«Αν οι Έλληνες θέλουν να ξαναπέσουν στη θάλασσα, ο τουρκικός στρατός είναι έτοιμος», δήλωσε πρόσφατα ο ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος Εθνικιστικό Κίνημα (MHP), Ντεβλέτ Μπαχτσελί, αναφερόμενος στην ένταση στο Αιγαίο, σπεύδοντας να προσθέσει για άλλη μια φορά ότι η Κύπρος είναι τουρκική: «Αν η ελληνοκυπριακή διοίκηση θέλει ένωση, να μεταναστεύσει στην Αθήνα».
Μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, ο ακροδεξιός ηγέτης επιδόθηκε σε ένα ντελίριο ακραίων δηλώσεων με προφανή στόχο: «Κάποιοι να εξηγήσουν στην ελληνική κυβέρνηση τι έγινε το 1921 και το 1922. Αν δεν υπάρχει κανείς να τους εξηγήσει, εμείς μπορούμε να έρθουμε σαν σφαίρα στο Αιγαίο και να τους διδάξουμε πάλι την ιστορία».
Ο φανατικός κήρυκας του εθνικιστικού μίσους δεν είναι ωστόσο ο μόνος που καλλιεργεί συνθήκες πόλωσης στην Τουρκία. Επίσης πολύ πρόσφατα ο τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ σχημάτισε με τα χέρια του τον διαβόητο χαιρετισμό των Γκρίζων Λύκων, της νεολαίας φαινομενικά του Εθνικιστικού Κινήματος, μέσα στην τουρκική εθνοσυνέλευση!
Ήταν στη συνεδρίαση του κόμματος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όταν ομάδα μελών προχώρησαν στον συγκεκριμένο χαιρετισμό και ο Γιλντιρίμ ανταπέδωσε τη χειρονομία χαμογελώντας και δηλώνοντας: «Αδέρφια μου εθνικιστές, πάνω από όλα το έθνος».
Το κόμμα του Ερντογάν διατηρεί πλέον στενές επαφές με τους φασίστες της Τουρκίας ενόψει του δημοψηφίσματος για τη συνταγματική αναθεώρηση της 16ης Απριλίου, το οποίο προβλέπει τη σημαντική ενίσχυση των εξουσιών του τούρκου προέδρου.
Η συμμαχία του Ερντογάν με τους Γκρίζους Λύκους επισημοποιήθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο, μετά τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε μεταξύ Γιλντιρίμ και Μπαχτσελί, ο οποίος θέλει να διαδραματίσει ρόλο καταλύτη στις ζυμώσεις στο εσωτερικό της γείτονος. Ο ίδιος ο Μπαχτσελί μάς είχε απασχολήσει ιδιαίτερα κατά την περιοδεία του στα Βαλκάνια το 2012, όταν κατέφτασε στη Θράκη και τη Θεσσαλονίκη μέσα σε θερμό κλίμα «υποδοχής» από ακραίους ελληνικούς κύκλους, οι οποίοι όταν δεν απειλούσαν πως «θα χυθεί πολύ αίμα στη Θράκη», έλεγαν πως ο ακροδεξιός ηγέτης «θα γίνει δεκτός με μπαλτάδες, μπαρούτι και φωτιές».
Τη δράση των Γκρίζων Λύκων εμείς οι Έλληνες την ξέρουμε καλά, αν και το πλήρες φάσμα του έκνομου και μισαλλόδοξου στρατηγήματός τους αποτελεί ακόμα αντικείμενο διερεύνησης. Η νεοφασιστική ακροδεξιά οργάνωση Γκρίζοι Λύκοι, επισήμως η νεολαία του εθνικιστικού κόμματος της Τουρκίας, έγινε γνωστή ως παραστρατιωτικός βραχίονας του MHP κατά τη δεκαετία του 1970, όταν δολοφονούσε αριστερών φρονημάτων ακαδημαϊκούς και μαχόταν τόσο κατά του PKK όσο και αριστερίστικων ομάδων.
Η υπερπατριωτική στάση τους και το μάχιμο της παρασκηνιακής τους δράσης έχουν υπονομεύσει τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις της εκάστοτε τουρκικής κυβέρνησης με όλα τα ανοιχτά μέτωπα της χώρας, καθώς ο παντουρκικός στόχος τους δεν περιλαμβάνει υποχωρητικές στάσεις και παραχωρήσεις.
Περιλαμβάνει όμως δολοφονίες, ξυλοδαρμούς και πραξικοπηματικού τύπου επιχειρήσεις, καθώς σύμφωνα με -περισσότερο ή λιγότερο επίσημες- αναφορές των τουρκικών αρχών, οι Γκρίζοι Λύκοι, ο «ανεπίσημος στρατιωτικός βραχίονας» του Εθνικιστικού Κινήματος, έχουν προβεί σε 694 παραστρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις μεταξύ 1974-1980.
Τα τάγματα θανάτου των Γκρίζων Λύκων έχουν αμαυρώσει την εσωτερική πολιτική της Τουρκίας ήδη από τη δεκαετία του 1960, δολοφονώντας αριστερούς και φιλελεύθερους ακτιβιστές, αλλά και φοιτητές και δημοσιογράφους. Όταν δεν έπαιρναν μέρος σε οδομαχίες και άνανδρες επιθέσεις κατά όσων θεωρούν στόχους τους, οι Γκρίζοι Λύκοι γίνονταν τον Μάιο του 1981 διεθνής είδηση, όταν το περιβόητο μέλος τους Μεχμέτ Αλί Αγκτσά αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’ στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου.
Με χαιρετισμό το κεφάλι του λύκου που σχηματίζουν με τα δάχτυλά τους, η παραστρατιωτική οργάνωση της άκρας Δεξιάς ονειρεύεται τις παλιές ένδοξες μέρες της τουρκικής ιστορίας, θέλοντας να ενώσει τους τούρκους μουσουλμάνους από τα Βαλκάνια ως και την Κεντρική Ασία σε ένα παντουρκικό μόρφωμα στο οποίο το σημερινό έθνος-κράτος της Τουρκίας θα είναι μόλις ένα τμήμα του.
Η παραστρατιωτική δράση των Γκρίζων Λύκων επεκτάθηκε μάλιστα στις αρχές του 1990 στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ με τουρκικούς ή μουσουλμανικούς πληθυσμούς, περιλαμβάνοντας τον Πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ (μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν) αλλά και τις περιπέτειες των τσετσένων αυτονομιστών.
Όπως ακριβώς και κάθε σκληρό φασιστικό μόρφωμα, ο πολιτικός φορέας των Γκρίζων Λύκων, το MHP, χαϊδεύει τα αυτιά του λαού με εθνικιστικές κορόνες και πατριωτική ρητορεία, μιλώντας για τα περασμένα μεγαλεία του τουρκικού παρελθόντος. Ο λύκος εξάλλου που λειτουργεί ως έμβλημα της οργάνωσης είναι ο θρυλικός σωτήρας του τουρκικού έθνους, την ίδια στιγμή που ρόλο σωτήρα αναγνωρίζουν στην αντισυνταγματική τους δράση και οι ίδιοι οι Γκρίζοι Λύκοι, υποσχόμενοι να κρατήσουν σκληρή γραμμή απέναντι στους εχθρούς των Τούρκων.
Παρά το γεγονός ότι η διασύνδεση των Γκρίζων Λύκων, με το αιματοβαμμένο παρελθόν των σφαγών και τα μέλη που μιλούν ανοιχτά κατά των εθνοτικών μειονοτήτων της Τουρκίας ως «ανθρώπινα σκουπίδια», με το κόμμα Εθνικιστικό Κίνημα (MHP), έναν από τους τέσσερις βασικούς πολιτικούς σχηματισμούς της χώρας, είναι πολύ γνωστή και καλά καταγραμμένη, οι λεπτομέρειες της σχέσης τους είναι τουλάχιστον ομιχλώδεις.
Γιατί τόσο αυτοί όσο και το ίδιο το MHP ξεπήδησαν μέσα από την ταραγμένη δεκαετία του 1970, όταν οι ακροδεξιοί θύλακες μάχονταν σώμα με σώμα στους δρόμους με τους κομμουνιστές και την αστυνομία σε μια σειρά ταραχών που θα οδηγούσαν προοδευτικά στο πραξικόπημα του 1980. Τα σημερινά μεγαλοστελέχη του κόμματος ήταν τα παλιά εκείνα τάγματα θανάτου και παρά το γεγονός ότι η ιδεολογία αλλά και το πλαίσιο εγγραφής των Γκρίζων Λύκων έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια (φαινομενικά τουλάχιστον), για την παλιά φουρνιά των μελών οι μνήμες του αίματος και της βίας παραμένουν φρέσκες.
Ο τουρκικός εθνικισμός είναι εξάλλου πολύπλευρος και καθόλου ενοποιημένος, γι’ αυτό και πολλές φορές το MHP, ως κοινοβουλευτικό κόμμα, φαίνεται να διαφωνεί με τη νεολαία του και τις διχαστικές της δηλώσεις. Ακόμα και ο Μπαχτσελί αντιπροσωπεύει δημοσίως μια πιο μετριοπαθή και πραγματιστική εκδοχή του εθνικισμού, εκεί που τα «νιάτα» του κόμματος εκπροσωπούν την πιο απλοϊκή ιδέα του καθαρού και αντιδραστικού εξτρεμισμού.
Οι ιστορίες τους ωστόσο μοιάζουν συνυφασμένες…
Η προϊστορία των Γκρίζων Λύκων
Ήδη από τις πρώτες στιγμές του Ψυχρού Πολέμου, η Τουρκία διαδραμάτιζε κεφαλαιώδη γεωστρατηγικό ρόλο για τις δημοκρατίες της Δύσης που την ήθελαν το ανατολικότερο ανάχωμα στην εξάπλωση του σοβιετικού κομμουνισμού. Στις προσπάθειές τους να αποδυναμώσουν τη σοβιετική επιρροή στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, οι Αμερικανοί και η CIA τους χρησιμοποιούσαν τους ακροδεξιούς παραστρατιωτικούς της Τουρκίας για να φουντώνουν τα αντισοβιετικά μίση στις μουσουλμανικές μειονότητες της ΕΣΣΔ.
Αυτή η στρατηγική ενδυνάμωσε τους δεσμούς μεταξύ αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και τούρκων υπερεθνικιστών και η Τουρκία δεν ήταν φυσικά η μόνη χώρα της περιοχής που ένιωσε τους κραδασμούς του ψυχροπολεμικού κλίματος. Το 1952 λειτουργούσε στην Τουρκία μια καταδρομική ομάδα ανορθόδοξου πολέμου, στο πλαίσιο του μυστικού αντι-κομμουνιστικού νατοϊκού σχεδίου «Stay Behind», την οποία θα απορροφούσαν τελικά οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις.
Η ειδικοδυναμίτικη μονάδα ήταν μέρος της αντισοβιετικής ασπίδας που έφτιαξε η Βορειοατλαντική Συμμαχία και η CIA στην περιοχή και περιλάμβανε την ελληνική Κόκκινη Πρόβια, την ιταλική Γκλάντιο, τη γερμανική Επιχείρηση Ξίφος και πολλές ακόμα στα μήκη και τα πλάτη της Γηραιάς Ηπείρου, αν και φάνηκε τελικά ότι και στην Τουρκία ο νατοϊκός στόχος δεν θα ήταν άλλος από την αποτροπή της ανόδου της Αριστεράς στο τιμόνι της Ευρώπης, απηχώντας φευγαλέα πια το Δόγμα Τρούμαν.
Ο Τρούμαν υποσχέθηκε στις 12 Μαρτίου 1947 να προστατεύσει Ελλάδα και Τουρκία από τη σοβιετική σφαίρα επιρροής, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «αν η Ελλάδα και η Τουρκία δεν λάμβαναν τη βοήθεια, τότε ήταν αναπόφευκτο να πέσουν στον κομμουνισμό, κι αυτό θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου για όλη την περιοχή».
Έμπιστοι τούρκοι στρατιωτικοί, εθνικιστές και σίγουρα αντικομμουνιστές στάλθηκαν για εκπαίδευση στις ΗΠΑ το 1948, για να μάθουν καλά τα κόλπα του ανορθόδοξου πολέμου αλλά και τις δολοφονίες, τις απαγωγές, τα βομβιστικά χτυπήματα, τους βασανισμούς και κάθε άλλη δράση που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει το κλίμα…
Η ίδρυση της παραστρατιωτικής οργάνωσης
Ένας από αυτούς τους ακροδεξιούς στρατιωτικούς ήταν ο Αλπαρσλάν Τουρκές, που θα γινόταν το 1969 ο ιδρυτής του κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος (Milliyetçi Hareket Partisi - MHP) και ο εμπνευστής της παρακρατικής νεολαίας των Γκρίζων Λύκων (Bozkurtlar). Αφού ξελάσπωσε μαγικά από το στρατοδικείο που πέρασε το 1945 για «φασιστικές και ρατσιστικές ενέργειες», ο συνταγματάρχης Τουρκές καλούσε τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της ΕΣΣΔ σε τουρκική πανστρατιά, ώστε να αναβιώσουν τη λαμπρή αυτοκρατορία του παρελθόντος.
Παρά το γεγονός ότι κάποιοι τούρκοι εθνικιστές κυοφορούσαν αντίστοιχο αντι-δυτικό μίσος πλάι στην αντι-σοβιετική ρητορεία τους, ο παρακρατικός σχηματισμός συνέχισε να χορεύει στον σκοπό που σιγοτραγουδούσε το ΝΑΤΟ και οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Χωρίς καμία έκπληξη, οι Γκρίζοι Λύκοι διέθεταν επίσης στενές επαφές με κάθε αντι-κομμουνιστική παραστρατιωτική ομάδα της Ευρώπης που υποστηριζόταν από τη CIA και ο Τουρκές έφτασε να έχει στην κατοχή του το 1968 πάνω από 100 στρατόπεδα εκπαίδευσης των αντι-σοβιετικών μαχητών του στην τουρκική επικράτεια.
Ο παραστρατιωτικός βραχίονας του κόμματός του έπαιρνε μέρος σε τρομοκρατικές ενέργειες κατά αριστερών στόχων και Κούρδων φυσικά στη δεκαετία του 1970, καταλήγοντας στον θάνατο 6.000 περίπου ανθρώπων. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας, οι Γκρίζοι Λύκοι αριθμούσαν μερικές χιλιάδες μέλη, νεαρούς φοιτητές και εργάτες πρωτίστως, τους οποίους δεν μπορούσαν πια -ή δεν ήθελαν, κατά άλλη εκδοχή- να ελέγξουν οι τουρκικές αρχές.
Πρωταγωνιστές του κύματος βίας μεταξύ 1976-1980, εξόντωσαν αναρίθμητους αριστερούς εκείνα τα χρόνια, από διανοούμενους, δημοσιογράφους και συνδικαλιστές μέχρι αξιωματούχους τους κράτους και κούρδους πολίτες. Τώρα ήταν κανονικά τάγματα θανάτου και κάπου 220 ενεργά μέλη τους εκτέλεσαν 694 πολιτικές δολοφονίες και τρομοκρατικά χτυπήματα, καταλήγοντας στον θάνατο 5.000-6.000 ανθρώπων.
Τα πλέον διαβόητα χτυπήματά τους, σε όρους αντικτύπου τουλάχιστον, ήταν η σφαγή 100 Αλεβίτων τον Δεκέμβριο του 1978, αλλά και τα αιματηρά γεγονότα στην Πλατεία Ταξίμ την Πρωτομαγιά του 1977. Τώρα βέβαια λειτουργούσαν ως βαθύ κράτος κάτω από τις ευλογίες της επίσημης εξουσίας και το κλίμα αποσταθεροποίησης που έφεραν στο εσωτερικό της Τουρκίας θα κατέληγε όπως ξέρουμε στο πραξικόπημα του Σεπτεμβρίου του 1980 του στρατηγού Κενάν Εβρέν.
Οι Γκρίζοι Λύκοι είχαν μέχρι τότε 1.700 παρακλάδια, 200.000 εγγεγραμμένα μέλη και πάνω από 1 εκατομμύριο θαυμαστές και συμπαθούντες, αν και είδαν τόσο τον πολιτικό τους φορέα όσο και την ίδια τη νεολαία να απαγορεύονται από το χουντικό καθεστώς. Δεν θα πέθαιναν βεβαίως, καθώς σύντομα θα γίνονταν αστέρια του παγκόσμιου δικτύου της τρομοκρατίας, μιας και το 1981 ενορχήστρωσαν την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα.
Παρά τις σφαγές και τις θηριωδίες τους, οι Γκρίζοι Λύκοι παρέμεναν στο απυρόβλητο της εξουσίας, απολαμβάνοντας ένα ιδιαίτερο καθεστώς ασυλίας, ευγενική χορηγία από το βαθύ κράτος της Τουρκίας και τον πάντοτε πανίσχυρο πολιτικά στρατό της.
Περιττό να αναφερθεί, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης θεωρήθηκε για τους παντουρκιστές Γκρίζους Λύκους ως η ιδανική ευκαιρία για την εξάπλωση της επιρροής τους στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ με σημαντικούς τουρκικούς ή μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
Κι έτσι πήραν ενεργό μέρος το 1992 στη σύρραξη μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν (Πόλεμος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ), στο πλευρό των Αζέρων φυσικά, αλλά και στους δύο πολέμους των τσετσένων αυτονομιστών το 1994 και το 1999, αντίστοιχα (Πρώτος και Δεύτερος Πόλεμος της Τσετσενίας), συντάσσοντας τις δυνάμεις τους με τους τσετσένους αντάρτες. Αλλά και το 1995 μεθόδευαν ενεργά πραξικόπημα στο Αζερμπαϊτζάν για την κατάληψη της εξουσίας.
Η δράση τους στις μέρες μας έχει εξαπλωθεί, πέρα από τα έθνη του πρώην σοβιετικού μπλοκ, ακόμα και σε αυτόνομες περιοχές της Κίνας (εκεί όπου ζουν πρωτίστως οι τουρκογενείς Ουιγούροι), όντας πίσω από τρομοκρατικά χτυπήματα αυτονομιστών στην περιοχή. Την ίδια στιγμή, και με δεδομένη την ιστορία της παραστρατιωτικής ομάδας, οι Γκρίζοι Λύκοι φαίνεται να συνεργάζονται με τους τατάρους μουσουλμάνους της Κριμαίας αλλά και ουκρανούς ακροδεξιούς, όπως και με ισλαμιστικούς θύλακες στη Συρία και το Ιράκ.
Αν θα καταφέρουν βέβαια να ελέγξουν αυτό το κράμα-Φρανκενστάιν της Τουρκίας, πνευματική κληρονομιά των Νεότουρκων αλλά και του Ψυχρού Πολέμου, αυτό παραμένει ερώτημα ανοιχτό…
Το «ελληνικό ζήτημα»
Ήταν Ιούνιος του 1988 όταν προβεβλημένο μέλος των Γκρίζων Λύκων προσπάθησε να δολοφονήσει τον τούρκο πρωθυπουργό Τουργκούτ Οζάλ σε συνέδριο του κόμματός του. Ο ίδιος ο Οζάλ απέδωσε τα κίνητρα της πράξης στην επίσκεψή του πριν από τρεις μέρες στην Ελλάδα, λέγοντας χαρακτηριστικά πως η απόπειρα εκτελέστηκε από «ομάδα που αντιτίθεται στις προσπάθειές μου να βελτιώσω τις σχέσεις μας με την Ελλάδα». Φωτογράφιζε τους Γκρίζους Λύκους, αν δεν ήταν σαφές.
Οι ακροδεξιοί παρακρατικοί έχουν προβεί εξάλλου σε τόσες και τόσες προκλήσεις κατά του ελληνικού στοιχείου όλα αυτά τα χρόνια που τα ανθελληνικά τους αισθήματα είναι αυταπόδεικτα. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την έφοδο ομάδας των Γκρίζων Λύκων σε έκθεση της Κωνσταντινούπολης στις 6 Σεπτεμβρίου 2005 που μνημόνευε το πογκρόμ κατά των Ελλήνων του 1955 και τους προπηλακισμούς που ακολούθησαν. Ένα πογκρόμ εξάλλου κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που οι ίδιοι είχαν υποκινήσει.
Ταυτοχρόνως, η παρουσία τους έξω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης στο Φανάρι είναι σχεδόν μόνιμη, διαμαρτυρόμενοι για όλους και για όλα και καίγοντας συχνά ομοιώματα του ορθόδοξου πατριάρχη (όπως τον Οκτώβριο του 2005). Ακόμα και υπογραφές συγκέντρωναν άλλοτε για την εκδίωξη του πατριαρχείου από την Κωνσταντινούπολη, λέγοντας το 2006 πως είχαν μαζέψει πάνω από 5 εκατ. υπογραφές.
Μέσω της εκλογικής του επιρροής άλλωστε, ο πολιτικός φορέας των Γκρίζων Λύκων, το κόμμα Εθνικιστικό Κίνημα, προσπάθησε πολλές φορές να συμμετέχει σε απαλλοτριώσεις
ελληνικών περιουσιών και προκαλεί κάθε είδους προβλήματα -μέσω κομματικών και φίλα προσκείμενων δημόσιων λειτουργών- στην απρόσκοπτη λειτουργία τόσο των ελληνικών κοινοτήτων της Πόλης όσο και των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων του Πατριαρχείου.
Η κατεξοχήν δράση τους επικεντρώνεται ωστόσο στην πολύπαθη Κύπρο και λαμβάνει χώρα ήδη από το 1974 και την τουρκική εισβολή στο νησί. Οι Γκρίζοι Λύκοι διαδραμάτισαν τον δικό τους ρόλο στη ριζοσπαστικοποίηση της έντασης μεταξύ Κύπρου και ψευδοκράτους, πρωτοστατώντας στη βία και την προπαγάνδα του μίσους.
Τον Ραούφ Ντενκτάς τον υποστήριζαν εξάλλου επισήμως από το 1983-2005 και λειτουργούσαν ως τάγματά του στην κρατική τρομοκρατία κατά του ελληνικού στοιχείου αλλά και την ανθελληνική προπαγάνδα. Γκρίζους Λύκους βλέπουν οι διεθνείς φορείς και πίσω από τη δολοφονία του τουρκοκύπριου και αντι-ντεκτασικού δημοσιογράφου Κουτλού Ανταλί τον Ιούλιο του 1996 στα κατεχόμενα από τον Αττίλα εδάφη του νησιού.
Οι Γκρίζοι Λύκοι ήταν και πάλι παρόντες στη δολοφονική επίθεση κατά των Κυπρίων που διαμαρτύρονταν για την τουρκική κατοχή τον Αύγουστο του 1996. Αναφερόμαστε στα γεγονότα που θα κατέληγαν στην εν ψυχρώ δολοφονία του Τάσου Ισαάκ, ο οποίος έπεσε θύμα ξυλοδαρμού μέχρι θανάτου από αστυνομικούς του ψευδοκράτους και μέλη των Γκρίζων Λύκων, οι οποίοι επιτέθηκαν στην ειρηνική μοτοπορεία στα Κατεχόμενα με αφορμή την 22η επέτειο από την τουρκική εισβολή.
Την ημέρα της κηδείας του Iσαάκ (14 Αυγούστου 1996), ομάδα διαδηλωτών κατευθύνθηκε στο σημείο της δολοφονίας του κύπριου αγωνιστή για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια, όταν δέχτηκαν την επίθεση με πέτρες των Γκρίζων Λύκων. Ένα παλικάρι 26 χρονών και ξάδερφος του δολοφονημένου ξεφεύγει από την εποπτεία των Κυανόκρανων και ορμάει προς την κατεχόμενη πλευρά προκειμένου να κατεβάσει την τουρκική σημαία. Ο Σολωμός Σολωμού πέφτει νεκρός από σφαίρες ελεύθερων σκοπευτών από το απέναντι τουρκικό φυλάκιο, την ώρα που οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ κοιτούσαν σαστισμένοι, σε μια ενέργεια που είχε το άρωμα των Γκρίζων Λύκων από άκρη σε άκρη.
Τον Ιούνιο του 2008, το ευρωπαϊκό δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία για τις δύο δολοφονίες, παραβιάζοντας το Άρθρο 2 της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί δεν έκανε καμία προσπάθεια να βρεθούν οι δολοφόνοι.
Αλλά και στο δημοψήφισμα της Κύπρου το 2004, στο πλαίσιο του ειρηνευτικού Σχεδίου Ανάν, αρκετοί θύλακες των Γκρίζων Λύκων εμφανίστηκαν στο ψευδοκράτος να επιτίθενται σε όσους ήταν υπέρ του «ναι».
Ο τουρκικός εθνικισμός συνεχίζει να εξάγεται μέσα από το βαρύ πυροβολικό του, τους Γκρίζους Λύκους, οι οποίοι διαδραματίζουν ακόμα ρόλο στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη γείτονα. Και όσο οι τουρκικές προκλήσεις πληθύνονται, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως οι ακροδεξιοί παρακρατικοί θα συνεχίζουν να μας απασχολούν για όλους τους λάθος λόγους…
,_participate_in_a_tug-of-war.jpg){kind=link}