον σημάδεψαν με τέτοιο τρόπο που φαινόταν να γελάει συνέχεια.
Σύντομα πραγματοποιήθηκαν 11 ακόμη συλλήψεις, στις οποίες ο βασιλιάς φρόντισε να συμπεριλάβει ανάμεσα στους υπαίτιους και άλλους πολιτικούς εχθρούς του. Οι «Συνωμότες της Πυρίτιδας», όπως έμειναν στην ιστορία, δικάστηκαν στις 27 Ιανουαρίου και καταδικάσθηκαν σε θάνατο. Απέναντι από το κτίριο που σκόπευαν να ανατινάξουν στήθηκε μια εξέδρα και ένας, ένας απαγχονίζονταν και διαμελίζονταν. Τελευταίος προς εκτέλεση έμεινε ο Φοκς, ο οποίος όμως κατά τη μεταφορά του στην εξέδρα, μην έχοντας τον έλεγχο των άκρων του από τα βασανιστήρια, γλίστρησε και έπεσε με το κεφάλι. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος και ο Βασιλιάς ενοχλημένος, διέταξε να κατακρεουργηθεί το σώμα του και να αποσταλούν τα κομμάτια απ’ άκρη σε άκρη σε όλο το βασίλειο, για να υποδηλώνουν την «τύχη των προδοτών».
Μάλιστα, από το ίδιο έτος καθιέρωσε την 5η Νοεμβρίου, ημέρα εορτασμού της σωτηρίας του και επικράτησης της Μοναρχίας. Σήμερα η γιορτή είναι γνωστή με την ονομασία «Νύχτα του Γκάι Φοκς». Κατά τον εορτασμό της, πλήθος πυροτεχνημάτων φωτίζουν τον ουρανό, ενώ συνηθίζεται σε όλη την επικράτεια της Βρετανίας να καίγονται ομοιώματα του Γκάι Φοκς.
Αυτά ντύνονταν πάντα με περίεργα ρούχα και με τα χρόνια η λέξη «Guy», πέρασε στην Αγγλική αργκό για να χαρακτηρίσει όσους συνήθιζαν να κυκλοφορούν με παρεμφερή ρούχα. Πλέον χρησιμοποιείται ως προσφώνηση του «παλιόφιλου». Κατά τη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων τα παιδιά κυκλοφορούν φορώντας τη μάσκα με τη μορφή του Φοκς, ενώ μικροί και μεγάλοι σιγοψιθυρίζουν στιχάκια της εποχής:
"Remember, remember, the fifth of November The Gunpowder treason and plot! For I see no reason why the gunpowder treason Should ever be forgot"
Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας και η απειλή της ζωής του Βασιλιά ενέπνευσαν τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ για το έργο «Μάκβεθ». Ήταν ο ίδιος ο θρύλος του Γκάι Φοκς που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για το κόμικ των Άλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λοιντ, «V for Vendetta» με κεντρικό ήρωα τον μυστηριώδη V, που κρύβει το πρόσωπό του πίσω από μια μάσκα του Γκάι Φοκς. Διασκευή αυτού του κόμικ αποτελεί και η ομώνυμη ταινία του 2005, με τους Ούγκο Γουέιβινγκ και τη Νάταλι Πόρτμαν. Φόρο τιμής στον Γκάι Φοκς απέδωσε και ο Τζον Λένον, στο άλμπουμ του 1970 John Lennon/Plastic Ono Band, χρησιμοποιώντας λίγο πριν ακουστεί μία έκρηξη, στον τελευταίο στίχο του τραγουδιού «Remember», τον στίχο «Remember, remember, the 5th of November». Σήμερα η μορφή του Γκάι Φοκς, έχοντας ξεπεράσει τον χαρακτηρισμό του προδότη που του αποδόθηκε τα πρώτα χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατά της Μοναρχίας, αποτελεί σύμβολο αγωνιστικότητας εναντίον κάθε είδους εξουσίας και καταπίεσης. Στην Αθήνα κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στη μνήμη της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου, κάνει πάντα την εμφάνισή του το εξής σύνθημα :«Remember, remember, the 6th of December»… Πάραυτα, ο Γκάι Φοκς, ίσως παραμένει ο μόνος άνθρωπος που μπήκε ποτέ σε Κοινοβούλιο έχοντας ειλικρινείς προθέσεις.
Υπνοπαράληση: Μια τρομακτική εμπειρία
Κάποιοι δυσκολεύονται να κοιμηθούν καλά ή ο ύπνος τους χαλάει από ένα παράξενο φαινόμενο που ονομάζεται παράλυση ύπνου. Συμβαίνει όταν το μυαλό σας ξυπνάει πριν από το σώμα. Αναπνέετε κανονικά, βλέπετε και καταλαβαίνετε τα πάντα γύρω σας, αλλά δεν μπορείτε να κουνηθείτε όσο κι αν προσπαθήσετε.
Η όλη εμπειρία είναι τρομακτική. Οι περισσότεροι αναφέρουν ότι ακριβώς πριν ξυπνήσουν ακούν έναν δυνατό θόρυβο ή κύματα να χτυπάνε στο κεφάλι τους, κάτι που τους ταρακουνάει και ξυπνάνε.
Άλλοι αναφέρουν ότι έχουν όντως προβλήματα αναπνοής και νιώθουν σαν να τους πνίγει κάποιος. Αυτές οι στιγμές μπορεί να κρατήσουν από μερικά δευτερόλεπτα μέχρι και λεπτά ή περισσότερο και συνήθως κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στα εφηβικά χρόνια.
Η αίσθηση του να ξυπνήσεις και να μην μπορείς να κουνηθείς θεωρείται ότι επηρεάζει λιγότερο από το 8% του γενικού πληθυσμού. Δεν υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι που να αποδίδονται στην παράλυση ύπνου, από ιατρικής άποψης, παρά μόνο η ψυχική και σωματική βλάβη που μπορεί να προκαλέσει με τον καιρό.
Παρόλο που δεν υπάρχουν γενετικοί παράγοντες που να ευθύνονται γι’ αυτό το φαινόμενο, οι κυριότερες αιτίες θεωρούνται ότι είναι η έλλειψη ύπνου, οι αλλαγές προγράμματος και ο ύπνος ανάσκελα. Παλαιότερα, θεωρούταν ότι δαίμονες ή κακές δυνάμεις ήταν πίσω από αυτό το φαινόμενο και είναι εύκολο να καταλάβουμε το λόγο. Ορίστε 8 τρομακτικές αλήθειες για την παράλυση ύπνου:
Κανείς δεν είναι σίγουρος τι την προκαλεί. Η επιστήμη και οι ερευνητές αναζητούν ακόμη μια σίγουρη αιτία ή εξήγηση. Αποτελεί μυστήριο εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Νιώθεις σαν να έχεις πεθάνει. Πολλοί παραλληλίζουν την εμπειρία του να ξυπνάς και να μην μπορείς να κουνηθείς, παρόλο που είσαι ξύπνιος πνευματικά, με την αίσθηση του να έχεις πεθάνει. Βασικά είναι μια σωματική εμπειρία που δε θες να βιώσεις.
Μπορεί να συμβεί ενώ προσπαθείς να κοιμηθείς. Δεν συμβαίνει μόνο όταν ξυπνάς. Συμβαίνει σε δύο σημεία του κύκλου του ύπνου όταν το σώμα μπαίνει και βγαίνει από το στάδιο του ύπνου REM (βαθύς ύπνος).
Αν έχετε έλλειψη ύπνου, μπορεί να συμβεί και σε σας. Μελέτες υπέδειξαν ότι άτομα που πάσχουν από χρόνια προβλήματα ύπνου και που συστηματικά δεν κοιμούνται αρκετά, είναι πιο πιθανό να βιώσουν ένα επεισόδιο παράλυσης ύπνου, από όσους ξεκουράζονται επαρκώς.
Ο εφιάλτης μπορεί να συνεχιστεί. Πολλοί αναφέρουν ότι νιώθουν σαν να ζουν έναν εφιάλτη ακόμα και αφού έχουν ξυπνήσει, επειδή ανοίγουν τα μάτια τους και έχουν παραισθήσεις. Είναι πνευματικά ξύπνιοι και ξέρουν ότι έχουν ξυπνήσει, αλλά το μυαλό και τα μάτια τους δεν είναι εκεί και είναι τρομακτικά αληθινό.
Μπορεί να νιώσετε λες και ένας δαίμονας κάθεται στο στήθος σας – μια συχνή περιγραφή του πως είναι όταν νιώθεις να υπάρχει κάτι βαρύ πάνω στο στήθος σου που σε εμποδίζει να αναπνεύσεις.
Δεν υπάρχει τρόπος να ξυπνήσετε το σώμα σας. Πρέπει στην κυριολεξία να περιμένετε να ξυπνήσει το σώμα σας. Αντίθετα με όσα πιστεύονται, ούτε ο βήχας ούτε το βλεφάρισμα θα σας ξυπνήσει.
Μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε. Μπορεί να το έχετε ήδη βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή σας, αλλά δεν έχουν όλοι επίγνωση και πρακτικά όλοι θα το βιώσουν τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.
Αυτή είναι η ισορροπία των στρατιωτικών δυνάμεων Ελλάδος Τουρκίας την συγκεκριμένη στιγμή
Τα τελευταία χρόνια η Άγκυρα επενδύοντας και στην εγχώρια αμυντική της βιομηχανία έχει ισοσκελίσει αν όχι υπερβεί την Αθήνα στο θέμα των σύγχρονων οπλικών συστημάτων ενώ και στο θέμα του ανθρώπινου δυναμικού πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν πως υπάρχει σωρευμένη εμπειρία λόγω των μαχών με το PKK.
Εντούτοις στις περισσότερες των περιπτώσεων όπου έχουν κληθεί οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να συμμετάσχουν σε ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις και επιχειρήσεις έχουν καταδείξει ότι τουλάχιστον όσων αφορά το ανθρώπινο δυναμικό διατηρούν το προβάδισμα.
Αξίζει ωστόσο να δει κανείς έστω και ενημερωτικά την ισορροπία των δυνάμεων ως προς τα οπλικά συστήματα που κατέχει η κάθε χώρα στις δύο όχθες του Αιγαίου, σύμφωνα με τα στοιχεία που υπήρχαν διαθέσιμα μέχρι και το 2015.»
Ελλάδα
Καταρχήν η Ελλάδα με πληθυσμό 10,775,643 εκ των οποίων τα 4,050,000 είναι ικανά να φέρουν όπλα, διαθέτει ένοπλες δυνάμεις με προσωπικό 180,000 και εφεδρείες πρώτης γραμμής 280.000.
Διαθέτει:
1244 βαρέα άρματα μάχης
2730 περίπου τεθωρακισμένα οχήματα μάχης και μεταφοράς προσωπικού
558 αυτοκινούμενα πυροβόλα
396 ρυμουλκούμενα πυροβόλα
152 πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών
244 μαχητικά αεροσκάφη
29 επιθετικά ελικόπτερα
96 μεταφορικά ελικόπτερα
9 υποβρύχια
13 φρεγάτες
15 πυραυλακάτους
8 συστοιχίες αντιεροπορικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς (6 Patriot+2 S-300)
7 συστοιχίες -ΙΙ- πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς ΗΑWK
59 συστοιχίες -ΙΙ- πυραύλων μικρού βεληνεκούς TOR και OSA
Τουρκία
Την ίδια στιγμή η Τουρκία πληθυσμό 79.414.269 εκ των οποίων τα 35.010.000 είναι ικανά να φέρουν όπλα, διαθέτει ένοπλες δυνάμεις με προσωπικό 410.500 και εφεδρείες πρώτης γραμμής 185.630.
Διαθέτει:
2080 βαρέα άρματα
4231 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης και μεταφοράς προσωπικού
1089 αυτοκινούμενα πυροβόλα
1571 ρυμουλκούμενα πυροβόλα
286 περίπου πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών
290 μαχητικά αεροσκάφη
40 επιθετικά ελικόπτερα
110 μεταφορικά ελικόπτερα
13 υποβρύχια
16 φρεγάτες
2 κορβέτες στελθ
6 συμβατικές κορβέτες
23 πυραυλακάτους
5 συστοιχίες αντιεροπορικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς (παρωχημένα συστήματα Νίκη-Ηρακλής)
8 συστοιχίες αντιεροπορικών πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς HAWK
83 συστοιχίες αντιεροπορικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς
Την ίδια στιγμή η Τουρκία πληθυσμό 79.414.269 εκ των οποίων τα 35.010.000 είναι ικανά να φέρουν όπλα, διαθέτει ένοπλες δυνάμεις με προσωπικό 410.500 και εφεδρείες πρώτης γραμμής 185.630.
Διαθέτει:
2080 βαρέα άρματα
4231 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης και μεταφοράς προσωπικού
1089 αυτοκινούμενα πυροβόλα
1571 ρυμουλκούμενα πυροβόλα
286 περίπου πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών
290 μαχητικά αεροσκάφη
40 επιθετικά ελικόπτερα
110 μεταφορικά ελικόπτερα
13 υποβρύχια
16 φρεγάτες
2 κορβέτες στελθ
6 συμβατικές κορβέτες
23 πυραυλακάτους
5 συστοιχίες αντιεροπορικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς (παρωχημένα συστήματα Νίκη-Ηρακλής)
8 συστοιχίες αντιεροπορικών πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς HAWK
83 συστοιχίες αντιεροπορικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς
Οι 12 πιο φριχτές μέθοδοι εκτέλεσης στην ανθρώπινη ιστορία
Η ιστορία των εκτελέσεων είναι κάτι το οποίο είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη ιστορία. Από αρχαιοτάτων χρόνων οι άνθρωποι απέδιδαν Δικαιοσύνη με το να οδηγούν το θάνατο στους συνανθρώπους τους πολλές φορά με φριχτές μεθοδους.
Ο εκτελεστής ελέφαντας
Η εκτέλεση με το μέθοδο αυτή ήταν αρκετά διαδεδομένη στην νότια και νοτιοανατολική Ασία, Ο θάνατος επέρχονταν είτε αργά είτε γρήγορα ανάλογα με τη σοβαρότητα του εγκλήματος. Ο καλά εκπαιδευμένος ελέφαντας μπορούσε είτε να συνθλίψει το κεφάλι επιφέροντας ακαριαίο θάνατο είτε ένα προς ένα το σύνολο των άκρων.
Η πειρατική σανίδα
Αποτελεί μία από τις μεθόδους που έχει μείνει γνωστή σαν τη μέθοδο που εφάρμοζαν οι πειρατές. Το χέρια και και τα πόδια τους θύματος ήταν δεμένα και ξαφνικά τον πετούσαν μέσα στα νερά.
Τα λιοντάρια στην αρένα
Μία από τις μεθόδους εκτέλεσης ήταν και αυτή η οποία εφαρμόστηκε στην αρχαία Ρώμη. Οι φυλακισμένοι τοποθετούνταν άοπλοι μέσα στην αρένα όπου αφήνονταν ελεύθερα, άγρια ζώα όπως λιοντάρια και τίγρεις. Όπως ήταν αναμενόμενο δεν έμενε κανένας ζωντανός από τα πεινασμένα θηρία.
Με ξύλινο σφυρί
Πρόκειται ίσως για μία από τις περιπτώσεις εκείνες που ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Ο ετοιμοθάνατος οδηγούνταν σε μια δημόσια πλατεία. Εκεί ο εκτελεστής τον χτυπούσε στο κεφάλι με ένα τεράστιο ξύλινο σφυρί.
Δημόσιος Απαγχονισμός
Ήταν μία μέθοδος αρκετά διαδεδομένη. Στον λαιμό του ετοιμοθάνατου περνούσαν μία θηλιά, ενώ τα χέρια του ήταν δεμένα και βρισκόταν σε κάποιο ύψος. Ο δήμιος τον έσπρωχνε στο κενό με αποτέλεσμα να σπάει ο λαιμός του και να πεθαίνει.
Το ανάποδο πριόνισμα
Ήταν μία από τις πιο φριχτές μεθόδους εκτέλεσης. Ο καταδικασμένος κρεμιόταν ανάποδα και ο δήμιος ξεκινούσε το πριόνισμα. Το γεγονός ότι ήταν ανάποδα είχε σαν αποτέλεσμα να ρέει αρκετό αίμα στον εγκέφαλο και το θύμα να παραμένει ζωντανό για αρκετή ώρα κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης.
Γδάρσιμο
Μία μέθοδος αρκετά διαδεδομένη σε διάφορους λαούς ήταν το να γδέρνουν τον καταδικασμένο ζωντανό. Το θύμα είτε πέθαινε από το σοκ είτε από την αιμορραγία είτε από τις μολύνσεις. Σε κάποιος χρειαζόταν μόλις μερικές ώρες να πεθάνουν ενώ σε κάποιους άλλους ίσως και μερικές μέρες.
Ψήσιμο
Μία αρκετά φριχτή μέθοδος θανάτου ήταν και αυτή κατά την οποία το θύμα ψηνόταν κυριολεκτικά ζωντανό. Το θύμα τοποθετούνταν πάνω σε ένα κρεββάτι με αναμμένα κάρβουνα. Ο θάνατος ήταν αργός και βασανιστικός καθώς το δέρμα έλιωνε από τα οστά του θύματος.
Ο τροχός
Αρκετά φριχτός ήταν και η μέθοδος του τροχού. Ο καταδικασμένος τοποθετούνταν δεμένος πάνω σε μια μεγάλη ρόδα. Το πλήθος τον χτυπούσε με ρόπαλα και άλλα αιχμηρά όργανα. Τα κενά στον τροχό είχαν ως αποτέλεσμα να σπάνε τα οστά του και ο θάνατος να επέρχεται μετά από μερικές μέρες.
Η πυρά
Μία από τις πιο γνωστές μεθόδους που εφαρμόστηκε αρκετά στο Μεσαίωνα ειδικότερα κατά το «κυνήγι μαγισσών». Οι καταδικασθέντες καιγόντουσαν ζωντανοί με αποτέλεσμα να βρίσκουν τραγικό θάνατο.
Θάψιμο ζωντανός
Το να θάβονται ζωντανοί οι μελλοθάνατοι ήταν επίσης μία φριχτή μέθοδος η οποία χρησιμοποιήθηκε ευρέως. Ο θάνατος επέρχονταν είτε από ασφυξία, είτε από πείνα. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα επέτρεπαν να μπαίνει αέρας στο φέρετρο με αποτέλεσμα ο μελλοθάνατος να μένει ζωντανός για μέρες ή ακόμη και βδομάδες.
Η σταύρωση
Το μαρτύριο της σταύρωσης ήταν επίσης μία αρκετά διαδεδομένη μέθοδος, με την οποία θανατώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι από τους Ρωμαίους.
Τι κρύβουν τα μυστηριώδη Δρακόσπιτα της Εύβοιας;
Άλυτο αίνιγμα και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μυστήρια της αρχαιολογίας, τα γνωστά σε πολλούς Δρακόσπιτα της Εύβοιας σας «προκαλούν» να τα επισκεφθείτε και να ανακαλύψετε τα μυστικά τους!
Κατοικίες θεών ή ανθρώπων; Καταφύγια λατόμων ή ταφικά κτίρια; Ναοί ή καλύβες βοσκών; Ποια αλήθεια είναι η χρήση των Δρακόσπιτων; Θα τα βρείτε στη Νότια Εύβοια, μια ανάσα μακριά από την Αθήνα και συγκεκριμένα ανάμεσα στην Κάρυστο και τα Στύρα.
Πρόκειται για 25 μοναδικής αισθητικής κτίσματα, που δεσπόζουν διάσπαρτα σε όλη την περιοχή, ενώ χρονολογούνται κατ' άλλους από το 12ο π.Χ. αιώνα και κατ' άλλους από τον 6ο π.Χ. αιώνα.
Πήραν το όνομα τους από το τεράστιο μέγεθος του και είναι φτιαγμένα από μεγάλους λίθους, ενώ δεν έχουν θεμέλια, ούτε παράθυρα, γεγονός που δυσκολεύει τον προσδιορισμό της χρήσης τους.
Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η θέση του, αφού είναι χτισμένα σε εποπτική και απόκρημνη θέση, αλλά και οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες και κυρίως ο τρόπος στέγασης τους, κατά το εκφορικό σύστημα: μεγάλες βαριές πλάκες σχιστόλιθου συγκλίνουν σε στρώσεις από δύο αντικρινούς τοίχους.
Η σκεπή τους έχει το σχήμα πυραμίδας, κάτι που σχηματίζεται με κάθε στρώση πλακών να εξέχει περισσότερο από την αμέσως κατώτερη της, ενώ οι διαστάσεις τους κυμαίνονται από 5 ως 13 μέτρα.
Το Δρακόσπιτο της Όχης
Το σπουδαιότερο και πιο εντυπωσιακό από τα αινιγματικά Δρακόσπιτα της Εύβοιας είναι κατασκευασμένο στη κορυφή του όρους Όχη, πάνω από την Κάρυστο, σε υψόμετρο 1398 μέτρων. Έχει φτιαχτεί με μεγάλους ογκόλιθους που έχουν αποκοπεί από τον γύρω χώρο, έχουν πελεκηθεί και έχουν ταιριαχθεί αρμονικά ο ένας με τον άλλον χωρίς να έχει χρησιμοποιηθεί κανενός είδους συνδετικό υλικό!
Το πάχος των τοίχων του είναι περίπου 1,50 μέτρα. Οι εσωτερικές διαστάσεις του κτίσματος είναι σχεδόν 5 x 10 μέτρα. Η είσοδός του είναι χαρακτηριστική τρίλιθη, σχήματος Π, από μεγάλες κολώνες.
Η πλάκα πάνω από την είσοδο έχει διαστάσεις 4 μ. μήκος x 2 μ. πλάτος x 0,30 μ. πάχος!
Αυτή η πλάκα που ζυγίζει περίπου 10 τόνους, πώς μετακινήθηκε; Πώς σηκώθηκε στο ύψος των 2 μέτρων που είναι τοποθετημένη; Τι εξυπηρετούσε ένα τέτοιο ιδιαίτερα προσεγμένο κατασκευαστικά κτίσμα στο υψόμετρο των 1400 μέτρων σε μία ιδιαίτερα δύσβατη περιοχή; Οι απαντήσεις βρίσκονται καλά κρυμμένες σε ένα ομιχλώδες παρελθόν, που πολλοί αρχαιολόγοι και ερευνητές έχουν επιχειρήσει να αποκαλύψουν.
Το 1959 οι ανασκαφικές έρευνες του καθηγητή Νικ. Μουτσόπουλου στο Δρακόσπιτο της Όχης έφεραν στο φως αγγεία, όστρακα ( σε ένα από αυτά μάλιστα υπάρχει χαραγμένο και κάποιο είδος άγνωστης γραφής) και άλλα αντικείμενα που σήμερα φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Καρύστου.
Τα ανεξήγητα φαινόμενα του ηλιακού μας συστήματος
Μπορεί η επιστήμη να έχει κάνει άλματα τα τελευταία χρόνια και ο άνθρωπος να έχει καταφέρει να ταξιδέψει στο διάστημα, όμως συνεχίζουν να υπάρχουν πολλά μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα και η γνώση που έχουμε ως τώρα συλλέξει δεν δύναται να τα ερμηνεύσει.
Το κανάλι στο Youtube Danger Dolan συγκέντρωσε μερικά από τα ανεξήγητα -μέχρι στιγμής- φαινόμενα και δημιούργησε ένα εξάλεπτο βίντεο.
Εισβολή 700 μεταναστών σε ισπανική πόλη με όπλα! Μάχες σώμα με σώμα
Σκηνές τρόμου σε πόλη στα ισπανικά σύνορα όπου πάνω από 700 μετανάστες εισέβαλαν κρατώντας αυτοσχέδια όπλα!
Συγκεκριμένα όπως μεταδίδει το RT.com το περιστατικό συνέβη στην ισπανική πόλη Θέουτα που βρίσκεται στην αφρικανική ήπειρο. Ακολούθησε μάχη με τους συνοριοφύλακες και περισσότεροι από 100 μετανάστες τραυματίστηκαν.
Εθελοντές που βρίσκονται στην περιοχή και το τοπικό υποκατάστημα του Ερυθρού Σταυρού δήλωσαν στους δημοσιογράφους ότι 132 μετανάστες υπέστησαν τραυματισμούς, ενώ 11 έπρεπε να μεταφερθούν σε τοπικό νοσοκομείο.
Κάποιοι από αυτούς κόπηκαν με συρματόπλεγμα ενώ προσπαθούσαν να ανέβουν στο φράχτη των συνόρων και άλλοι υπέστησαν κατάγματα. Μερικοί συνοριοφύλακες κάηκαν καθώς οι μετανάστες τους επιτέθηκαν με σπιτικά φλογοβόλα, προσπαθώντας να αποφύγουν τη σύλληψη.
Τα ισπανικά μέσα ενημέρωσης επικαλούνται πηγές από την αστυνομία που λένε ότι το περιστατικό είναι μία από τις «πιο βίαιες και πολυάριθμες εισόδους» των αιτούντων άσυλο τους τελευταίους μήνες.
Η Θέουτα είναι ένα από τα δύο ισπανικά εδάφη στη Βόρεια Αφρική, μαζί με τη Μελίλια. Η πόλη είναι ένας κόμβος για τους Αφρικανούς μετανάστες που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη.
Πανσέληνος και έκλειψη και κομήτης Χόντα -Τα περίεργα που θα συμβούν στον αποψινό ουρανό
Ένα αστρονομικό φαινόμενο, η έκλειψη της Σελήνης από την παρασκιά της Γης, θα λάβει χώρα λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής προς Σάββατο, βραδιά, με ολόγιομο φεγγάρι.
Καλοκαιρινή πανσέληνος απόψε και παράλληλα όσοι στρέψουν τα μάτια στον ουρανό θα δούν και το φαινόμενο της έκληψης σελήνης που θα είναι ορατό από τη χώρα μας.
Το φαινόμενο θα διαρκέσει 4 ώρες
Η έκλειψη της παρασκιάς, που θα διαρκέσει συνολικά περίπου τέσσερις ώρες και 20 λεπτά, θα αρχίσει στις 00:34 ώρα Ελλάδας, θα κορυφωθεί στις 02:43 και θα λήξει στις 04:53. Το σκοτείνιασμα θα συμβεί στο βόρειο (άνω) μέρος της Σελήνης.
Οι εκλείψεις της παρασκιάς είναι λιγότερο θεαματικές από τις κανονικές εκλείψεις της Σελήνης από τη σκιά της Γης και συχνά περνάνε απαρατήρητες από τους ανυποψίαστους παρατηρητές, καθώς το σκοτείνιασμα του φεγγαριού είναι μερικό και όχι ολικό.
Πάντως, όπως αναφέρουν οι ειδικοί, η συγκεκριμένη έκλειψη παρασκιάς αναμένεται να είναι αρκετά έντονη, καθώς το φεγγάρι θα εισχωρήσει πολύ μέσα στην παρασκιά και θα περάσει «ξυστά» από τη σκιά της Γης, πράγμα που θα κάνει το φαινόμενο πιο αισθητό από άλλες εκλείψεις παρασκιάς στο παρελθόν.
Θα περάσει από κοντά μας και ένας κομήτης
Η πανσέληνος απόψε σημειώνεται στις 02:33 ώρα Ελλάδας , βραδιά κατά την οποία θα περάσει στην κοντινότερη απόστασή του από τη Γη και ο ασυνήθιστος πράσινου χρώματος κομήτης 45Ρ/Χόντα, ο οποίος θα είναι ορατός με κιάλια ή μικρά τηλεσκόπια.
Μία καλοκαιρινή βραδιά, που καιρού επιτρέποντος, θα αποζημιώσει όσους στρέφουν τα ματια στον ουρανό.
«Άφησα τη μητέρα μου να καεί… για να σώσω το παιδί μου – Έπρεπε να διαλέξω»
Από τις συγκλονιστικότερες μαρτυρίες, ίσως η πιο δραματική, είναι αυτή του Θανάση Μωραΐτη, ο οποίος ζει μόνιμα στο Μάτι επί 48 χρόνια και βρέθηκε στο νεκροτομείο για να δώσει DNA για την ταυτοποίηση της νεκρής μητέρας του.
Με λυγμούς περιέγραψε ότι την κρίσιμη ώρα, που η φωτιά ήταν προ των πυλών, βρέθηκε στο τεράστιο δίλημμα να επιλέξει στο αν θα σώσει τη μητέρα του ή τη σύζυγό του και το παιδί του.
«Όλα έγιναν σε ένα λεπτό, δεν είχα κανένα περιθώριο επιλογής. Η μητέρα μου ήταν ανήμπορη να μετακινηθεί, ήταν 90 χρονών» είπε ο κ. Μωραΐτης, ψελλίζοντας με λυγμούς στην κάμερα «άφησα τη μητέρα μου να καεί»…
Όπως περιέγραψε, πήγε με την οικογένειά του στα Κόκκινο Λιμανάκι και έμειναν επί δυόμιση ώρες στη θάλασσα πριν τους περισυλλέξει ιδιώτης.
Την συγκλονιστική του ιστορία μετέφερε η δημοσιογράφος του Alpha Ελένη Λαζάρου.
«Πριν από λίγο ήρθε ένας άνθρωπος, ο οποίος είδε τη μητέρα του να καίγεται μπροστά στα μάτια του -90 χρονών η μητέρα του. Ο άνθρωπος αυτός είχε πάει διακοπές μαζί με τη σύζυγό του, τον 19χρονο γιο του και την 90χρονη μητέρα του.
Κατάλαβαν πολύ αργά τη φωτιά. Όταν την αντιλήφθηκαν η φωτιά ήταν στην ουσία δίπλα τους. Προσπάθησε ο άνθρωπος να τους βάλει όλους μαζί στο αυτοκίνητο να φύγουν, η φωτιά τους είχε κυκλώσει… Προσπάθησε να βγάλει τη μητέρα του έξω από το αυτοκίνητο, ο ίδιος κάηκε, έχει εγκαύματα, προσπαθώντας να την βγάλει.
Είδε ότι δεν μπορούσε να τα καταφέρει, η μητέρα του δεν μπορούσε να περπατήσει, δεν μπορούσε να τρέχει μαζί τους και όπως μας είπε χαρακτηριστικά:
«Δεν πρόλαβα να της πω ούτε αντίο, έφευγα και την έβλεπα να καίγεται»!
Ο διοικητής του στρατοπέδου στον Άγιο Ανδρέα που γκρέμισε την περίφραξη και έσωσε τον κόσμο
Μία από τις πιο συγκλονιστικές «μάχες» με τον πύρινο όλεθρο που έπληξε την Ανατολική Αττική ήταν αυτή που δόθηκε από τον Στρατό βασικώς και την Πυροσβεστική Υπηρεσία δευτερευόντως στο Κέντρο Αποκαταστάσεως Απωλειών Υγείας (ΚΑΑΥ) του Στρατού Ξηράς στον Άγιο Ανδρέα.
Εκεί μάλιστα πέρα από την επιχείρηση κατάσβεσης της φονικής πυρκαγιάς στα όρια της περιμέτρου της μονάδος, είχε μόλις ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία και υποδειγματική πειθαρχία η εκκένωση της μονάδος από τους περίπου 1200 παραθεριστές-στελέχη του Στρατού Ξηράς με τις οικογένειές τους..
ενώ ταυτόχρονα η Μονάδα υποδεχόταν κινδυνεύοντες κατοίκους της γύρο περιοχής τα σπίτια των οποίων είχαν καεί και οι οποίοι είχαν να αντιμετωπίσουν από την μία τις φλόγες και από την άλλη τον τείχο της περιμέτρου της μονάδος.
Ο διοικητής των ΚΑΑΥ Αγ.Αντρέα, συνταγματάρχης (ΠΖ) και διακεκριμένος καταδρομέας και αλεξιπτωτιστής Γιώργος Κορδάτος, έκρινέ την κατάσταση και έλαβε εγκαίρως, όπως αποδείχτηκε «εν τοις πράγμασιν», τρεις σημαντικότατες αποφάσεις:
Πρώτον, την έγκαιρη εκπομπή δύο περιπόλων με μοτοσυκλέτες που με άσυρμάτους τον ενημέρωναν για την εξέλιξη της πυρκαγιάς και την κατεύθυνσή της στην εγγύς περίμετρο της μονάδος του.
Δεύτερο, την έγκαιρη εκκένωση του ΚΑΑΥ από τους 1200 διαμένοντες σε αυτήν, στρατιωτικούς εν ενεργεία και αποστρατεία στο σύνολό τους, με τις οικογένειές του, δηλ.άτομα απόλυτα εξοικειωμένα με την πειθαρχία και την ακολουθία διαταγών.
Τρίτο, όταν είδε τους περίοικους να έχουν ουσιαστικά εγκλωβιστεί στον εξωτερικό τοίχο της περιμέτρου, τότε σε συνεννόηση με τον αρχηγό ΓΕΣ αντιστράτηγο Αλκιβιάδη Στεφανή, ο οποίος επισκέφτηκε τη Μονάδα τότε που αυτή κινδύνευε, διέταξε να γκρεμιστεί ένα τμήμα του τοίχου ώστε να μπει ο κόσμος μέσα στην κατασκήνωση και έτσι να γλυτώσει. Όπερ και εγένετο.
Έστειλε μάλιστα όλον αυτόν τον κόσμο στην παραλία της μονάδος και ο ίδιος επικεφαλής των 104 ατόμων του προσωπικού της μονάδος του κάθε ειδικότητος, ρίχτηκαν στη μάχη με τις φλόγες, καταφέρνοντας να σβήσουν τη φωτιά με τις ελάχιστες δυνατές υλικές απώλειες. Την καταστροφή 20 οικιών από τα περίπου 450 κτίσματα και οικήματα που υπάρχουν στη μονάδα.
Αποτέλεσμα αυτής της προαναφερθείσας επιτυχούς δράσεως ήταν και τόσος κόσμος να σωθεί χωρίς ούτε έναν τραυματισμό και η μονάδα να σωθεί.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ο Συνταγματάρχης Γ.Κορδάτος δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο στην κοινότητα των Ελλήνων καταδρομέων.
Έχει διατελέσει διοικητής για χρόνια του επίλεκτου Ειδικού Τμήματος Αλεξιπτωτιστών (ΕΤΑ), της Δ’ Μοίρας Καταδρομών, της 35 Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο, του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Ανορθοδόξου Πολέμου (ΚΕΑΠ) στη Ρεντίνα, του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Ειδικών Δυνάμεων (ΚΕΕΔ) στο Μεγάλο Πεύκο, ενώ έχει διατελέσει Διευθυντής της Διευθύνσεως Ειδικών Δυνάμεων του ΓΕΣ και επιτελάρχης και υποδιοικητής της Διακλαδικής Διοικήσεως Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΔΕΕ) του ΓΕΕΘΑ. Ασφαλώς όχι «τυχαίο» πρόσωπο!
Πυραμίδα του Ταΰγετου: Ένα από τα θαύματα και αινίγματα της Ελλάδας
Στην Πελοπόννησο, στο πιο ψηλό σημείο του πανέμορφου βουνού που το όνομά του έδωσε η Ταϋγέτη, μια από τις επτά Ατλαντίδες ή Πλειάδες, η φυσική πυραμίδα στα 2.407 μέτρα υψόμετρο ακόμα λατρεύει το θεϊκό.
Παλαιότερα στη μορφή του φωτοδότη Δία ή/και Απόλλωνα, σήμερα στο όνομα του προφήτη Ηλία, του Ήλιου που κατά πανάρχαιη παράδοση έχει το ναό του πάντα στις ψηλότερες κορφές, σε φυσικές ή τεχνητές πυραμίδες που αναπαριστούν το τεράστιο σύμβολο της φωτιάς και των ηλιακών ακτίνων, το τέλειο σχήμα του πυρός.
Η μακρινή και λαμπερή όπως φαίνεται ιστορία της πυραμίδας του Ταϋγέτου συνεχίζει και σήμερα, κάθε τέτοια μέρα, κάθε χρόνο που πιστοί ορειβάτες ξεκινούν να ανεβούν στο πέτρινο εκκλησάκι του Αι-Λιά ή του Αγιολιά του μακρυνού για να δουν μετά το γιορταστικό άνοιγμα της εκκλησίας, στην ανατολή του ήλιου, ένα από τα ομορφότερα θεάματα της Ελληνικής φύσης: Τον καθαρό σχηματισμό μιας τέλειας πυραμίδας μέσα στον μεσσηνιακό κόλπο, την ακριβή ισόπλευρη τριγωνική σκιά της κορυφής του βουνού.
Η σκιά της Πυραμίδας –παιχνίδια ιερής γεωγραφίας και φωτός
Δεν είναι όμως μόνο το υπερθέαμα της πελώριας σκιάς στην θάλασσα αλλά μια σειρά άλλα φαινόμενα που φτιάξανε και κρατάνε ακόμα το μύθο της αρχαιότερης, όπως πολλοί υποστηρίζουν, πυραμίδας, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά του κόσμου. Ο Ταΰγετος στο όριό του φτιάχνει όχι ένα, αλλά τρία εντυπωσιακά πυραμιδοειδή σχήματα στον γύρω τόπο. Η πρώτη πυραμίδα σχηματίζεται ψηλά στον ουρανό. Ένα ισόπλευρο τρίγωνο δείχνει στη δύση όταν λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος, οι ακτίνες του διαθλώμενες πίσω από τον Πάρνωνα στα 2407 μ. σχηματίζουν ψηλά το είδωλό της, σε ένα ουράνιο τρίγωνο που βλέπει προς τις Πλειάδες (να σημειώσουμε ξανά πως η Ταϋγέτη είναι μυθολογικά μία από τις Πλειάδες).
Στην αρχαιότητα ο Αναξίμανδρος, μας λέει ο Κικέρων, είχε στήσει αστεροσκοπείο στην κορυφή του βουνού και μελετούσε τις κινήσεις των άστρων. Με αυτό το πρώτο «γκρίζο, ισόπλευρο τρίγωνο στον ουρανό» συνδέεται και ένα αμνημονεύτων χρόνων παραμύθι για τον σοφό νομοθέτη της Σπάρτης Λυκούργο που έβαλε έναν γρίφο στους Λακεδαιμόνιους νέους να του βρουν την ακριβή στιγμή της ανατολής του ήλιου και που είχε σαν αποτέλεσμα την κατάργηση του φοβερού εθίμου της ρίψης στον Καιάδα των αδύναμων βρεφών και των γέρων.
Τα τρία πυραμιδοειδή σχήματα
Το δεύτερο, εντυπωσιακό τρίγωνο είναι αυτό που βουτάει στα νερά του Μεσσηνιακού κόλπου, τις ώρες της ανατολής. Το τρίτο, το τρίγωνο του Ηλιοβασιλέματος πέφτει στην άλλη πλευρά, στον λακωνικό κάμπο όταν το κοκκινωπό φως σχηματίζει τέλεια ευθεία γραμμή που εδράζει στην κορυφή της πυραμίδας. Το υπερθέαμα του Ταϋγέτου δε σταματά εδώ.
Το πιο ανεξήγητο φαινόμενο είναι η ίδια η κατασκευή της πυραμίδας, αν είναι έργο φυσικό ή παρέμβαση του ανθρώπου, αφού υποψιάζουν, όχι μόνο το αφύσικα τέλειο σχήμα της αλλά και η εμφανής οριζοντίωση της βάσης της, που δείχνει να έχει περάσει από ανθρώπινα χέρια, αφού από κει και πάνω το πέτρωμα και το χώμα αλλάζουν, σμιλεύονται και ισιώνουν για να φτιάξουν το ισόπλευρο τρίγωνο. Αν η πυραμίδα είναι τεχνητό κατασκεύασμα, η δόξα της εντείνεται και αφήνει να εννοηθούν αρχαίες τελετουργίες και πρόθεση ιερατική.
Από την πολύτιμη πηγή του Παυσανία γνωρίζουμε ότι σε πολύ παλιά χρόνια, οι Λακεδαίμονες θυσίαζαν λευκά άλογα (ηλιακό σύμβολο) στην απόληξή της.
Το όνομα της ψηλότερης κορφής του βουνού το αποκαλούσαν Ταλετόν ή Ταλητόν, λέξη ίδιας ρίζας με την Τελετή, την ιεροπραξία, τη θυσία. Οι Ορφικοί, αυτοί οι μυστικιστές της αρμονίας, που γνώριζαν περισσότερα και από όσα συναρπαστικά κατέγραψαν, θεωρούσαν τη γεωπυραμίδα του Ταϋγέτου ιερή, Πύλη κοσμική, μέσα από την οποία η ουράνια Αρμονία και το αείζωον φως κατέρχονται στον κόσμο.
Και το επίσης, εύγλωττο όνομα της περιοχής, αφήνει να εννοηθεί πως η πυραμίδα στη κορυφή ήταν κέντρο ύπαρξης και ορισμός για τον γύρω κόσμο. Λακωνία, με το πρώτο συνθετικό, λας, να σημαίνει λίθο και το δεύτερο –κωνία,να δείχνει το κωνικό, πυραμιδοειδές σχήμα στην κορφή. Λακωνία, η χώρα του κωνικού λίθου, ιερή τοποθεσία του Ήλιου και πύλη κοσμική για το φως. Καθόλου παράξενο που σαν και σήμερα, κάθε χρόνο, η λατρεία αναζωπυρώνεται στο ίδιο σημείο.
Τι υπάρχει κάτω από το μαντείο των Δελφών;
Το Μαντείο των Δελφών ήταν το γνωστότερο μαντείο της Αρχαίας Ελλάδας και του τότε γνωστού κοσμου. Βρίσκεται στους Δελφούς. Θεωρείται ο ομφαλός του κόσμου, γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο Ζευς άφησε δύο αετούς, έναν προς την Ανατολή και έναν προς την Δύση, συναντήθηκαν στους Δελφούς. Ήταν αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα. Η Πυθία ήταν το διάμεσο, με το οποίο επικοινωνούσε ο θεός, και έδινε τους χρησμούς, που καταγράφονταν. Κάθε τέσσερα χρόνια τελούνταν οι Πυθικοί αγώνες, προς τιμήν του Απόλλωνα, και που προσπάθησε να αναβιώσει ο Άγγελος Σικελιανός.
Στην ίδια περιοχή προϋπήρχε από παλαιότερες εποχές ένα πρωτόγονο μαντείο, στο οποίο λατρευόταν η θεα Γη (μυκηναϊκή εποχή). Αγαλματίδια της θεάς έχουν βρεθεί στα ερείπια του ναού της Αθηνάς Προναίας καθώς και σε αυτόν του Απόλλωνα. Αιτία της ίδρυσης μαντείου ήταν η ύπαρξη ενός χάσματος, από το οποίο έβγαιναν αέρια, επιτρέποντας έτσι το να περνούν οι άνθρωποι σε μια κατάσταση έκστασης. Με τον καιρό, περισσότεροι θεοί λατρεύτηκαν μαζί με τη Γη. Σύμφωνα με την μυθολογία, φύλακας του Μαντείου ήταν ο δράκος Πύθωνας, τον οποίο σκότωσε ο Απόλλων.
Την Γεωμετρική περίοδο, το μαντείο πέρασε υπό την εξουσία του Απόλλωνα, όπως μαρτυράται και από την αλλαγή από πήλινα γυναικεία ειδώλια σε μπρούτζινα αντρικά. Στην Ιλιάδα αναφέρεται σαν ένας πλούσιος και ιερός χώρος. Οι επισκέπτες που ζητούσαν χρησμό από την Πυθία ονομάζονταν θεοπρόπες, και κατά το τελετουργικό του Μαντείου, έπρεπε να καθαριστούν αρχικά με νερό από την Κασταλία πηγή, πληρώνοντας έναν ορισμένο φόρο, το λεγόμενο πελανόν, που δεν ήταν ο ίδιος για όλους,ενώ έπρεπε να προσφέρουν και θυσία στο ναό του Απόλλωνα, συνήθως ένα κατσίκι. Το ζώο έπρεπε να μην είχε κάποιο ελάττωμα, ενώ απαραίτητος οιωνός για να μπορέσει η Πυθία να δώσει χρησμό, ήταν να αρχίσει το ζώο να τρέμει, αφού πρώτα το είχαν βρέξει με κρύο νερό. Ανάμεσα στους θεοπρόπες, υπήρχε μια ιεράρχηση, σχετικά με το ποιος προηγούνταν στη χρησμοδοσία. Οι πρώτοι που δικαιούνταν να λάβουν χρησμό ήταν οι κάτοικοι των Δελφών. Ακολουθούσαν όσοι είχαν τιμηθεί από του Δελφούς με το προνόμιο της προμαντείας και έπειτα οι υπόλοιποι. Μέσα στις δύο τελευταίες ομάδες, η σειρά κανονιζόταν με κλήρο.
Παρόμοιες τελετουργίες κάθαρσης ακολουθούσε και η Πυθία. Ύστερα από κάποια τυπική διαδικασία, κατέβαινε στο λεγόμενο άδυτον, όπου άκουγε την ερώτηση από τους ιερείς που βρίσκονταν σε ένα διπλανό μικρό χώρο που ονομαζότανοίκος. Στη συνέχεια έπεφτε σε έκσταση ενώ οι ιερείς κατέγραφαν και ερμήνευαν τα λόγια που πρόφερε. Την επιμέλεια του Μαντείου είχαν πέντε άνδρες, κάθε ένας από τους οποίους άνηκε σε μια από πέντε μεγάλες οικογένειες των Δελφών που ονομάζονταν Δευκαλιωνίδες. Αυτοί ονομάζονταν όσιοι, ενώ ο επικεφαλής τους προφήτης.Αρχικά οι χρησμοί δίνονταν μόνο μια φορά το χρόνο, την 7η του μήνα Βύσιου, γενέθλια ημέρα του Απόλλωνα. Με την αύξηση της επισκεψιμότητας του Μαντείου, οι χρησμοί δίνονταν την 7η κάθε μήνα, εκτός από τους χειμερινούς, καθώς τότε, σύμφωνα με τον μύθο, ο Απόλλωνας έφευγε από τους Δελφούς και πήγανε στους Υπερβορείους. Οι χρησμοί αυτοί, που η φύση τους μας έγινε γνωστή τόσο από επιγραφές όσο και από τα έργα αρχαίων συγγραφέων όπως ο Ηρόδοτος, αποτελούσαν για τον Ελληνικό κόσμο της εποχής νόμο, κάνοντας το Μαντείο ένα είδος διαιτητή για πολύ σημαντικά θέματα όπως πόλεμοι ή αποικισμοί, δίνοντάς του έτσι τεράστια δύναμη. Οι νόμοι για παράδειγμα της Σπάρτης, εισήχθησαν από τον Λυκούργος με το κύρος του Μαντείου, ενώ οι αποικίες στην κάτω Ιταλία ιδρύθηκαν ύστερα από εντολές του. Την περίοδο του 7ου και 6ου π.Χ. αιώνα, με την αύξηση του ενδιαφέροντος για νέες αποικίες, το Μαντείο των Δελφών γνωρίζει και την μεγαλύτερη του ακμή, καθώς αρκετές αποστολές ξεκινούσαν ύστερα από χρησμό του Μαντείου. Αυτές τιμούσαν τον Απόλλωνα σαν Αρχηγέτη, ενώ αρκετές έπαιρναν το όνομα Απολλωνία.Οι χρησμοί τις παλαιότερες εποχές ήταν γνωστοί για το διφορούμενο νόημά τους. Αρκετές ήταν οι φορές που το Μαντείο δεν κρατούσε αμερόληπτη στάση, αλλά έπαιρνε απροκάλυπτα το μέρος μιας παράταξης, όπως για παράδειγμα στον Πελοποννησιακό πόλεμο που πήρε το μέρος των Λακεδαιμονίων. Όμως, οι υπηρεσίες του δίνονταν προς όλους, άσχετα με την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στις περιοχές τους.
Οι περιγραφές του θρύλου για το Μαντείο των Δελφών που αφορούν την Πυθία και την επικοινωνία της με τον Απόλλωνα μέσω αναθυμιάσεων ανήκαν στην σφαίρα του εξωπραγματικού και ίσως του μύθου, κατά την άποψη ορισμένων αρχαιολόγων. Το 1892 Γάλλοι αρχαιολόγοι άρχισαν ανασκαφές στην περιοχή του ιερού των Δελφών με σκοπό να βρούν κάτι που να αποδεικνύει ότι πράγματι υπήρχε το χάσμα που επέτρεπε στα αέρια ν΄ αναδυθούν και να δημιουργήσουν το κανάλι «επικοινωνίας” μεταξύ Πυθίας και Απόλλωνα.Δεν κατόρθωσαν όμως να βρούν κάτι που να το αποδεικνύει, και έτσι ο θρύλος παρέμεινε στην σφαίρα του μύθου. Δεν ήταν παρά τα τέλη του 1990 που μια ομάδα αποτελούμενη από ένα αρχαιολόγο, έναν τοξικολόγο, ένα χημικό, και έναν γεωλόγο οι οποίοι υποστήριξαν το αντίθετο. Σύμφωνα με την θεωρία τους, ο ομφαλός βράχος, πάνω στον οποίο καθόταν η Πυθία και ανάμεσα στις αναθυμιάσεις έλεγε στους χρησμούς της, βρισκόταν ακριβώς πάνω από ένα χάσμα που είχε δημιουργηθεί εξαιτίας της ολισθηρότητας των υπογείων πλακών, αφήνοντας μία δίοδο ώστε οι αναθυμιάσεις αέριων όπως αιθάνιο + μεθάνιο, να ανεβαίνουν στην επιφάνεια του εδάφους και να εισπνέονται από την Πυθία.
Ο »ΟΜΦΑΛΟΣ» Είναι γνωστό ότι άν κάποιος εισπνεύσει μικρή ποσότητα αιθυλένιου έρχεται σε κατάσταση ευφορίας, και δημιουργούνται παραισθησιακά οράματα. Όταν η Πυθία ήταν στην «κατάσταση» επικοινωνίας με τον Απόλλωνα και ζητούνταν οι ερωτήσεις και συμβουλές, οι απαντήσεις της Πυθίας δίνονταν ασυνάρτητα, εκείνη παραληρούσε και έλεγε ασυναρτησίες. Οι ιερείς του ιερού ήταν εκείνοι που «μετάφραζαν» και έδιναν κάποιο νόημα στα όσα εκείνη έλεγε. Οι Απαντήσεις του Μαντείου ήταν πάντα σοφές και προνοητικές και γι’αυτό το Μαντείο ήταν αξιοσέβαστο και τόσο φημισμένο, και αναπόσπαστο στοιχείο του Ελληνικού τρόπου ζωής. Αυτό που όμως δεν είναι ευρέως γνωστό είναι πως ο αείμνηστος καθηγητής της αρχαιολογίας και Πρύτανις του Πανεπιστημίου Αθηνών, Σπυρίδων Μαρινάτος το 1958-59, συνέγραψε μια ενδιαφέρουσα μελέτη με τίτλο, «ΔΕΛΦΙΚΟ ΧΑΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΥΘΙΑΣ», η οποία απετέλεσε το κύριο θέμα του πρυτανικού του λόγου , στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, παρουσία του τότε βασιλικού ζεύγους Παύλου και Φρειδερίκης, έχοντας στα χέρια του απτές αποδείξεις για την ύπαρξη του χάσματος που αποτελούσε το κανάλι επικοινωνίας μεταξύ Πυθίας και του «πνεύματος» του Θεού. Επομένως προηγήθηκε στις διαπιστώσεις του κατά τριάντα έτη, από τους αλλοδαπούς επιστήμονες. Αναφέρει ότι η νεώτερη επιστήμη απέκλεισε την περίπτωση του χάσματος επειδή δεν ανακαλύφθηκε από τις ανασκαφές. Σύμφωνα όμως με τις αρχαίες μαρτυρίες , το χάσμα υπήρχε. Πρώτος το αναφέρει ο Διόδωρος Σικελιώτης. Κατ΄αυτόν αίγες που έβοσκαν κοντά ανακάλυψαν τις ιδιότητες του χάσματος διότι μόλις επλησίαζον προς αυτό σκιρτούσαν και άφηναν ιδιαίτερη φωνή. Ο ποιμένας τους όταν πλησίασε και έσκυψε από περιέργεια στο χάσμα, έπαθε τον αυτό ενθουσιασμό και άρχισε να προλέγει τα μέλλοντα. Το ίδιο έπαθαν και άλλοι, οι οποίοι πηδούσαν στο χάσμα και χάνοντο.΄Ετσι έγινε γνωστό το μαντείο και ενομίσθη ότι ανήκε στη Γή.
Ο Διόδωρος έλεγε ότι το χάσμα έκειτο εκεί όπου είναι το άδυτο του σημερινού ιερού. Τα ίδια λέει και ο Στράβων προσθέτοντας όμως ότι από το άντρο που δεν ήταν ευρύστομο ανεφέρετο «πνεύμα ενθουσιαστικόν».Μεταγενέστεροι συγγραφείς μιλούν για ένθεο ατμό, αναθυμιάσεως, πνεύματος λεπτού και πυρώδους (Ιάμβλιχος), πνεύματος ψυχρού ( Ιουστίνος) και τέλος βεβαιώνουν ότι το ρεύμα αέρος ήταν άλλοτε ισχυρότερο και άλλοτε ασθενέστερο. Ο Πλίνιος προσθέτει, ότι η αναθυμίασις ήταν μεταξύ των πρωτίστων ομοίων, οι οποίες δημιουργούσαν μαντική κατάσταση εμπνεύσεως. Ιδιαίτερης σημασίας είναι και η μαρτυρία του Πλουτάρχου, ο οποίος ήταν και άνω των 20 ετών ιερεύς στους Δελφούς. Σε δύο πραγματίες του του Περί των εκλελοιπότων χρηστηρίων και Περί του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν, μιλά για τα δελφικά προβλήματα. Το χάσμα και τον εξ΄αυτού αναδιδόμενο αέρο το αναφέρει πολλές φορές. Ουδέποτε όμως είπε ότι το χάσμα ήταν στο άδυτο του ναού. Αναφέρει επίσης ότι η αναθυμίασις δεν ήταν σταθερή, αλλά άλλοτε ήταν ασθενής και άλλοτε σφοδρή. Επικαλείται και μάρτυρες ότι το αναδιδόμενο πνεύμα είναι κατά άτακτα διαστήματα πλήρες ευωδίας. Χαρακτηριστικά βεβαιώνει ότι με την ευωδιά αυτή γέμιζε ο οίκος εντός του οποίο κάθονταν αυτοί που περίμεναν τους χρησμούς και προερχόταν από το άδυτο. Ο τρόπος με τον οποίο μιλά για τον αναδιδόμενο αέρα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται για το άδυτο του ναού, Συγκεκριμένα μεταχειρίζεται την εξής φράση σχετικά με το γεγονός ότι η Πυθία δεν δίδει πλέον έμμετρους χρησμούς ΄Εν εκ των δύο πρέπει να συμβαίνει, ή η Πυθία δεν πλησιάζει την τοποθεσίαν όπου ευρίσκεται το θείον ή η αναθυμίασις έχει σβήσει τελείως και εξέλιπεν η δύναμίς της. «ως δυοίν θάτερον, ή της Πυθίας τω χωρίω μη πελαζούσης, εν ω το θείον εστιν, ή του πνεύματος απεσβεσμένου και της δυνάμεως εκλελοιπυίας».Κατά τα άλλα επιβεβαιώνει την παράδοση του Διοδώρου, περί της ανακαλύψεως του χάσματος από τις αίγες και αναφέρει και το όνομα του ποιμένος, Κορήτας. Μας δίνει επίσης άλλη μια συγκαλυμμένη νύξι για το χάσμα, χρησιμοποιώντας μια σκηνογραφία. Παριστάνει τους ήρωες του διαλόγου, να έρχονται στο ναό, για να καθίσουν στο μεσημβρινό κριπίδωμα και να συνομιλήσουν έχοντας ενώπιόν του το ιερό της Γής.Τότε ο Βόηθος, λέει ότι « και ο τόπος της απορίας συνεπιλαμβάνεται τω ξένω»,ήτοι βοηθά και ο τόπος να γίνει συζήτηση για την σημερινή έλλειψη εμπνεύσεως της Πυθίας.
Δεν γίνεται όμως λόγος για αναθυμιάσεις, αλλά περί Μουσών και νάματος. Εμείς όμως γνωρίζουμε ήδη ότι με το ιερό και το αρχικό μαντείο της Γής, συνεδέοντο οι αναθυμιάσεις του χάσματος. Το ιερό της Γής ανακαλύφθηκε κατά τις ανασκαφές εκεί ακριβώς ότι το αναφέρει ο Πλούταρχος, προ της μεσημβρινής πλευράς του ναού. Ο Α. Κεραμόπούλλος, στον οδηγό των Δελφών (1935) αναφέρει «Είναι το παμπάλαιο ιερό της Γής. Ενταύθα ήτο το χάσμα το αναδίδον πνοήν…». Λίγο μετά την ανέγερση του τότε νέου ξενοδοχείου στην άκρη της πόλης των Δελφών, άκουσε ο Μαρινάτος κατά τη μετάβασή του εκεί το Μάρτη του 1955 να μιλούν για την «ανεμότρυπα» την οποία απέκοψε εν μέρει η χάραξις του δρόμου. O Κεραμόπουλλος, μιλούσε περί «ρωγμής κατά το δυτικόν άκρον του χωρίου». Επισκέφθηκε το σημείο. Βρήκε το χάσμα, έβαλε εντός το κεφάλι του και αμέσως έγινε αισθητή η πνοή του εξερχομένου ανέμου. Φωτογράφισε το σημείο και έγραψε άρθρο στον ημερήσιο τύπο, με το οποίο συνιστούσε στην υπηρεσία Τουρισμού να φροντίσει να μην καταστραφεί περαιτέρω το χάσμα. Τον Ιανουάριο του 1959, ξαναπήγε στους Δελφούς, αλλά το χάσμα είχε εξαφανισθεί. Κατά την νέα διαπλάτυνση της οδού ο βράχος ανατιχάνθηκε και το τμήμα της οπής που είχε μείνει γέμισε πέτρες και χώματα. Βρήκε ωστόσο το μικρό εναπομείνον ίχνος του χάσματος με τη βοήθεια της παλιάς φωτογραφίας. αλλά και πάλι αμφέβαλλε διότι το τοπίο είχε μεταμορφωθεί δραματικά. Όπως χαρακτηριστικά γράφει «την τελειωτικήν απόδειξιν παρέσχεν η αναθυμίασις. Το πνεύμα υπήρχε πάντοτε εκεί, εξερχόμενον δια μέσου των λίθων και χωμάτων. Την φοράν αυτήν ανεδίδετο θερμόν, την δε θερμότητά του καθίστα εντονωτέρα η παγερά ημέρα». Ο Μαρινάτος πίστευε ότι η σχισμή είναι μία και μόνη, η οποία με κατέυθυνση από ανατολικά προς δυτικά, διέρχεται από το ιερό και εξέπεμπε άλλοτε την αναθυμίαση εντός αυτού, πιθανότατα στο ιερό της Γής. Λόγω των συνεχών και σφοδρών σεισμών, πιθανώς να υπέστησαν τα πετρώματα ελαφρά μετακίνηση, από την οποία εφράχθη το ένα στόμιο και ανοίχτηκε άλλα στην Ανεμότρυπα. Το νερό της Κασταλίας μετακινήθηκε πολλές φορές στο παρελθόν και το 1870, λόγω σεισμών.
ΚΑΣΤΑΛΙΑ Επίσης θεωρούσε πιθανό η Ανεμότρυπα να είναι διακλάδωσις του Δελφικού χάσματος ή ακόμη και τελείως ανεξάρτητο χάσμα. Το γεγονός πάντως παραμένει ότι κοντά στο ιερό υπάρχει αυτό το φαινόμενο, για το οποίο έχει μιλήσει η αρχαιότητα και καλύπτει τους διάφορους τρόπους με τους οποίους περιγράφεται το «πνεύμα». ΄Οσον αφορά τις αρχαίες πηγές για το χάσμα επισημαίνει ο Μαρινάτος ότι αυτές δεν είναι παλιότερες του 1ου π.Χ αιώνος. Ο Διόδωρος, οποίος είναι ο πάλαιότερος, έδωσε συγχρόνως αφορμή στην αμφισβήτηση του όλου ζητήματος περί χάσματος και αναθυμιάσεως, διότι μνημονεύει ότι έκειντο εις το «άδυτον» του «ιερού». Επί πλέον, η συχνή έκφρασις ότι η Πυθία «κατέβαινε» εις το άδυτο , οδήγησε σε σειρά παρεξηγήσεων. ΄Αδυτο, θεωρήθηκε το μέρος του ναού, πίσω από το σηκό, που σε μερικούς αρχαίους ναούς υπήρχε χωριστό διαμέρισμα, στο οποίο δινόταν το όνομα άδυτο. Ο ναός του Απόλλωνος, στο τμήμα εκείνο ανεσκάφη εσωτερικώς μέχρι του φυσικού βράχου, ο οποίος συνέβη ν΄ανακαλυφθή συμπαγής και απολύτως αρραγής. Αναμφίβολα λοιπόν εκεί ουδέποτε υπήρξε χάσμα. Επειδή η Πυθία «κατέβαινε» εδέχθησαν λόγω ιχνών βαθμίδων, δύο πατώματα στο άδυτο του ναού. ΄Ηταν όμως πράγματι αυτό το άδυτο του χάσματος; O Kεραμόπουλλος έκανε ήδη την ορθή παρατήρηση, ότι εσωτερικά οι τοίχοι του ναού δεν φέρουν πρόσωπο στο ανασκαφέν τμήμα, επομένως ουδέποτε αυτό προορίσθηκε να είναι ορατό.
ΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ ΑΙΩΝΑ Οι παλαιότερες μαρτυρίες , οι οποίες είναι όλες ποιητικές, είναι ασαφείς και επιδεχόμενες ελαστική ερμηνεία. Η σχετικά σαφέστερη έκραση είναι Πινδ Ολ. Χρυσοκόμας ευώδεος εξ΄αδύτου ναών πλόον είπε. Σκοτεινότερος είναι ο λόγος εν Πυθ ΧΙ 4-5 , χρυσέων ες άδυτον τριπόδων θησαυρόν. Στο χορικό Ιφ.Τ 1257 αδύτων ύπο, Κασταλίας ρεέθρων γείτων, είναι αδύνατο να συμπεράνη κανείς ποιο άδυτο εννοεί ο Ευριπίδης. Επίσης στις Ευμενίδες ή τον ΄Ιωνα ο αναγνώστης θ΄αποκομίσει τα εξής: Στο ναό υπήρχε «μυχός» , εκεί ευρίσκετο ο ομφαλός (Ευμ.37-40), υπήρχον πέριξ θρόνοι, εφ΄ων η Πυθιάς είδε κοιμωμένας τας Ευμενίδας (47), πάντα δε ταύτα ευρίσκονται εις τον χώρον, ένθα και το άγαλμα του θεού (155). Στον Ίωνα, επαναλαμβάνονται τα περί ομφαλού, όπου καθίζων ο Φοίβος υμνωδεί (5-6), εκεί δε μνημονεύεται ο τρίπους, γύρω από τον οποίο ίστανται οι αριστείς των Δελφών «έσω» του ναού, χωρίς άλλες λεπτομέρειες. Παντού αναφέρεται είσοδος και έξοδος στο ναό και πουθενά «κατάβασις» , ούτε καν ρητώς το άδυτο. Εφόσον λοιπόν και το άδυτο του ναού δεν παρουσίασε ίχνη χρησιμοποιήσεως στα βαθύτερα στρώματα, πρέπει να σκεφθούμε μήπως η κατάβασις, η οποία μαρτυρείται σε μεταγενέστερες πηγές εννοεί άλλο άδυτο, έξω από τον ναό. Ο Διόδωρος χρησιμοποιεί την φράση, ότι το χάσμα βρισκόταν «εν τούτω τω τόπω, καθ΄όν έστι νυν του ιερού το καλούμενον άδυτον». Παρατηρούμε λοιπόν, πρώτον ότι ιερό δεν σημαίνει μόνο ναός, αλλά και το όλον ιερόν, ακριβώς σε αντιδιαστολή προς τον ναόν. Δεύτερον ότι αν επρόκειτο περί ναού, δεν θα ήταν ανάγκη να χρησιμοποιηθεί η φράσις «το καλούμενον άδυτον», αφού άδυτο ήταν κανονική ονομασία του σχετικού διαμερίσματος των ναών. ΄Όταν συνδυάσουμε και την είδηση ότι η Πυθία κατήρχετο στο άδυτο τούτο, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ήταν εκτός του ναού, σε βαθύτερο σημείο, πιθανόν στα πέριξ του ιερού της Γής. Τέτοια άδυτα εντός των ναών στα οποία κατήρχοντο, υπήρχαν και αλλού στην Ελλάδα, όπως στο ιερό του Ισθμού, όπου εντός του περιβόλου του Παλαίμονος περγράφεται από τον Παυσανία «εν αριστερά ναός…έστι δε και άλλο ΄Αδυτον καλούμενον, κάθοδος δε εις αυτό υπόγειος, ένθα δη τον Παλαίμονα κεκρύφθαι φασίν».
Η αναλογία μεταξύ των αδύτων των δύο ιερών είναι σπουδαία, αφού και στις δύο περιγραφές χρησιμοποιείται η φράσις « το καλούμενον άδυτον». Επί πλέον στις παραδόσεις εις το άδυτο των Δελφών ήταν θαμένος ο Πύθων και στον Ισθμό ο Παλάιμων. Υπάρχει και η μαρτυρία του Ηροδότου. Είναι γνωστό ότι τα χάσματα αυτά της γής καθώς και οι σχετικοί υπόγειοι χώροι καλούντο άδυτα και μέγαρα. Αναφέρει λοιπόν ο Ηρόδοτος για τον χρησμό που έλαβαν οι Αθηναίοι επικειμένης της εισβολής του Ξέρξη. Οι θεοπρόποι , αφού έκαναν τις σχετικές τελετές «ες ο μέγαρον εσελθόντες ίζοντο». Η Πυθία Αριστονίκη τότε χρά τα περί της απελπιστικής καταστροφής, η οποία επικρέμαται των Αθηνών και καταλήγει « αλλ΄ίτον εξ΄αδύτοιο». Επομένως μέγαρον και άδυτον παρουσιάζονται ως συνώνυμα. Και πιθανόταατα ήσαν ένας και ο αυτός χώρος , στον προθάλαμο του οποίο κάθονταν οι ξένοι και στο βάθος έκειτο το χάσμα , απ΄όπου χρησμοδοτούσε η Πυθία. Σε πλήρη συμφωνία με αυτά βρίσκεται και η περιγραφή του Πλουτάρχου με μόνη διαφορά ότι ο χώρος « εν ώ τους χρωμένους τω θεώ καθίζουσιν» καλείται εδώ οίκος. Πληρούται δε ευωδίας κατά άτακτα διαστήματα από το πνεύμα του παρακείμενου αδύτου. Κατά τον Παυσανία, εντός του αδύτου έφθανε το ύδωρ της Κασσοτίδος, του οποίου η πόσις ήταν ένα από τα στοιχεία της μαντικής εκστάσεως. Τι και πού ήταν η Κασσοτίς δεν γνωρίζουμε. Βρέθηκαν όμως πολλά ίχνη δεξαμενών και αγωγών, οι οποίες από τον 6ο π.Χ αι. οδηγούσαν το νερό στα πέριξ του ναού. Ο Μαρινάτος ισχυρίζεται ότι η προσεκτική παρακολούθηση των αγωγών αυτών ίσως διευκολύνει την ανακάλυψη του αδύτου και του χάσματος.
Τα τρόφιμα που μαζεύεις για τους πυρόπληκτους θα τα δώσουν.. και στους ''πρόσφυγες''..
Μια αποκάλυψη που θα προκαλέσει σάλο. Στην εκπομπή του Θανάση Πάτρα στον Alpha 98.9 μίλησε η Γιάννα Τσούπρα Περιφερειακή σύμβουλος, υπεύθυνη πολιτικής προσταστίας της περιφέρειας Αττικής. Ακούστε τι είπε στο 1:30
«Συγκεντρώνουμε τρόφιμα από χτές το πρωί και θα δοθούν είτε σε πληγέντες.. ΕΙΤΕ Σε ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ!! είτε σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.» που σημαίνει ότι τα τρόφιμα που στέλνουν οι πολίτες για τους πυρόπληκτους θα καταλήξουν αλλού!
Πατήστε στον σύνδεσμο από κάτω και ακούστε το Ηχητικό στο 1:30
https://soundcloud.com/user-665020045/250718a
Νέο όπλο λέιζερ με όνομα «Αθηνά» από την Lockheed Martin..
Tη μηχανή ενός φορτηγού κατά τη διάρκεια σχετικής δοκιμής αχρήστευσε με επιτυχία όπλο λέιζερ των 30 KW της Lockheed Martin– επιδεικνύοντας, σύμφωνα με την εταιρεία, τις ολοένα και αυξανόμενες δυνατότητες ακριβούς προστασίας στρατιωτικών δυνάμεων και σημαντικών υποδομών.
Το εν λόγω σύστημα είναι γνωστό ως «Αθηνά» (ΑΤΗΕΝΑ- Advanced Test High Energy Asset) και διέτρησε το κάλυμμα, χτυπώντας τον κινητήρα μέσα σε δευτερόλεπτα, από απόσταση άνω του ενός μιλίου. Το φορτηγό βρισκόταν σε δοκιμαστική πλατφόρμα, με τη μηχανή αναμμένη, προκειμένου να εξομοιωθούν πραγματικές συνθήκες.
«Τα λέιζερ οπτικών ινών φέρνουν επανάσταση στα συστήματα κατευθυνόμενης ενέργειας» αναφέρει ο Κεόκι Τζάκσον, chief technology officer της Lockheed Martin.
«Επενδύουμε σε κάθε τμήμα του συστήματος- από τα οπτικά και τον έλεγχο ακτίνας μέχρι το ίδιο το λέιζερ- για να βελτιώσουμε το μέγεθος, το βάρος και την αποδοτικότητα όσον αφορά στην ενέργεια. Το τεστ αυτό αντιπροσωπεύει το επόμενο βήμα όσον αφορά στην παραγωγή ελαφρών και ανθεκτικών οπλικών συστημάτων λέιζερ για στρατιωτικά αεροσκάφη, ελικόπτερα, πλοία και οχήματα».
Η επίδειξη αποτέλεσε την πρώτη δοκιμή στο πεδίο ενός ενσωματωμένου πρωτοτύπου, single-mode οπλικού συστήματος λέιζερ ίνας. Μέσω μιας τεχνικής ονόματι «φασματικός συνδυασμός ακτίνας», πολλαπλοί «πομποί» λέιζερ ίνας συνθέτουν μία ενιαία, ισχυρή ακτίνα υψηλής ποιότητας που παρέχει μεγαλύτερες επιδόσεις και επίπεδο καταστρεπτικότητας από ό,τι μεμονωμένα λέιζερ που χρησιμοποιούνται σε άλλα συστήματα.
Το ATHENA βασίζεται στο οπλικό σύστημα ADAM (Area Defense Anti-Munitions) που είχε αναπτυχθεί από τη Lockheed Martin και είχε δοκιμαστεί εναντίον μικρών θαλάσσιων και ιπτάμενων στόχων. Περιλαμβάνει το λέιζερ ίνας ALADIN (Accelerated Laser Demonstration Inititative) που είχε επίσης αναπτυχθεί από την εταιρεία.
Το όπλο λέιζερ “ΑΘΗΝΑ” καταρρίπτει drone
Το πρωτότυπο όπλο λέιζερ υψηλής ενέργειας 60 kw του αμερικανικού στρατού με την κωδική ονομασία «ATHENA», κατά τη διαδικασία πρόσφατων δοκιμών κατέρριψε πέντε μη επανδρωμένα ιπτάμενα συστήματα.
Οι δοκιμές διεξήχθησαν στο πεδίο βολής White Sands Missile Range, στο Νέο Μεξικό, τον προηγούμενο μήνα.
Η πλατφόρμα λέιζερ “ΑΤΗΕΝΑ” έχει σχεδιαστεί και αναπτυχθεί από τη Lockheed Μartin , η οποία και έδωσε στη δημοσιότητα το σχετικό βίντεο.
Σύμφωνα με την εταιρία, το σύστημα λέιζερ χρησιμοποιεί ένα πολύπλοκο σύστημα μεγεθυντικών φακών ώστε να ισχυροποιήσει την ακτινοβολία που προσβάλει στο στόχο.
Μπορεί να περιστρέφεται προς κάθε κατεύθυνση, έχει δυνατότητα εκτέλεσης απεριόριστων βολών, καθώς αφενός μεν τροφοδοτείται συνεχώς από σύστημα παροχής ενέργειας, αφετέρου δε, διαθέτει σύστημα αποβολής τη θερμοκρασίας από την «κάνη».
Το σύστημα αυτό είναι κατάλληλο για στόχους εδάφους – αέρα – θάλασσας.
Ο Διοικητής της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, δήλωσε πρόσφατα ότι η υπηρεσία σχεδιάζει να κάνει δοκιμές ενός λέιζερ υπερδιπλάσιας ισχύος (150 kw) το 2018. Στις δοκιμές αυτές θα συμπεριλαμβάνονται και στόχοι πάνω στην επιφάνεια της γης και θα ενσωματωθεί σε αεροπλάνα ή σε μη επανδρωμένα του Αμερικανικού Στρατού...
Δείτε το βίντεο κατάρριψης ενός drone- στόχου από το λέιζερ :
Τετάρτη 25 Ιουλίου 2018
Μύθοι και αλήθειες για την αρχαία Αίγυπτο: Η κατάρα της μούμιας, το ατύχημα Τουταγχαμών και η πρωτόγονη ιατρική
Χάρη στις πυραμίδες και στα καλά διατηρημένα κείμενα (από συνθήκες ειρήνης μέχρι προσωπικές επιστολές και λίστες για ψώνια), γνωρίζουμε πάρα πολλά πράγματα για το λαό της Αρχαίας Αιγύπτου.
Μάθετε στο κείμενο που ακολουθεί, κάποια περίεργα ιστορικά στοιχεία και ποιοι μύθοι είναι ιστορικά αληθείς ή όχι.
Οι Αιγύπτιοι έτρωγαν κάποιες φορές παρέα με τις… μούμιες
Πολλοί από τους τάφους διέθεταν και παρακείμενους θαλάμους. Στους θαλάμους αυτούς σερβίρονταν συχνά φαγητό και ποτό στο πνεύμα του νεκρού. Μόλις θεωρούσαν ότι το “κα» του νεκρού είχε καταναλώσει την ουσία του φαγητού, το φαγητό το έτρωγαν ζωντανοί, εκεί στον θάλαμο δίπλα στο σώμα του νεκρού.
Ο βασιλιας Τουταγχαμων μαλλον σκοτωθηκε απο ιπποποταμο
Οι τομογραφίες της μούμιας του νεαρού φαραώ έδειξαν ότι θάφτηκε χωρίς την καρδιά του ή μέρος του θώρακά του. Αυτή η παρέκκλιση από τις παραδοσιακές πρακτικές υποδηλώνει ότι μπορεί να πέθανε από κάποιο μοιραίο ατύχημα. Ωστόσο, οι ιστορικοί δεν μπορούν να είναι σίγουροι, το DNA έδειξε ότι ο μικρός βασιλιάς υπέφερε από ελονοσία και οι εξετάσεις στα οστά αφήνουν υπόνοιες για κάποιου είδους ασθένεια των οστών.
Ο θανατος ηταν επικερδης επιχειρηση
Οι Αιγύπτιοι πιστεύεται ότι ξόδευαν περισσότερα, ως ποσοστό του εθνικού τους εισοδήματος, σε θρησκευτικές και ταφικές τελετές και σε τάφους από οποιοδήποτε άλλο λαό της εποχής εκείνης. Μέχρι το τέλος του Νέου Βασιλείου, υπολογίζεται ότι το ένα πέμπτο του πληθυσμού απασχολείτο στον κλήρο και στην υπηρεσία των αιγύπτιων θεών και το ένα τρίτο της γης χρησιμοποιείτο για θρησκευτικούς σκοπούς. Η ζωή μετά θάνατον ήταν εξαιρετικά σημαντκή.
Εβδομηντα ημερες χρειαζονταν για να προετοιμαστουν οι μουμιες
Η ταρίχευση αποτελούσε μια μακρά και κοπιώδη διαδικασία. Το σώμα έπρεπε να πλυθεί, να περάσει από την ιεροτελεστία της κάθαρσης, να αφαιρεθούν τα όργανα, να γεμίσει το σώμα με γέμιση και τέλος να μουλιάσει σε άλατα διττανθρακικής σόδας για περισσότερες από 40 ημέρες. Στη συνέχεια αφαιρείτο η γέμιση και αντικαθίστατο ενώ το σώμα τυλιγόταν με λωρίδες λινού υφάσματος. Τέλος την τύλιγαν με σάβανο και την τοποθετούσαν στο φέρετρο. Μετά από όλα αυτά το σώμα του νεκρού ζύγιζε μόλις 2,5 κιλά.
Η καρδια και ο εγκεφαλος
Τι τα έκαναν άραγε οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τα όργανα της μούμιας; Το στομάχι, το ήπαρ, οι πνεύμονες και τα έντερα αφαιρούνταν και διατηρούνταν σε βάζα. Η καρδιά (η οποία θεωρείτο το κέντρο του πνεύματος και του συναισθήματος στην Αρχαία Αίγυπτο), τα μάτια και τα νεφρά έμεναν συνήθως μέσα στο σώμα. Ο εγκέφαλος, ωστόσο, εξάγετο από τη μύτη με ένα μακρύ καλάμι το οποίο είχε στην άκρη έναν γάντζο και έβγαινε στο τέλος σε κομμάτια από τα ρουθούνια (ελπίζουμε να μην έχετε γεμάτο στομάχι). Ο εγκέφαλος στη συνέχεια θαβόταν σε λάκκους στην άμμο μαζί με τα υπόλοιπα σκουπίδια.
Οι πρωτοι φαραω θαβονταν μαζι με τους υπηρετες τους
Σε όλη την ιστορία της Αιγύπτου οι φαραώ θάβονταν με τους υπηρέτες τους. Ποιος βασιλιάς ή βασίλισσα θα πήγαινε στον άλλο κόσμο χωρίς να έχει κάποιον να του πλένει τα ρούχα άλλωστε; Η μόνη διαφορά ήταν ότι στα μεταγενέστερα χρόνια, οι φαραώ θάβονταν με πήλινα ομοιώματα των υπηρετών κι όχι με τους ίδιους τους υπηρέτες όπως συνέβαινε παλαιότερα όπου τους σκότωναν με ένα χτύπημα στο κεφάλι.
Δεν ταριχευονταν ολοι οι Αιγυπτιοι
Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα όπου τα γραφεία τελετών έχουν διαφορετικές προσφορές με διαφορετικές τιμές, έτσι και τότε οι ταριχευτές προσέφεραν υπηρεσίες για όλα τα βαλάντια. Οι φτωχότεροι ωστόσο Αιγύπτιοι δεν είχαν τη δυνατότητα να ταριχευτούν κι έτσι απλώς θάβονταν στη ζεστή άμμο και διατηρούνταν εκεί με φυσικό τρόπο. Δεν ήταν η καλύτερη δυνατή μέθοδος βεβαίως αλλά λειτουργούσε καθώς έχουν βρεθεί σήμερα ανέπαφες μούμιες με τα κοσμήματά τους που διατηρήθηκαν με αυτόν τον τρόπο.
Δεν ταριχευονταν μονο οι ανθρωποι
Οι αρχαιολόγοι έχουν ανακάλυψει ταριχευμένα πουλιά, γάτες, ιπποπόταμους, ταύρους, κροκόδειλους και άλλα ζώα. Περισσότερα από 70 εκατομμύρια ζώα ταριχεύθηκαν μεταξύ του 800 π.Χ. και του 400 μ.Χ. Και δεν ήταν όλα ζώα που ανήκαν σε πλούσιες οικογένειες καθώς πολλά από αυτά τα ταριχευμένα ζώα πουλήθηκαν σε προσκυνητές σε τόπους λατρείας. Ενδεχομένως κάποια από αυτά να είχαν εκτραφεί για αυτό τον μακάβριο λόγο.
Η ιδεα της «καταρας της μουμιας» ειναι συγχρονη
Δεν ταριχευονταν μονο οι ανθρωποι
Οι αρχαιολόγοι έχουν ανακάλυψει ταριχευμένα πουλιά, γάτες, ιπποπόταμους, ταύρους, κροκόδειλους και άλλα ζώα. Περισσότερα από 70 εκατομμύρια ζώα ταριχεύθηκαν μεταξύ του 800 π.Χ. και του 400 μ.Χ. Και δεν ήταν όλα ζώα που ανήκαν σε πλούσιες οικογένειες καθώς πολλά από αυτά τα ταριχευμένα ζώα πουλήθηκαν σε προσκυνητές σε τόπους λατρείας. Ενδεχομένως κάποια από αυτά να είχαν εκτραφεί για αυτό τον μακάβριο λόγο.
Η ιδεα της «καταρας της μουμιας» ειναι συγχρονη
Πολλές από τις ιστορίες που αναφέρονται στην κατάρα της μούμιας ξεκίνησαν γύρω στο 1923 όταν ο Λόρδος Carnarvon, ο αριστοκράτης χρηματοδότης της αποστολής που οδήγησε στο άνοιγμα του βασιλιά Τουταγχαμών, πέθανε από μολυσμένο κουνούπι ένα χρόνο από όταν ανοίχθηκε ο τάφος. Την ίδια εκείνη ημέρα σκοτώθηκε και το καναρίνι του επικεφαλής αρχαιολόγου από κόμπρα. Επτά ακόμη άνθρωποι που είχαν συμμετάσχει στην αποστολή πέθαναν μέσα σε επτά χρόνια παρόλο που δεκάδες άλλοι έζησαν ζωή χαρισάμενη όπως και ο επικεφαλής αρχαιολόγος άλλωστε.
Τα “αποκαλυπτηρια της μουμιας” ειχαν πολυ περαση στη βικτωριανη εποχη
Κατά τον 19ο αιώνα στην Αγγλία οι μούμιες και τα υπόλοιπα αιγυπτιακά χειροτεχνήματα βρίσκονταν σε αντικερί και σε πλούσια σπίτια. «Δεν ήταν πρέπον να επιστρέψει κάποιος από την Αίγυπτο χωρίς να κουβαλά μαζί του κάποια μούμια στο ένα χέρι και έναν κροκόδειλο στο άλλο», έγραφε ο Γάλλος αριστοκράτης στον πασά Μοχάμεντ Άλι το 1833. Τα «αποκαλυπτήρια της μούμιας» προσέλκυαν πλήθος κόσμου σε θεατρικές αίθουσες και σε αίθουσες διάλέξεων Πανεπιστημίων.
Οι μουμιες χρησιμοποιουνταν ως μπογιες και λιπασμα
Τον 19ο αιώνα, οι μούμιες ανθρώπων και ζώων έρχονταν από την Αίγυπτο στη Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Βρετανική εταιρεία της εποχής θρυμμάτισε 180.000 μούμιες γάτας για να χρησιμοποιήσει το υλικό ως λίπασμα. Τις διέλυαν επίσης και τις πουλούσαν ως χρωστικές ουσίες σε καταστήματα με είδη καλλιτεχνίας. Λέγεται ότι όταν έμαθε την αλήθεια ο Βρετανός ζωγράφος Edward Burne-Jones οργάνωσε ολόκληρη κηδεία για το σωληνάριο μπογιάς του στον κήπο του.
Το οραμα του Ναπολεοντα
Ο Ναπολέων Βοναπάρτης είναι γνωστό ότι είχε εμμονή με την Αίγυπτο. Λέγεται μάλιστα ότι μετά την εκστρατεία του εκεί έφερε μαζί του επιστρέφοντας και τον οβελίσκο του Λούξορ (φωτ.) και τον τοποθέτησε στην Place de la Concorde στο Παρίσι. Όταν ο μεγάλος στρατηγός μπήκε όμως στη Μεγάλη Πυραμίδα, βγήκε χλωμός και τρέμοντας, εμφανώς τρομοκρατημένος. Αργότερα είπε ότι είχε δει όραμα με το μέλλον του.
Που βρισκεται το πτωμα;
Το 832 π.Χ. ο χαλίφης της Βαγδάτης, η οποία την εποχή εκείνη αποτελούσε ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα γνώσης του κόσμου, διεταξε τους στρατιώτες του να μπουν στη Μεγάλη Πυραμίδα για να ανακαλύψει τα μυστικά της και τους θησαυρούς της. Οι στρατιώτες μπήκαν στην πυραμίδα, ανακάλυψαν πολλούς θησαυρούς αλλά το σώμα του φαραώ έλειπε. Κανείς δεν έμαθε τι απέγινε.
Μεσαιωνικη ιατρικη
Οι λόγιοι της μεσαιωνικής Ευρώπης πίστευαν ότι η σκόνη από τις μούμιες είχε μαγικές ιδιότητες. Έτριβαν κομμάτια από μούμιες και τα έκαναν σκόνη την οποία χρησιμοποιούσαν για ιατρικούς σκοπούς. Ο Άγγλος βασιλιάς Κάρολος Β” πίστευε ότι η σκόνη αυτή περιείχε το μυστικό της μεγαλοσύνης και την σκούπιζε από τη μούμια και την έτριβε στα ρούχα του.
Αυτο θα σε γιατρεψει
Μια και μιλάμε για πρωτόγονη ιατρική, η ιστοσελίδα Φριχτές Ιστορίες αναφέρει ότι οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι μπορούσαν να γιατρέψουν την τύφλωση ρίχνοντας στο αυτί του ασθενή λιωμένο μάτι γουρουνιού και κόκκινη ώχρα.
Η καταρα των επιδεσμων της μουμιας
Πολλές εφημερίδες του 19ου αιώνα αναφέρουν τα σχέδια εισαγωγής των επιδέσμων από τις μούμιες οι οποίοι στη συνέχεια θα μετατρέπονταν σε χαρτί. Η επιδημία χολέρας που ξέσπασε στο Μέιν τη δεκαετία του 1860 μετά την εισαγωγή των επιδέσμων έκανε τους κατοίκους να μιλούν για κατάρα. Ωστόσο, ακόμη κι εάν τα λινά αυτά ήταν από μούμιες (κάτι που δεν αποδείχθηκε ποτέ), είναι απίθανο να επέζησε το βακτήριο της χολέρας για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τυμβωρυχια
Το μεγαλύτερο ποσοστό, αν όχι όλες οι πυραμίδες, συλήθηκαν καθώς ο πειρασμός για τους μεγάλους θησαυρούς που περιείχαν ήταν φυσικά μεγάλος. Η μετακίνησή τους στην απομονωμένη Κοιλάδα των Βασιλέων δεν αρκούσε για να βρουν την ησυχία τους οι μούμιες και οι θησαυροί τους. Υπήρξαν πολλοί, τόσο αρχαίοι όσο και σύγχρονοι τυμβωρύχοι οι οποίοι παγιδεύτηκαν στους τάφους και βρήκαν φριχτό θάνατο.
Μεσαιωνικη ιατρικη
Οι λόγιοι της μεσαιωνικής Ευρώπης πίστευαν ότι η σκόνη από τις μούμιες είχε μαγικές ιδιότητες. Έτριβαν κομμάτια από μούμιες και τα έκαναν σκόνη την οποία χρησιμοποιούσαν για ιατρικούς σκοπούς. Ο Άγγλος βασιλιάς Κάρολος Β” πίστευε ότι η σκόνη αυτή περιείχε το μυστικό της μεγαλοσύνης και την σκούπιζε από τη μούμια και την έτριβε στα ρούχα του.
Αυτο θα σε γιατρεψει
Μια και μιλάμε για πρωτόγονη ιατρική, η ιστοσελίδα Φριχτές Ιστορίες αναφέρει ότι οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι μπορούσαν να γιατρέψουν την τύφλωση ρίχνοντας στο αυτί του ασθενή λιωμένο μάτι γουρουνιού και κόκκινη ώχρα.
Η καταρα των επιδεσμων της μουμιας
Πολλές εφημερίδες του 19ου αιώνα αναφέρουν τα σχέδια εισαγωγής των επιδέσμων από τις μούμιες οι οποίοι στη συνέχεια θα μετατρέπονταν σε χαρτί. Η επιδημία χολέρας που ξέσπασε στο Μέιν τη δεκαετία του 1860 μετά την εισαγωγή των επιδέσμων έκανε τους κατοίκους να μιλούν για κατάρα. Ωστόσο, ακόμη κι εάν τα λινά αυτά ήταν από μούμιες (κάτι που δεν αποδείχθηκε ποτέ), είναι απίθανο να επέζησε το βακτήριο της χολέρας για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τυμβωρυχια
Το μεγαλύτερο ποσοστό, αν όχι όλες οι πυραμίδες, συλήθηκαν καθώς ο πειρασμός για τους μεγάλους θησαυρούς που περιείχαν ήταν φυσικά μεγάλος. Η μετακίνησή τους στην απομονωμένη Κοιλάδα των Βασιλέων δεν αρκούσε για να βρουν την ησυχία τους οι μούμιες και οι θησαυροί τους. Υπήρξαν πολλοί, τόσο αρχαίοι όσο και σύγχρονοι τυμβωρύχοι οι οποίοι παγιδεύτηκαν στους τάφους και βρήκαν φριχτό θάνατο.
Πλάσματα του βυθού με τρομακτικά δόντια
Το στόμα ενός ζώου μπορεί να φανερώσει αρκετά για την επιθετικότητά του. Έτσι για παράδειγμα, ένα δελφίνι φαίνεται απείρως πιο φιλικό από ένα μεγάλο λευκό καρχαρία στο στόμα του οποίου φιγουράρει μια σειρά εξαιρετικά κοφτερών δοντιών.
Παρόλο που ορισμένες φορές η εντύπωση που προξενεί το στόμα των ζώων μπορεί να είναι λανθασμένη, οι οδοντοστοιχίες εκπροσώπων του ζωικού βασιλείου, δεν παύουν να εγείρουν την ανθρώπινη περιέργεια.
Παρακάτω θα δούμε ορισμένα από τα πλέον τρομακτικά στα ανθρώπινα μάτια δόντια, με τα οποία η φύση προίκισε πλάσματα που ζουν στο βυθό των θαλασσών…
Το τερατώδες αρπακτικό της Αφρικής - Hydrocynus Goliath
Το τεράστιο goliath tigerfish ή επιστημονικότερα Hydrocynus goliath είναι ένα αφρικανικό αρπακτικό που εντοπίζεται κυρίως στη λεκάνη απορροής του ποταμού Κονγκό. Διαθέτει ένα από τα πιο εντυπωσιακά και τρομακτικά ζεύγη δοντιών ολόκληρου του ζωικού βασιλείου, έχοντας συνολικά 32 άκρως κοφτερά δόντια, μεγέθους μέχρι και 2,5 εκατοστών το κάθε ένα και τοποθετημένα στις άκρες των σαγονιών του, προκειμένου να εξασφαλίσει τη μέγιστη αποτελεσματικότητα. Το συγκεκριμένο είδος μπορεί να φτάσει σε μήκος το ένα μέτρο και σε βάρος τα 50 κιλά.
Το σκουλήκι με το στόμα-ψαλίδι - Eunice Aphroditois
Το υδρόβιο σκουλήκι Eunice Aphroditois ανήκει στην οικογένεια των πολύχαιτων και μπορεί να ξεπεράσει σε μήκος το 1 μέτρο. Εντοπίζεται στις θάλασσες της Καραιβικής, στον Κόλπο του Μεξικού, στο βόρειο Ατλαντικό και στα νότια τμήματα της Αυστραλίας. Περνάει τον περισσότερο χρόνο θαμμένο στη λάσπη ή τα ιζήματα του ωκεάνιου πυθμένα. Για να πιάσει τα θηράματά του, στήνει ενέδρες και περιμένει το θύμα του να αγγίξει ένα από τα 5 πλοκάμια που αφήνει να προεξέχουν έξω από το λαγούμι του, πριν εξαπολύσει την επίθεσή του. Τα σαγόνια του σκουληκιού ανοίγουν κατόπιν σαν ψαλίδι για να καταβροχθίσουν τη λεία με τη βοήθεια των ιδιαίτερα κοφτερών δοντιών που διαθέτει. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις κόβει το θήραμα στη μέση!
Ο καρχαρίας κόπτης που τρέφεται με κομμάτια σάρκας - Isistius brasiliensis
Γνωστός και σαν «κόπτης μπισκότων», το συγκεκριμένο είδος καρχαρία (επιστημονική ονομασία Isistius brasiliensis) αν και δεν ξεπερνά σε μήκος τα 60 εκατοστά, δεν έχει κανένα πρόβλημα να επιτίθεται σε μεγαλύτερα θηράματα από τα οποία κόβει στρογγυλά κομμάτια, σαν μπισκότο, με την ιδιαίτερη κατασκευή της οδοντοστοιχίας του, χωρίς όμως να τα σκοτώνει. Αν και συνήθως προτιμά μαλακόστρακα και μικρά καλαμάρια, δεν θα διστάσει να επιτεθεί και σε δελφίνια, τόνους και άλλους καρχαρίες, τους οποίους προσελκύει με τα με φωτοβόλα κύτταρα που καλύπτον την κάτω πλευρά του.
Η σμέρνα με τα «γυάλινα» δόντια - Enchelycore Anatina
Το συγκεκριμένο είδος σμέρνας, που έχει την ονομασία Enchelycore Anatina, απαντάται στα νερά της Μεσογείου και του βόρειου Ατλαντικού. Έχει ένα πολύ λεπτό, μακρύ σώμα το οποίο συγκλίνει σε ένα στενό και μυτερό κεφάλι το οποίο συνήθως ξεπροβάλει από τα βράχια στα οποία κρύβεται. Κυνηγά μικρότερα είδα κεφαλόποδων, καθώς και ψάρια των υφάλων αλλά και μαλακόστρακα τα οποία παγιδεύει με τα εντυπωσιακά της δόντια που μοιάζουν να είναι φτιαγμένα από γυαλί. Είναι τόσο μεγάλα, ώστε να γίνονται ορατά ακόμη και όταν το στόμα της σμέρνας είναι κλειστό.
Η δερματοχελώνα και γεμάτο «καρφιά» στόμα της
Το μεγαλύτερο είδος χελώνα στον πλανήτη είναι η περίφημη δερματοχελώνα που σε μήκος μπορεί να ξεπεράσει και τα 2 μέτρα! Σε αντίθεση με άλλες θαλάσσιες χελώνες, η δερματοχελώνα δεν διαθέτει κοκάλινο κέλυφος και παίρνει το όνομά της από το παχύ, δέρμα που καλύπτει το καύκαλό της. Τρέφεται κυρίως με μέδουσες και άλλα είδη με μαλακό σώμα. Η οδοντοστοιχία της είναι τέλεια προσαρμοσμένη στην αιχμαλώτιση μεδουσών. Σε αντίθεση με σειρές δοντιών, η δερματοχελώνα διαθέτει αιχμές στο εσωτερικό του άκρου του «ράμφους» της, οι οποίες συνδυάζονται με αντίθετης φοράς «καρφιά» στο λαιμό της ώστε να διασφαλίσει ότι από τη στιγμή που έχει πιάσει το θήραμα, αυτό δεν πρόκειται να ξεφύγει!
Ο μονόκερος των ωκεανών - Monodon Monoceros
Οι Narwhals είναι ένα είδος δελφινιού που ζουν στον Αρκτικό Ωκεανό, τρέφονται με ψάρια, γαρίδες και μικρότερα κεφαλόποδα και φτάνουν τα 5 μέτρα σε μήκος. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό τους είναι φυσικά τα δόντια, ή μάλλον το δόντι τους, εξαιτίας του οποίου έχουν και το παρατσούκλι «μονόκερος της θάλασσας». Τα αρσενικά του είδους διαθέτου έναν μεγάλο, σπειροειδή κυνόδοντα που μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 3 μέτρα και προεξέχει από την αριστερή μεριά του άνω χείλους. Ασαφής παραμένει ο ρόλος του δοντιού, με την κυρίαρχη θεωρία να προτείνει ότι χρησιμοποιείται για το κάρφωμα θηραμάτων ή τη διαμάχη αρσενικών προκειμένου να προσελκύσουν τα θηλυκά. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι διαθέτει πάνω από 10 εκατ. απολήξεις νεύρων, που οδηγεί στην υποψία ότι ίσως και να χρησιμοποιείται σαν αισθητήριο όργανο.
Το καλαμάρι με το ανθρώπινο στόμα - Promachoteuthis Sulcus
Το Promachoteuthis Sulcus είναι ένα είδος καλαμαριού που έχει γίνει γνωστό σαν «το καλαμάρι με το ανθρώπινο στόμα». Οι λόγοι είναι προφανείς, καθώς φαίνεται να διαθέτει οδοντοστοιχία που θυμίζει αυτή του ανθρώπου. Το συγκεκριμένο είδος έγινε ευρύτερα γνωστό χάρη στην οργάνωση Ugly Animal Preservation Society (UAPS) που μάχεται για την προστασία των άσχημων ζώων, του βιολόγου Simon Watt. Αυτά που φαίνονται σαν δόντια είναι στην πραγματικότητα κυκλικά, διπλωμένα χείλη που περιβάλουν το ράμφος του καλαμαριού όταν το ζώο δεν τρέφεται. Παρά το τρομακτικό «στόμα» του, το συγκεκριμένο καλαμάρι είναι μόλις 40 εκατοστά σε μήκος.
Το μαλάκιο με τα σκληρότερα δόντια στο ζωικό βασίλειο - Chaetopleura Apiculata
Σκεπτόμενος κάποιος ποιο είναι το ζώο με τα σκληρότερα δόντια στο ζωικό βασίλειο, το μυαλό του θα πήγαινε πιθανότατα σε κάποιο αρπακτικό και σε καμιά περίπτωση σε ένα φαινομενικά «αθώο» μαλάκιο. Και όμως ο επίζηλος τίτλος πηγαίνει στο Chaetopleura Apiculata είναι ένα είδος θαλάσσιου μαλάκιου που ζει στο βυθό του βόρειου Ατλαντικού, στον Κόλπο του Μεξικού και στον ανατολικό Ειρηνικό. Φτάνει σε μήκος τα μόλις 25 εκατοστά και τρέφεται χρησιμοποιώντας τα δόντια του προκειμένου να βγάλει άλγη από τα βράχια στον πυθμένα της θάλασσας. Κάθε μέρα παράγει νέα δόντια προκειμένου να αντικαταστήσει τα χαλασμένα, τα οποία πιέζονται κάτω στη στοματική του κοιλότητα. Σε αντίθεση με τα ανθρώπινα δόντια που είναι από σμάλτο, τα δόντια του συγκεκριμένου μαλάκιου είναι φτιαγμένα από μαγνητίτη, το πλέον ανθεκτικό υλικό σε ζωντανό οργανισμό. Επιστήμονες, μάλιστα, έχουν χρησιμοποιήσει ατομικό ανιχνευτή προκειμένου να μελετήσουν την ανάπτυξη των δοντιών του περίεργου πλάσματος με στόχο να αναπτύξουν τεχνική σύνθεσης πιο ανθεκτικών υλικών σε περιβάλλον εργαστηρίου!
Το «βαμπίρ» του βυθού - Petromyzon Marinus
Η Μύραινα είναι ένα είδος ασπόνδυλου χελιού και ένα από τα πιο πρωτόγονα ψάρια που ζουν σήμερα. Ξεπερνά σε μήκος τα 45 εκατοστά και εντοπίζεται σε εκβολές ποταμιών και ποτάμια της Βρετανίας καθώς και στις ανατολικές ΗΠΑ και τον Ατλαντικό. Τα συγκεκριμένα είδη το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη θάλασσα και επιστρέφουν στο γλυκό νερό για να αναπαραχθούν. Η Μύραινα ζει παρασιτικά, χρησιμοποιώντας το στόμα της που θυμίζει σωλήνα αναρρόφησης και τα δόντια της, ώστε να προσκολληθεί σε άλλα, μεγαλύτερα θαλάσσια είδη και απομυζώντας το θύμα της. Το είδος αποτελεί πραγματικό εφιάλτη για τους ψαράδες και τους βιολόγους στις ΗΠΑ, καθώς φτάνοντας μέσω καναλιών στις Μεγάλες Λίμνες προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στη βιοποικιλότητα, καταστρέφοντας τους ντόπιους ψαράδες.
Το ψάρι-άλιεν - Idiacanthus Atlanticus
Το μαύρο δρακόψαρο (Black Dragonfish) ζει σε μεγάλο βάθος στο νότιο ημισφαίριο. Συγκεκριμένα συναντάται σε βάθη περίπου 2.000 μέτρων και ανεβαίνει προς την επιφάνεια κατά τη διάρκεια της νύχτας προκειμένου να τραφεί. Μπορεί να παράγει το δικό του φως μέσω φωτοφόρων κυττάρων προκειμένου να προσελκύσει μικρότερα θηράματα, τα οποία κατασπαράζει χρησιμοποιώντας τα τεράστια αγκαθωτά δόντια του ή προκειμένου να μπερδέψει τους εχθρούς του.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά διαθέτει μόνο το θηλυκό, καθώς το αρσενικό δρακόψαρο είναι συνήθως καφέ. Είναι επίσης, σημαντικά μικρότερο σε μέγεθος, δεν διαθέτει δόντια, αλλά και ούτε λειτουργικό έντερο.
Κράτη που εξαφανίστηκαν στον 20ό αιώνα
Νέα έθνη έχουν ξεπηδήσει και ξεπηδούν στην οικουμένη με καταιγιστική συχνότητα, καθώς ούτε οι πόλεμοι λείπουν ούτε και τα εθνικοαπελευθερωτικά αισθήματα.
Κι έτσι εκεί που στις αρχές του 20ού αιώνα υπήρχαν μερικές ντουζίνες αυτοκέφαλα κράτη και αυτοκρατορίες, πλέον μετρούμε αισίως περισσότερες από 200 ανεξάρτητες χώρες!
Και βέβαια μόλις εγκαθιδρυθεί ένα νέο έθνος τείνει να παραμένει στην επικράτεια για λίγο, οπότε κρατικές οντότητες που εξαφανίζονται ολωσδιόλου από προσώπου γης δεν είναι και πολύ συνηθισμένο.
Στην πραγματικότητα, αυτό συνέβη λίγες μόνο φορές κατά τον περασμένο αιώνα, όταν όμως συμβαίνει ακούγεται με πάταγο στις τέσσερις γωνιές της υφηλίου, καθώς εξαφανίζονται κυβερνήσεις, νομίσματα, ακόμα και σημαίες.
Ας δούμε μια σειρά λοιπόν από γνωστές και πολύπαθες χώρες που είχαν κάποτε το μερίδιό τους κάτω από τον ήλιο, αν και πλέον όχι …
Ανατολική Γερμανία (1949-1990)
Στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η σοβιετική ζώνη ελέγχου της Γερμανίας εξελίχθηκε τον Οκτώβριο του 1949 σε ανεξάρτητη (αν και σκιώδη) κρατική οντότητα. Ένα θεόρατο τείχος σηκώθηκε για να χωρίσει τους δύο πλέον πόλους του κόσμου και σφαίρες γάζωναν όποιον προσπαθούσε να το διαβεί χωρίς άδεια. Μόλις λίγο περισσότερο από σοβιετικός «δορυφόρος», η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας παρασύρθηκε στη δίνη της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού και η πτώση του Τείχους του Βερολίνου σήμανε την κατακρήμνιση της κρατικής της οντότητας, καθώς προσδέθηκε και πάλι στο άρμα της ομόσπονδης Γερμανίας τον Οκτώβριο του 1990. Όχι βέβαια χωρίς περιπλοκές και αντιδράσεις, καθώς το χαμηλό βιοτικό επίπεδο των Ανατολικογερμανών λίγο έλειψε να χρεοκοπήσει την ενωμένη πια Γερμανία, αν και στο τέλος η επανένταξη στέφθηκε από επιτυχία…
Τσεχοσλοβακία (1919-1992)
Ιδρυμένη πάνω στα παλιά ερείπια της Αυστρο-Ουγγαρίας, η Τσεχοσλοβακία ήταν κατά τη σύντομη ύπαρξή της μια από τις λειτουργικότερες ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Μέχρι πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τουλάχιστον. Την πρόδωσαν βέβαια Άγγλοι και Γάλλοι το 1938 στο Μόναχο και μέχρι τον Μάρτιο του 1939 ήταν πια πλήρως ναζιστική κτήση, όταν και εξαφανίστηκε με τη μορφή που την ξέραμε από τον χάρτη, καθώς οι χιτλερικοί είχαν τα δικά τους σχέδια για τη χώρα. Αργότερα τα εδάφη της καταλήφθηκαν από τους Σοβιετικούς, με το Σιδηρούν Παραπέτασμα να τη μετατρέπει σε άλλον έναν τροχό του «κόκκινου» άρματος. Κι όταν το πείραμα του υπαρκτού σοσιαλισμού απέτυχε και το Ανατολικό Μπλοκ καταβαραθρώθηκε, η Τσεχοσλοβακία ξεπήδησε και πάλι ως οντότητα, αναβιώνοντας την άλλοτε ζωντανή δημοκρατία της. Αυτό θα ήταν πράγματι το τέλος των περιπετειών της αν δεν ζητούσε ο σλαβικός πληθυσμός την πλήρη ανεξαρτησία του το 1992, κάτι που οδήγησε στην ειρηνικότατη διάσπαση της χώρας στα δυο. Τσεχία και Σλοβακία συνεχίζουν να υπάρχουν φυσικά, όχι όμως και η «μαμά» Τσεχοσλοβακία…
Γιουγκοσλαβία (1918-1992)
Όπως ακριβώς και η Τσεχοσλοβακία, η Γιουγκοσλαβία ήταν ένα ακόμα υποπροϊόν του διαμελισμού της Αυστρο-Ουγγαρίας στον απόηχο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το αποκαλούμενο Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων ιδρύθηκε επισήμως το 1918, μετονομάστηκε σε Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας το 1929 και πορεύτηκε όπως πορεύτηκε μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο, όταν έπεσε στα χέρια του γερμανού κατακτητή το 1941. Μετά το τέλος του πολέμου, η σοσιαλιστική δικτατορία του Τίτο απέφυγε μεν τη σοβιετική κατοχή, τη μετέτρεψε ωστόσο σε κομμουνιστικό καθεστώς, παίζοντας συχνά με τους όρους «σοσιαλισμός», «δημοκρατία», «ομοσπονδία» και «λαϊκός» (από Λαοκρατική Ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας αρχικά σε Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας το 1946 και τελικά Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας το 1963). Η Γιουγκοσλαβία παρέμεινε μια σχετικά αδέσμευτη σοσιαλιστική δημοκρατία μέχρι το 1992, όταν ο αυξανόμενος εθνικισμός και οι εσωτερικές πληθυσμιακές εντάσεις οδήγησαν στον αιματηρό εμφύλιο. Κατόπιν ακολούθησε η διάσπασή της σε τέσσερα ανεξάρτητα κράτη (Σλοβενία, Κροατία, Σκόπια και Βοσνία-Ερζεγοβίνη), με τη Σερβία, το Κοσσυφοπέδιο και το Μαυροβούνιο να διατηρούν τη χαλαρή ένωση μετονομάζοντάς τη πια σε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Παρά το γεγονός ότι οι τίτλοι τέλους είχαν πέσει για τη Γιουγκοσλαβία, επισήμως το όνομα εγκαταλείφθηκε το 2003, όταν το μόρφωμα μετεξελίχθηκε σε Σερβία-Μαυροβούνιο, πριν εγκαταλείψει τελικά το Μαυροβούνιο την ένωση το 2006, κάνοντας το αποτυχημένο ομόσπονδο πείραμα το τρανότερο ίσως ιστορικό παράδειγμα του τι μπορούν και δεν μπορούν να κάνουν οι ενώσεις διαφορετικών εθνικών, πολιτισμικών και θρησκευτικών παραδόσεων…
Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία (1867-1918)
Την ώρα που όλες οι χώρες που βρέθηκαν στην πλευρά των ηττημένων μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχασαν πολλά σε οικονομικούς και εδαφικούς όρους, καμιά δεν απώλεσε τόσα όσα η άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία της Κεντρικής Ευρώπης. Ο διαμελισμός της Αυστρο-Ουγγαρίας γέννησε τα σύγχρονα κράτη της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Γιουγκοσλαβίας, την ίδια ώρα που εδάφη της προσαρτήθηκαν στην Ιταλία, την Πολωνία και τη Ρουμανία. Ως κληρονόμος της πολυεθνικής ένωσης που έμεινε γνωστή ως Αυστριακή Αυτοκρατορία, η Αυστρο-Ουγγαρία μπλέχτηκε στη δίνη της εθνικιστικής έξαρσης που χαρακτήρισε τον αιώνα, με τους έντεκα λαούς που κατοικούσαν στα εδάφη της να μην έχουν πολλά πολιτισμικά και θρησκευτικά κοινά. Κι έτσι ο εθνικιστικός πυρετός έκανε κομμάτια την τεράστια χώρα, συντελώντας φυσικά και οι νικητές του Μεγάλου Πολέμου σε αυτό…
Θιβέτ (1913-1951)
Την ώρα που η περιοχή που απαρτίζει τη «Στέγη του Κόσμου» κατοικείται από τους αυτόχθονες Θιβετιανούς εδώ και χιλιάδες χρόνια, το κρατίδιο απέκτησε ανεξάρτητη κρατική υπόσταση το 1913, έστω κι αν κανείς δεν αναγνώρισε ποτέ την de facto ανεξαρτησία του. Κάτω από την ειρηνική διακυβέρνηση μιας σειράς από Δαλάι Λάμα, το Θιβέτ κατάφερε να επιβιώσει ως αυτοκέφαλο κράτος αρκετές δεκαετίες, καθώς ο μεγάλος κηδεμόνας της ασιατικής γειτονιάς, η Κίνα, παραδερνόταν από εσωτερικές ταραχές και εμφύλιες συγκρούσεις. Το 1951 ωστόσο το κομμουνιστικό καθεστώς του Μάο εισέβαλε και κατέλαβε το Θιβέτ, δίνοντας έτσι τέλος στον ακηδεμόνευτο χαρακτήρα του κρατιδίου. Όχι βέβαια χωρίς ταραχές, καθώς καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 η χώρα μαστιζόταν από αναταραχές και συγκρούσεις, κάτι που θα κλιμακωνόταν το 1959 στην αποχώρηση του θρησκευτικού ηγέτη από τη χώρα και την προσάρτηση του Θιβέτ στην Κίνα, σηματοδοτώντας το τέλος της θιβετιανής κυβέρνησης. Πλέον είναι ένα από τα 56 αναγνωρισμένα έθνη του πολυεθνικού κινεζικού αμαλγάματος, αν και οι Θιβετιανοί ποτέ δεν σταμάτησαν να ζητούν την ανεξαρτησία τους…
Νότιο Βιετνάμ (1955-1975)
Όταν οι αντάρτες του Χο Τσι Μινχ διακήρυξαν την ανεξαρτησία της Ινδοκίνας το 1945, ήταν σίγουρο ότι περίμεναν τη μανιασμένη αντίδραση των Γάλλων. Παρά την υπεροχή τους, οι Φράγκοι έχασαν και εξωθήθηκαν βίαια από τα εδάφη της Ινδοκίνας το 1954, αν και η Συνθήκη της Γενεύης θα χώριζε τη χώρα στα δυο, κατά μήκος του 17ου Παραλλήλου, δίνοντας έτσι υπόσταση στο κομμουνιστικό Βόρειο Βιετνάμ και το αμερικανοτραφές ψευδοδημοκρατικό (αυτοκρατορικό) Νότιο. Όπως και στην Κορέα, η διχοτόμηση του Βιετνάμ δεν δούλεψε καθόλου και ο εμφύλιος δεν θα αργούσε να ξεσπάσει, με τις ΗΠΑ να αναγορεύονται προστάτης του Νοτίου Βιετνάμ και να στέλνουν πρωτοφανείς δυνάμεις για την υπεράσπισή του από τους κομμουνιστές αντάρτες. Ο πιο κοστοβόρος πόλεμος της Αμερικής στη στρατιωτική της ιστορία την ανάγκασε να αποσυρθεί το 1973, όταν οι «κόκκινοι» αντάρτες έκαμψαν την αντίσταση των Νοτίων και επικράτησαν στην εμφύλια σύρραξη: η πρωτεύουσα Σαϊγκόν μετονομάστηκε σε Πόλη Χο Τσι Μινχ και άρχισε επισήμως η περίοδος του υπαρκτού σοσιαλισμού στο κρατίδιο…
Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία (1958-1971)
Άλλη μια κακότυχη απόπειρα για ενότητα του αραβικού κόσμου έλαβε χώρα όταν η Αίγυπτος του Νάσερ ενώθηκε με τη Συρία για να δημιουργήσουν μια τοπική δύναμη που κανείς δεν θα μπορούσε να αψηφήσει. Το πείραμα της Ηνωμένης Αραβικής Δημοκρατίας έμελλε όμως να αποτύχει, καθώς η απόσταση δεν επέτρεπε τη δημιουργία μιας αποτελεσματικής κεντρικής διοίκησης, την ίδια ώρα που οι δυο χώρες δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν στις εθνικές προτεραιότητες του νέου μορφώματος. Με τον θάνατο ωστόσο του Νάσερ το 1970 και έχοντας προηγηθεί η αποτυχημένη απόπειρα για ένωση των συνόρων το 1967 (μέσω του Πολέμου των Έξι Ημερών με το Ισραήλ), η εύθραυστη παναραβική συμμαχία κατέρρευσε και Αίγυπτος και Συρία ακολούθησαν η καθεμιά τον δρόμο της…
Οθωμανική Αυτοκρατορία (1299-1922)
Μια από τις ισχυρότερες αυτοκρατορίες των νεότερων χρόνων, που μετρούσε στην ακμή της εδάφη από το Μαρόκο μέχρι τον Περσικό Κόλπο και από το Σουδάν μέχρι και την Ουγγαρία, άρχισε να διαβρώνεται σταδιακά στους 6 αιώνες της ιστορίας της, με τον 20ό αιώνα να λειτουργεί εδώ ως καταλύτης. Σκιά του άλλοτε κραταιού εαυτού της, η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέμενε ο μεγάλος παίκτης σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική και η τύχη της θα ήταν σαφώς διαφορετική αν δεν έπαιρνε την απόφαση να συνταχθεί με την ηττημένη πλευρά του Α’ Παγκοσμίου. Στον απόηχο του Μεγάλου Πολέμου, η πρώην αυτοκρατορία διαμελίστηκε, με το μεγαλύτερο τμήμα της (Αίγυπτος, Σουδάν και Παλαιστίνη) να περιέρχεται πια σε βρετανικά χέρια. Μέχρι το 1922 οι ένδοξες μέρες της είχαν περάσει πλέον ανεπιστρεπτί και η αυτοκρατορία κειτόταν στο νεκροκρέβατο όταν ξέσπασε το κίνημα των Νεότουρκων, που θα έβαζε τα τελευταία καρφιά στο φέρετρό της. Η Συνθήκη των Σεβρών επιβεβαίωσε τυπικά την παταγώδη κατάρρευση και η σύγχρονη Τουρκία είχε μόλις γεννηθεί…
Σοβιετική Ένωση (1922-1991)
Η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών δημιούργησε τον δεύτερο πόλο του σύγχρονου κόσμου, ξαναμοιράζοντας την πλανητική τράπουλα στον 20ό αιώνα. Το προπύργιο του σταλινισμού για 7 δεκαετίες ξεπήδησε από τις στάχτες της Αυτοκρατορικής Ρωσίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έγραψε μια σειρά από μεγάλα κεφάλαια στα νεότερα χρόνια, όπως η κάμψη της χιτλερικής Γερμανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο. Οι αντιπαλότητες με την άλλη υπερδύναμη της υφηλίου, την Αμερική, γέννησαν τον Ψυχρό Πόλεμο και χώρισαν έτσι την οικουμένη σε δυο κόσμους, με τρανά -αν και ζοφερά- περιστατικά της μάχης του περιθωρίου να στέκουν ο Πόλεμος της Κορέας το 1950 αλλά και η κουβανική πυραυλική κρίση του 1962, που λίγο έλειψε να φέρει τον πυρηνικό όλεθρο στην οικουμένη. Μια ομοσπονδία που αναμφίβολα επηρέασε τη σύγχρονη ιστορία όσο λίγες, η κατάρρευση του Παραπετάσματος στην Ανατολική Ευρώπη γέννησε πλήθος ανεξάρτητων πια χωρών στη Γηραιά Ήπειρο, δεκαπέντε κράτη ακριβώς(!), ως η μαζικότερη μάλιστα δημιουργία αυτοκέφαλων εθνών μετά τον διαμελισμό της Αυστρο-Ουγγαρίας το 1918…
Online ταινίες και σειρές
