Οι «Σοφοί της Σιών» ήταν μία μυστική οργάνωση με τεράστια επιρροή η οποία με μεγάλο ζήλο κόπιαζε να κερδίσει τον έλεγχο της Αγγλίας. Οι πλούσιοι Εβραίοι ραβίνοι – λόγιοι που αποτελούσαν τους θρησκευτικοπολιτικούς ηγέτες του εξουθενωμένου και διασκορπισμένου εβραϊκού λαού, ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μία ομάδα που έγινε γνωστή ως οι «Σοφοί της Σιών».
Ο Γερμανός ιερωμένος συγγραφέας πατέρας Manfred Adler αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του ότι: «Οι Σιωνιστές θεωρούν τους εαυτούς τους ως τη «μεσσιανική» ελίτ του Ιουδαϊσμού και απαιτούν όλοι οι Εβραίοι του κόσμου να δείξουν την αλληλεγγύη τους προς τους δικούς τους στόχους».
Στην Ολλανδία οι «Σοφοί της Σιών» σχεδίαζαν την «Αγγλική Επανάσταση» (την πτώση των Στιούαρτ από το βρετανικό θρόνο) από το 1640 έως το 1689 και δάνειζαν χρήματα σε διάφορα αποσχισθέντα κόμματα και φατρίες. Χρησιμοποίησαν την επιρροή τους ήδη από το 1580 για να επιβάλλουν τον Γουλιέλμο το Σιωπηλό[2], έναν Γερμανό πρίγκιπα του βασιλικού οίκου του Νασσάου – Οράγγης, σαν ηγέτη του ολλανδικού στρατού και αργότερα ως Γουλιέλμο, Πρίγκιπα της Οράγγης.
Μετά το θάνατό του υποστήριξαν το γιο του το Γουλιέλμο το Β’ Πρίγκιπα της Οράγγης[4]. Αυτοί ήταν που κανόνισαν μια συνάντηση μεταξύ του ιδίου και της Μαρίας, της μεγαλύτερης κόρης του Δούκα της Υόρκης και αδελφή του βασιλιά Καρόλου του Β’ της Αγγλίας και του αδελφού του και διάδοχού του Ιακώβ ή Τζέιμς του Β’. Το 1677 παντρεύτηκαν και απέκτησαν ένα γιο, το Γουλιέλμο Γ’[5], ο οποίος αργότερα νυμφεύθηκε τη Μαρία Β’, κόρη του Τζέιμς του Β’. Τώρα είχαν πλέον συνδεθεί συγγενικά οι δύο βασιλικοί οίκοι Ολλανδίας και Αγγλίας. Με τη βοήθεια των Whigs[6], ένα κόμμα που αποτελούνταν από σημαντικούς Άγγλους και Σκωτσέζους, εκτόπισαν τους Στιούαρτ το 1688 από τον θρόνο και ο Γουλιέλμος ο Γ’ της Οράγγης ανακηρύχθηκε το 1689 βασιλιάς της Αγγλίας.
Ο Γουλιέλμος ο Γ’, που φημολογείται ότι ήταν μασόνος, ίδρυσε την ίδια χρονιά το «τάγμα της Οράγγης», που ήταν αντικαθολικό και είχε σαν στόχο να ενισχύσει τον προτεσταντισμό στην Αγγλία. Το τάγμα αυτό υπάρχει ακόμη και σήμερα και διαθέτει στην Ιρλανδία, όπου εκπροσωπείται εντονότερα και υποδαυλίζει δυναμικά τον θρησκευτικό πόλεμο, περίπου 100.000 μέλη.
Σύντομα ο βασιλιάς Γουλιέλμος ο Γ’ ενέπλεξε την Αγγλία σε δαπανηρούς πολέμους κατά της καθολικής Γαλλίας, κάτι που βύθισε την Αγγλία σε υπέρογκα χρέη. Τώρα ήρθε η σειρά του Γουλιέλμου να ξεπληρώσει την υποχρέωσή του στους «Σοφούς της Σιών», πείθοντας το βρετανικό Υπουργείο Οικονομικών με τη βοήθεια του πράκτορα William Paterson να δανειστεί £ 1.250.000 βρετανικές στερλίνες από τους Εβραίους τραπεζίτες, που τον ανέβασαν στο θρόνο.
Δεδομένου ότι το δημόσιο χρέος είχε εκτιναχθεί ήδη σε μεγάλο βαθμό στα ύψη, η κυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να συμφωνήσει με τους όρους. Οι όροι της δανειοδότησης ήταν οι εξής:
α) Τα ονόματα των δανειστών δεν γνωστοποιούνται και παραμένουν μυστικά και τους επιτρέπεται να ιδρύσουν μία κεντρική τράπεζα, την «Τράπεζα της Αγγλίας».
β) Στους διευθυντές της εν λόγω τράπεζας επιτρέπεται να καθορίσουν το όριο του χρυσού για τα χαρτονομίσματα.
γ) Τους επιτρέπεται να δανείσουν 10 στερλίνες σε χαρτονόμισμα για κάθε κατατεθειμένη στερλίνα χρυσού.
δ) Τους επιτρέπεται να παγιώσουν το εθνικό χρέος και να διασφαλίσουν το ποσό με την άμεση φορολόγηση του λαού.
Έτσι ιδρύθηκε η πρώτη ιδιωτική κεντρική τράπεζα, η «Τράπεζα της Αγγλίας».
Αυτό το είδος των τραπεζικών συναλλαγών επέτρεψε μία αύξηση 50% σε μία τραπεζική επένδυση του 5%. Και ο Αγγλικός λαός καλούνταν τώρα να πληρώσει. Οι δανειστές δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για την αποπληρωμή των δανείων, επειδή μέσω του χρέους θα μπορούσαν να έχουν επιρροή στο πολιτικό γίγνεσθαι. Το εθνικό χρέος της Αγγλίας αυξήθηκε από £ 1.250.000 το 1694 σε £ 16.000.000 το 1698.
Μετά τον Γουλιέλμο το Γ’ ανέλαβαν οι Ανοβεριανοί το βρετανικό παλάτι, κάτι που συνεχίζεται μέχρι και στις ημέρες μας, εφόσον οι Γουίντσορ κατάγονται σε ευθεία γραμμή από το βασιλικό οίκο του Ανόβερου, (Ανοβεριανοί ονομάζονταν όλοι οι μονάρχες μέχρι το 1901, όταν ο Εδουάρδος ο Ζ’ νυμφεύτηκε την Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Δανίας, και άλλαξε το όνομα από Hannover σε “Sachsen Coburg – Gotha”, το όνομα του Γερμανού πατέρα του Εδουάρδου. Στις 17 Ιουλίου του 1917 το άλλαξαν σε «Γουίντσορ», που διατηρείται μέχρι σήμερα). Κατανοητό ήταν επίσης ότι πολλοί Άγγλοι δεν ήταν ευχαριστημένοι από την γερμανική κυριαρχία στην Αγγλία και ιδρύθηκαν διάφορες οργανώσεις που σκόπευαν να επαναφέρουν τους Στιούαρτ στο θρόνο. Λόγω αυτού του κινδύνου η Ανοβεριανοί δεν επέτρεπαν την παραμονή και την ύπαρξη μόνιμου στρατού στην Αγγλία και ενοικίαζαν – προσλάμβαναν τα απαραίτητα στρατεύματα από το δικό τους πριγκιπάτο και από Γερμανούς φίλους. Τα στρατεύματα αυτά φυσικά πληρώνονταν από το βρετανικό κρατικό κορβανά, ο οποίος ερχόταν με τη σειρά του προς όφελος των Εβραίων «Σοφών της Σιών» ιδιοκτητών της Κεντρικής Τράπεζας. Τους περισσότερους μισθοφόρους διέθετε ο Πρίγκιπας Γουλιέλμος ο Θ’ του Hessen-Hanau, που ήταν επίσης φίλος των Ανοβεριανών.
Αυτοί οι Ολλανδοί «Σοφοί της Σιών» ήταν εκείνοι δηλαδή που προσπάθησαν με τον εκπρόσωπό τους τον Manoel Dias Soeiro ή άλλως Menasheh ben Yossef ben Yisrael, γνωστό και ως Menasseh ben Israel το 1650 να παρακαλέσουν τον Oliver Cromwell να δώσει την εντολή να ανοίξουν οι πόρτες της Αγγλίας και πάλι στους Εβραίους για την πολυπόθητη επανεγκατάσταση και την συνεπαγόμενη χειραφέτησή τους.
Σύμφωνα με τους Des Griffin, Herbert G. Dorsey και William Guy Carr προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ο Amschel Rothschild το 1773 πραγματοποίησε μία μυστική συνάντηση στην οικία με την «Πράσινη Ασπίδα» (Grünschild) στο εβραϊκό σοκάκι στη Φρανκφούρτη, με δώδεκα πλούσιους και ισχυρούς Εβραίους χρηματοδότες, τους «Σοφούς της Σιών», για να δημιουργήσουν ένα σχέδιο για το πώς να ελέγχουν την τύχη του κόσμου. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Herbert G. Dorsey συζήτησαν μεταξύ των άλλων ότι η ίδρυση της «Τράπεζας της Αγγλίας» έκανε ήδη δυνατή μια σημαντική επίδραση πάνω στον αγγλικό πλούτο, αλλά χρειάζονταν ο απόλυτος έλεγχός της για να δημιουργηθεί το θεμέλιο για τον έλεγχο του παγκόσμιου πλούτου. Αυτό το σχέδιο στη συνέχεια καταγράφηκε σε γενικές γραμμές. Βάσει των αποδεικτικών στοιχείων που παρουσιάζουν οι παραπάνω συγγραφείς φαίνεται πως όλα δείχνουν ότι αυτό ήταν το σχέδιο που αργότερα έγινε γνωστό και κυκλοφόρησε ως «Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών».
Οι «Σοφοί της Σιών» λοιπόν υπήρχαν, ήταν υπαρκτά πρόσωπα και συγκεκριμένα ήταν όλοι εκείνοι οι ισχυροί θρησκευτικοί, πολιτικοί και οικονομικοί ηγέτες των Εβραίων, από την εποχή του μεσαίωνα μέχρι σήμερα, που ο ρόλος τους ήταν, είναι και θα είναι παρασκηνιακός και απόλυτα μυστικός. Αυτοί δημιούργησαν το Σιωνιστικό Κίνημα, και όλες τις μυστικές σιωνιστικές οργανώσεις, στοές και κοινωνίες, και όπως θα δούμε αυτοί ενέπλεξαν τα έθνη σε καταστροφικούς πολέμους, για να πραγματοποιήσουν τον στόχο τους, που ήταν η δημιουργία ισραηλινού κράτους στην Παλαιστίνη, η χειραφέτηση των απανταχού Εβραίων, η διασπάθιση του παγκόσμιου πλούτου και η παγκόσμια κυριαρχία.
Ο κρυπτοεβραίος συγγραφέας και πρωθυπουργός της Αγγλίας Benjamin Disraeli[12] (το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Israel) κατά το 1844, την παραμονή της εβραϊκής επανάστασης του 1848, δημοσίευσε το μυθιστόρημά του Coningsby, στο οποίο μεταξύ των άλλων γράφει και το εξής δυσοίωνο απόσπασμα: «Ο κόσμος κυβερνάται από πολύ διαφορετικές προσωπικότητες απ’ ό,τι φαντάζονται εκείνοι που δεν βρίσκονται στα παρασκήνια»[13]. Και λίγα μόλις χρόνια αργότερα, το 1852 μας τους υποδεικνύει και τους κατονομάζει στο βιβλίο του “The Life of Lord George Bentinck”: «Η επιρροή των Εβραίων […] μπορεί ν’ αποδοθεί στο τελευταίο ξέσπασμα της καταστροφικής αρχής στην Ευρώπη. Πραγματοποιείται μία εξέγερση κατά της παράδοσης και της αριστοκρατίας, κατά της θρησκείας και της ιδιοκτησίας. Η καταστροφή των σημιτικών αρχών, η εκρίζωση της εβραϊκής θρησκείας, είτε στη μωσαϊκή είτε στη χριστιανική μορφή, η φυσική ισότητα των ανθρώπων και η κατάργηση της ιδιοκτησίας, διακηρύχθηκαν από τις μυστικές κοινωνίες, που αποτελούν προσωρινές κυβερνήσεις, και άνδρες της εβραϊκής φυλής βρίσκονται επικεφαλείς σε κάθε μία απ’ αυτές. Ο λαός του Θεού συνεργάζεται με άθεους· οι πιο επιδέξιοι συσσωρευτές ιδιοκτησίας συμμαχούν με κομμουνιστές· η ιδιόμορφη και επιούσια φυλή αγγίζει το χέρι όλων των αποβρασμάτων και των κατώτερων καστών της Ευρώπης· και όλ’ αυτά επειδή θέλουν να καταστρέψουν την αχάριστη χριστιανοσύνη που οφείλει σ’ αυτούς τ’ όνομά της, και την τυραννία της οποίας δεν μπορούν άλλο ν’ ανεχθούν»[14].
Διαβάζουμε στην αγγλική έκδοση των Πρωτοκόλλων του 1923: «Τώρα που η πρόνοια έφερε στο φως της ημέρας αυτά τα μυστικά ‘Πρωτόκολλα’ όλοι οι άνθρωποι μπορούν να δουν καθαρά τα κρυμμένα πρόσωπα που διευκρινίστηκαν από τον Disraeli επί τω έργο τους ‘στα παρασκήνια’ όλων των κυβερνήσεων. Αυτή η αποκάλυψη συνεπάγεται για όλους τους λαούς την σοβαρή ευθύνη της εξέτασης και της αναθεώρησης της στάσης τους απέναντι στη φυλή και το έθνος που μπορεί να υπερηφανεύεται για την επιβίωσή του σε όλες τις αυτοκρατορίες».
Σημειώνει ο Αριστείδης Ανδρόνικος: «Αὐτὸς δὲ ὁ Βίσμαρκ, ἐπανειλημμένως ἐτόνισεν ὅτι ὑπάρχουν ‘ἀόρατοι καὶ ἀκαθόριστοι δυνάμεις, πρὸς τὰς ὁποίας πρέπει νὰ συμβαδίζῃ ἐάν θέλῃ νὰ ἐπιτύχῃ’. Πολλάκις δὲ ἀστειευόμενος ἔλεγεν ὅτι ἑπωλήθη εἰς τὸν Σατανᾶν (ὑπονοῶν τὸν ἑβραῖον δισεκατομμυριοῦχον Ρότσχιλδ) ἀλλὰ προσέθετεν ὅτι οὗτος ἧτο ἐκ Φραγκφούρτης… ἄρα Γερμανός».
Ο Max Nordau, ένας Εβραίος που συμμετείχε στο σιωνιστικό συνέδριο της Βασιλείας τον Αύγουστο του 1903, ο δεύτερος στη σειρά της σιωνιστικής ιεραρχίας μετά τον Herzl, έκανε την εξής απίστευτη για την εποχή «προφητεία», γνωρίζοντας προφανώς ποιος κινεί τα νήματα του πλανήτη: «Επιτρέψτε μου να σας πω τα εξής λόγια σα να σας έδειχνα τα σκαλοπάτια μιας σκάλας που οδηγούν ολοένα και πιο ψηλά: ο Herzl, το Σιωνιστικό Συνέδριο, η αγγλική πρόταση για την Ουγκάντα, ο μελλοντικός Παγκόσμιος Πόλεμος, η ειρηνευτική διάσκεψη, όπου με την βοήθεια της Αγγλίας θα δημιουργηθεί μια ελεύθερη και εβραϊκή Παλαιστίνη».
Μερικά χρόνια αργότερα ο Γερμανοεβραίος υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης της Βαϊμάρης Walter Rathenau, έριξε το 1909 λίγο φως στο θέμα για το ποιοι αποτελούσαν τους Σοφούς της Σιών, και αναμφίβολα γνώριζε τα ονόματά τους, και κατά πάσα πιθανότητα αποτελούσε και ο ίδιος μία από τις ηγετικές της μορφές. Έγραψε λοιπόν στην εφημερίδα “Neue Freie Presse”, της 24ης Δεκεμβρίου 1909: «300 άνδρες, που γνωρίζονται μεταξύ τους, κατευθύνουν την οικονομική ιστορία της ηπείρου και αναζητούν τους διαδόχους τους μέσα από το ίδιο τους το περιβάλλον».
Η επιβεβαίωση της δήλωσης του Rathenau ήρθε είκοσι χρόνια αργότερα, το 1931, όταν ο Jean Izoulet, ένα εξέχον μέλος της εβραϊκής Alliance Israelite Universelle, έγραψε στο βιβλίο του “Paris la capitals des religions”: «Το νόημα της ιστορίας του περασμένου αιώνα είναι ότι σήμερα 300 Εβραίοι χρηματοδότες, όλοι τους μάγιστροι στοών, κυβερνούν τον κόσμο»[19].
Ο μέγας ραβίνος της Στοκχόλμης Dr. Marcus Ehrenpreis[20], δήλωσε το 1929 σχετικά με τα «Πρωτόκολλα» και τους Σοφούς της Σιών ότι: «Είμαι εδώ και καιρό καλά εξοικειωμένος με το περιεχόμενο των ‘Πρωτοκόλλων’ και μάλιστα για πολλά χρόνια πριν εκείνα δημοσιευτούν στον χριστιανικό Τύπο. ‘Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών’ στην πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου τα αρχικά ‘Πρωτόκολλα’, αλλά ένα συμπιεσμένο εκχύλισμά τους. Από τους 70 Σοφούς της Σιών, σε ό,τι αφορά στην καταγωγή και την ύπαρξη των αρχικών ‘Πρωτοκόλλων’, υπάρχουν μόνο δέκα άνδρες σε ολόκληρο τον κόσμο που γνωρίζουν»[21].
ηδία.
