Πραγματικοί άνθρωποι που μεταμορφώθηκαν σε ζώα!

Ποιος από εμάς δεν έχει ονειρευτεί μερικές φορές να μπορεί να μεταμορφωθεί σ’ ένα ζώο; Λοιπόν μερικές φορές αυτό ίσως γίνεται εν μέρει πραγματικότητα. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μην μεταμορφώνονται κυριολεκτικά σε ζώα αλλά έχουν πολλά χαρακτηριστικά τους. Για παράδειγμα ποιος δεν θα ήθελε να μπορεί να τρέχει όπως μια τσίτα ή να πηδά ψηλά όπως ένα βάτραχος ή ακόμη και να αναπνέει κάτω από το νερό όπως τα ψάρια; 

Όπως δείχνει το βίντεο συχνά αυτές οι «υπερδυνάμεις» έρχονται με κάποιο κόστος για τους ανθρώπους αυτούς που αποφάσισαν να ακολουθήσουν αυτόν δρόμο. Δείτε στο βίντεο πραγματικούς ανθρώπους που μεταμορφώθηκαν σε ζώα:

Read More

Η υπόγεια πόλη που ζουν 2.000 άνθρωποι

Στην απομακρυσμένη έρημο της Νότιας Αυστραλίας εκεί που οι θερμοκρασίες φτάνουν ακόμα και τους 50 βαθμούς Κελσίου, 846 χιλιόμετρα από την Αδελάιδα της Αυστραλίας βρίσκεται η Coober Pedy, η μοναδική υπόγεια πόλη του κόσμου…

Με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τους 2.000 κατοίκους η πόλη που το όνομά της στην γλώσσα των ιθαγενών σημαίνει «λευκός άνθρωπος μέσα στην τρύπα» είναι γνωστή ως η πρωτεύουσα του Οπαλίου, ενός πολύτιμου λίθου που αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες. Εκτός από το οπάλιο η Coober Pedy είναι μοναδική υπόγεια πόλη στον κόσμο. Μέσα στις στοές υπάρχουν σπίτια, εκκλησία, εστιατόριο ακόμα και ξενοδοχείο.
Γνωστά ως «πιρόγες», τα σπίτια εκτός από φυσικό κλιματισμό δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις κανονικές κατοικίες που βρίσκονται στην επιφάνεια της γης.

Χαρακτηριστικά του Coober Pedy: Μια μεγάλη μερίδα των μόνιμων κατοίκων είναι.. Έλληνες! Κινηματογραφικές ταινίες όπως το Pitch Black, Queen of the Desert, Κόκκινος Πλανήτης και Opal Dream έχουν γυριστεί εκεί..

Read More

Το νησί που αν πατήσεις το πόδι σου θα χάσεις αμέσως τη ζωή σου

Μια φυλή ζει απομονωμένη από τον κόσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια και είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο.

Κατοικεί σε ένα νησάκι της συστάδας των Άνταμαν στον Κόλπο της Βεγγάλης και το μόνο που θέλει από όλους εμάς είναι να την αφήσουμε στην προϊστορική της ησυχία.

Όποιος δεν σεβαστεί την επιθυμία των κατοίκων, θα γνωρίσει τη μήνη τους. Και μη γελιέστε από τα δόρατα, τα βέλη και τις πέτρες, οι Σεντινελέζοι είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματικοί στην απώθηση των εισβολέων.

Όποιος πάτησε εξάλλου στο νησί τους, το Βόρειο Σέντινελ, δεν γύρισε ζωντανός να μας πει πώς ήταν. Κι έτσι, παρά τους δορυφόρους, τη σύγχρονη τεχνολογία και τις απόπειρες του ινδικού κράτους να μάθουμε δυο πράγματα γι’ αυτούς, η ζωή τους αποτελεί σωστό μυστήριο. Κι αυτό γιατί έτσι το θέλησαν οι Σεντινελέζοι!

Λένε πως είναι μερικές εκατοντάδες κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες που ζουν όπως και οι πρόγονοί τους μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια πρωτύτερα, παραμένοντας καθηλωμένοι στη Λίθινη Εποχή. Λένε πως έχουν δική τους γλώσσα και άλλα ήθη κι έθιμα από τις λοιπές φυλές των Άνταμαν, αν και αυτές είναι εικασίες, περισσότερο ή λιγότερο ασφαλείς υποθέσεις κοντολογίς, αφού ακόμα και η ινδική κυβέρνηση το πήρε απόφαση κάποια στιγμή και τους άφησε στην ησυχία τους. Άλλωστε κι αυτό το «Σεντινελέζοι» είναι ένα όνομα για όλους εμάς, μιας και αγνοούμε πώς αποκαλούν οι ίδιοι τη φυλή τους.

Επικίνδυνους, πολεμοχαρείς και αιμοβόρους τους λένε όλοι οι απέξω, αν και είναι μάλλον απίθανο να εισβάλουν εκείνοι σε κάναν γείτονα. Εκείνοι δεν θέλουν απλώς επαφές με κανέναν, ούτε επίσημους αξιωματούχους, ούτε γειτονικές φυλές, ούτε ψαράδες και εμπόρους, ούτε επισκέπτες και τουρίστες.



Κάθε καταγεγραμμένο μάλιστα συναπάντημα με τους Σεντινελέζους διολίσθησε στην τραγωδία, μετρώντας θύματα και από τις δύο πλευρές, κι έτσι σήμερα η Ινδία έχει απαγορεύσει επισήμως κάθε σουλατσάρισμα στο Βόρειο Σέντινελ, επιβάλλοντας σωστό ναυτικό αποκλεισμό στα τρία μίλια από τις ακτές του, αφού κάθε επαφή ντόπιων και ξένων είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως θα καταλήξει σε σύγκρουση.

Ακόμα και μετά το τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού το 2004 που έπληξε και το δικό τους νησί, οι ντόπιοι ξεκαθάρισαν με τα τόξα και τα δόρατά τους στα ελικόπτερα και τα καράβια πως δεν ήθελαν τις διασωστικές αποστολές και τις φιλανθρωπικές δράσεις των ξένων. Γι’ αυτό και οι υπόλοιπες χώρες έχουν σπεύσει να εκδώσουν ταξιδιωτικές οδηγίες για το Βόρειο Σέντινελ, χαρακτηρίζοντάς το «άβατο για τους τουρίστες», «πιο επικίνδυνο μέρος του πλανήτη» και τέτοια υπέροχα.

Οι Σεντινελέζοι δεν γνωρίζουν άλλωστε από φίλους ή εχθρούς, όποιος πατήσει το πόδι του στο νησί τους, εσκεμμένα ή κατά λάθος, θα έχει την ίδια μοίρα, όποιες κι αν είναι οι προθέσεις του.

Παρά τις επίμονες όμως προσπάθειές τους να κρατήσουν τον πολιτισμό και την ιστορία τους μυστικά αφανέρωτα στους έξω, κάποια πράγματα είναι γνωστά για τον πλέον απομονωμένο πληθυσμό της υφηλίου, μια χούφτα ανθρώπων που συνεχίζουν να ζουν πεισματικά με τον δικό τους τρόπο στην ινδική επαρχία των Νήσων Άνταμαν και Νικομπάρ…

Πού ζουν οι Σεντινελέζοι



Σε έναν παρθένο τροπικό παράδεισο που κόβει την ανάσα! Το Βόρειο Σέντινελ του Ινδικού Ωκεανού περικυκλώνεται από κρυστάλλινα ζαφειρένια νερά και έναν υποθαλάσσιο δακτύλιο κοραλλιογενών υφάλων. Το νησάκι καλύπτεται από πυκνή τροπική βλάστηση (μαγκρόβια δάση), η οποία σταματά μόνο στις κατάλευκες παραλίες.

Ο μικρός αυτός παράδεισος κρύβει ωστόσο πολλά μυστήρια εντός του, λες και η πυκνή βλάστηση είναι επίτηδες εκεί. Διοικητικά ανήκει στην περιοχή του Νότιου Άνταμαν, ινδικής δικαιοδοσίας, αν και το ινδικό κράτος έχει σεβαστεί εδώ και χρόνια την επιθυμία τους να παραμείνουν ανέγγιχτοι και δεν τους ενοχλεί πια, παρακολουθώντας διακριτικά κάποιες φορές τα τεκταινόμενα από απόσταση ασφαλείας.

Το Βόρειο Σέντινελ βρίσκεται 36 χιλιόμετρα δυτικά του Νότιου Άνταμαν και απέχει 50 χιλιόμετρα από το Πορτ Μπλερ και καμιά 60αριά από το Νότιο Σέντινελ. Η έκτασή του κυμαίνεται στα 60 τετραγωνικά χιλιόμετρα και δεν έχει μάλιστα φυσικά λιμάνια, κάτι που διευκολύνει την απομόνωση των ντόπιων.

Αν και αυτό είναι μόνο η αρχή…

Οι πρώτες τραγικές επαφές



Οι γηγενείς φυλές των Νήσων Άνταμαν γνώριζαν για την ύπαρξη του Βόρειου Σέντινελ και είχαν μάλιστα και ξεχωριστό όνομα για το νησάκι. Διατηρούν φυσικά αρκετές πολιτισμικές συγγένειες με τους Σεντινελέζους, καθώς στις τόσες χιλιάδες χρόνια κάποιες επαφές υπήρξαν αναγκαστικά. Δεν ήταν ποτέ καλοδεχούμενες, υπήρξαν όμως.

Μια φυλή που κουβάλησαν μάλιστα οι Άγγλοι στα Άνταμαν κατά τον 19ο αιώνα προσπάθησε να αναπτύξει σχέσεις μαζί τους, τα παράτησαν όμως γιατί δεν καταλάβαιναν τη γλώσσα τους την ώρα που δέχονταν τις επιθέσεις των εξαγριωμένων Σεντινελέζων.

Ξέρουμε επίσης πως στον 11ο αιώνα ένας ισχυρός βασιλιάς των Ταμίλ κατέκτησε τις νήσους Άνταμαν και Νικομπάρ, για να τους χρησιμοποιήσει ως στρατηγικό ορμητήριο στις επιθέσεις του κατά της βουδιστικής αυτοκρατορίας της Σουμάτρας στην Ινδονησία, και πάλι όμως τους άφησε στην ησυχία τους.

Τα Άνταμαν λειτούργησαν επίσης ως προσωρινή ναυτική βάση για τα πολεμικά πλοία της Αυτοκρατορίας των Μαράθα κατά τον 17ο αιώνα. Από τότε συνδέθηκαν εξάλλου τα νησάκια με την Ινδία, αν και όλοι αυτοί φρόντισαν να κρατηθούν διακριτικά μακριά από τους εχθρικούς Σεντινελέζους.



Κάτι που δεν έκαναν οι Βρετανοί φυσικά, όταν και θα άρχιζαν οι πρώτες περιπέτειες με τους λευκούς. Ήταν ερευνητικό σκάφος της Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών που πέρασε από τα ανοιχτά του Βόρειου Σέντινελ το 1771 και παρατήσε «μια πληθώρα φωτών». Είδαν βέβαια τους κατοίκους στην ακτή με τα δόρατα και τα τόξα την επομένη το πρωί, κι έτσι έβαλαν πλώρη για αλλού.

Η πρώτη πραγματική επαφή Βρετανών και Σεντινελέζων δεν θα γινόταν πριν από το 1880. Εντωμεταξύ, στα τέλη του 1867 ένα ινδικό εμπορικό, το «Νινευή», ναυάγησε σε έναν ύφαλο κοντά στις ακτές του Βόρειου Σέντινελ. Οι 106 επιζώντες βγήκαν στις ακτές και για μέρες απέκρουαν τις επιθέσεις των γηγενών, μέχρι να σωθούν μερικές δεκάδες νοματαίοι από πλοίο του βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού.


Μερικά χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 1880, ένας κυβερνήτης της Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών, κάποιος Μορίς Πόρτμαν, αποβιβάστηκε με το πλήρωμά του στις ακτές του Βόρειου Σέντινελ για να αναπτύξει επαφές με τους ντόπιους. Η αποστολή βρήκε ένα δίκτυο περασμάτων στη ζούγκλα και μια χούφτα από εγκαταλειμμένα χωριά. Λίγες μέρες αργότερα, έπιασαν έξι Σεντινελέζους, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων και τέσσερα παιδιά, και τα απήγαγαν, κατά τη συνήθη τακτική τους αναφορικά με τις «πρωτόγονες» φυλές: άρπαζαν μερικά μέλη, τους φέρονταν καλά και τους έδιναν δώρα, πριν τους επιστρέψουν στη φυλή ελπίζοντας να συσφίξουν τις σχέσεις τους.

Τους πήγαν λοιπόν στο γειτονικό Πορτ Μπλερ, όπου όπως γράφει ο αποικιοκρατικός διοικητής «αρρώστησαν αμέσως και ο γέρος και η γυναίκα του πέθαναν, οπότε τα τέσσερα παιδιά επέστρεψαν στο σπίτι τους με ποσότητες δώρων». Ο Πόρτμαν γύρισε στο μυστηριώδες νησί τον Αύγουστο του 1883, όπως έκανε και το 1885 και το 1887, αν και δεν είδε άλλους γηγενείς, μιας και εκείνοι αποσύρονταν κάθε φορά στα ενδότερα.




Οι Βρετανοί σταμάτησαν λοιπόν να προσπαθούν και έστρεψαν την προσοχή τους στις σαφώς πιο φιλικές φυλές των άλλων Άνταμαν. Τη σκυτάλη πήραν αργότερα οι Ινδοί, στέλνοντας εξερευνητικές αποστολές με ρητές εντολές για δημιουργία σχέσεων με τους αυτόχθονες, χωρίς επιτυχία όμως.

Από το 1967 μάλιστα και μετά, η ινδική κυβέρνηση έστελνε σχεδόν κάθε χρόνο ένα πλοίο με δώρα και ελπίδες, αλλά και ισχυρή ένοπλη συνοδεία, αν και κάθε φορά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: οι ντόπιοι αποσύρονταν γοργά στην ενδοχώρα και καμία πραγματική επαφή δεν έλαβε ποτέ χώρα.

Το Ινδικό Ναυτικό το προσπάθησε πάντως πολύ, με δεκάδες αποστολές που αγκυροβολούσαν στα ανοιχτά και άφηναν δώρα και προμήθειες για τους αυτόχθονες. Σύμφωνα με τις περιγραφές τους, καλοδέχονταν τα καλούδια, διατηρώντας πάντως την ίδια εχθρική διάθεση. Η πιο αποτυχημένη αποστολή στο νησί έγινε στις αρχές του 1974, όταν ένα συνεργείο του National Geographic, με ισχυρή αστυνομική προστασία, θέλησε να αποβιβαστεί στις ακτές για να τραβήξει μερικά πλάνα και, γιατί όχι, να τα πουν και λίγο με τους ντόπιους.

Το σκάφος το υποδέχτηκαν οι αυτόχθονες με καταιγισμό από βέλη, αναγκάζοντας τους ανθρωπολόγους να φύγουν άρον-άρον, όχι βέβαια προτού αφήσουν σε άλλη πλευρά του νησιού τα δώρα που είχαν φέρει για τους Σεντινελέζους: ένα πλαστικό αυτοκινητάκι, μερικές καρύδες, ένα ζωντανό γουρούνι, μια κούκλα και μια κατσαρόλα.





Το συνεργείο περίμενε στα ανοιχτά για να δει τι θα γίνει. Οι γηγενείς βγήκαν ξαφνικά από τη ζούγκλα και στη νέα ομοβροντία από βέλη τραυματίστηκε στον μηρό ο διευθυντής της αποστολής. Οι ντόπιοι γελούσαν με καμάρι την ώρα που κάποιοι άλλοι έσφαξαν και έθαψαν το γουρούνι και την κούκλα. Πήραν πάντως μαζί τους τις καρύδες και την κατσαρόλα.

Το 1975, ο βασιλιάς Λεοπόλδος Γ’ του Βελγίου αγκυροβόλησε στα ανοιχτά του Βόρειου Σέντινελ, στο πλαίσιο της κρουαζιέρας του στα Άνταμαν, τον συμβούλευσαν ωστόσο να μην πατήσει πόδι στις ακτές.

Έκτοτε, τόσο το 1977 όσο και το 1981, δύο εμπορικά πλοία ναυάγησαν στις ακτές του και οι διασωστικές αποστολές βρήκαν μερικές μέρες αργότερα μόνο τα γυμνά σκαριά τους. Λίγο αργότερα, ένα τρίτο πλοίο εξόκειλε λίγο έξω από τις ακτές και ο καπετάνιος ειδοποίησε μέσω ασυρμάτου για επείγουσα παροχή όπλων, μιας και έβλεπε στις ακτές τους Σεντινελέζους να φτιάχνουν σχεδίες με σκοπό να επιτεθούν!

Η καταιγίδα δεν επέτρεψε την παροχή συνδρομής, την ίδια ώρα ωστόσο η θαλασσοταραχή εμπόδισε και τους ντόπιους να τους προσεγγίσουν. Το πλήρωμα σώθηκε μια βδομάδα αργότερα από ελικόπτερο μιας ινδικής πετρελαϊκής.



Το 1980, μια ομάδα ανθρωπολόγων πήραν μερικούς κατοίκους από τα γειτονικά νησιά και αποβιβάστηκαν, πάντα με ένοπλη συνοδεία, στο Βόρειο Σέντινελ μπας και αναγνωρίσουν οι γείτονες καμιά λέξη της γλώσσας των Σεντινελέζων. Στις σύντομες και ιδιαιτέρως εχθρικές ανταλλαγές, κανείς δεν κατάλαβε έστω και μία λέξη από την ντοπιολαλιά του Βόρειου Σέντινελ.

Ένας ινδός ανθρωπολόγος πάντως, διευθυντής του Ανθρωπολογικού Ινστιτούτου της Ινδίας, είπε πως αυτός και οι συνεργάτες του έκαναν μια ειρηνική επαφή με τους Σεντινελέζους τον Ιανουάριο του 1991, αν και αυτή θα ήταν μια από τις τελευταίες απόπειρες της Ινδίας να μάθει τα ήθη και τα έθιμά τους. Κάθε επαφή Ινδών και Σεντινελέζων σταμάτησε επισήμως το 1997, καθώς μέχρι τότε οι απόπειρες είχαν κριθεί ολότελα αποτυχημένες.

Όπως μας λένε πάντως οι ινδικές αναφορές, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι ντόπιοι επέτρεπαν στις αποστολές να προσεγγίσουν στις ακτές και κάποιες φορές τους χαιρετούσαν κιόλας άοπλοι. Λίγα λεπτά μετά ωστόσο, όσο το σκάφος έκανε να πλησιάσει κι άλλο, οι γηγενείς τους προειδοποιούσαν με χειρονομίες και βέλη που εκτόξευαν στις βάρκες, χωρίς αιχμές όμως.

Οι Σεντινελέζοι επιβίωσαν από το καταστροφικό τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού το 2004, το οποίο έπληξε το νησί τους και το ανασήκωσε μάλιστα αρκετά μέτρα. Τρεις μέρες μετά τον σεισμό, ένα διασωστικό ινδικό ελικόπτερο πέταξε στο νησί για να επιθεωρήσει την κατάσταση, το υποδέχτηκαν όμως οι Σεντινελέζοι με βέλη και πέτρες.

Τελευταία τραγική επαφή, τον Ιανουάριο του 2006, όταν δύο ψαράδες παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά και βγήκαν στις ακτές του Βόρειου Σέντινελ, όπου κατακρεουργήθηκαν κυριολεκτικά από τους γηγενείς. Το ελικόπτερο της Ινδικής Ακτοφυλακής που πήγε να περισυλλέξει τις σορούς δεν κατάφερε να προσγειωθεί, καθώς το υποδέχτηκαν ξανά με τα φαρμακερά τους βέλη.

Πώς ζουν



Σχετικά κοντόσωμοι, με σκούρο δέρμα και αφρικανικά χαρακτηριστικά, οι Σεντινελέζοι μοιάζουν με τους άλλους πληθυσμούς των Άνταμαν, αν και ο πολιτισμός τους παραμένει εντελώς άγνωστος. Οι ανθρωπολόγοι θεωρούν πως είναι κοινωνίες τροφοσυλλεκτών, κυνηγών και ψαράδων και δεν έχουν εξελιχθεί σε επίπεδο υλικού πολιτισμού από τη Λίθινη Εποχή.

Ούτε αποδείξεις για καλλιέργειες έχουμε ούτε και για δικά τους μεταλλικά αντικείμενα. Χρησιμοποιούν πάντως με εφευρετικό τρόπο τα πράγματα που ξεβράζονται στις ακτές τους ή αρπάζουν από ναυάγια, ενσωματώνοντας συνήθως τον σίδηρο στην καθημερινότητά τους και βελτιώνοντας τα όπλα τους, το δόρυ και το τόξο. Τα βέλη τους είναι μάλιστα τριών τύπων, ένα για ψάρεμα, ένα για κυνήγι και ένα για πόλεμο.

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Ινδών, ο αριθμός τους αποτελεί ζητούμενο. Οι επίσημες καταγραφές κάνουν λόγο από 50-400 νοματαίους, καθώς όλες οι απόπειρες απογραφής τους γίνονται αναγκαστικά από πολύ μακριά. Στην απογραφή του 2011, για παράδειγμα, μέτρησαν 15 ανθρώπους που κατέβηκαν ως την ακροθαλασσιά!

Παρά το γεγονός ότι είναι τυπικά ινδικό έδαφος, οι Σεντινελέζοι ζουν ελεύθεροι και ωραίοι με τον τρόπο που έχουν επιλέξει. Όπως λέει εξάλλου το ινδικό κράτος, λειτουργούν ανεξάρτητα και αυτόνομα, καθώς έχουν αναγκάσει ακόμα και τους «κηδεμόνες» τους να περιπολούν στα ανοιχτά του Βόρειου Σέντινελ για να αποτρέψουν κάθε επικοινωνία ξένου με δαύτους…

Read More

Πριν η Ανταρκτική καλυφθεί από πάγους, κάποιος την χαρτογράφησε με απόλυτη ακρίβεια...

Πριν από 35 εκατομμύρια χρόνια εμφανίστηκαν οι πάγοι στην Ανταρκτική σύμφωνα με τους ειδικούς. Με κάποιο τρόπο όμως, υπάρχουν πολλοί αρχαίοι χάρτες που δείχνουν την Ανταρκτική χωρίς πάγους. Πώς είναι δυνατόν;

Πιστεύετε ότι η ιστορία, όπως τη διδαχτηκαμε στο σχολείο, είναι ατελής;

Τι θα λέγατε αν σας πουν ότι υπάρχουν αμέτρητες ανακαλύψεις που έχουν γίνει σε ολόκληρο τον πλανήτη που δείχνουν ότι υπάρχουν πολλά αινίγματα στην ιστορία που οι ακαδημαϊκοί δεν μπορούν να καταλάβουν.

Μεταξύ των πολυάριθμων ανακαλύψεων που προκαλούν τη σύγχρονη ιστορία είναι ένα σύνολο από αρχαία γραφήματα που αποκαλύπτουν ένα μακρύ μυστικό.

Πότε ήταν η Ανταρκτική χωρίς πάγο; Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο πάγος στην Ανταρκτική «εμφανίστηκε ξαφνικά» πριν από περίπου 35 εκατομμύρια χρόνια . Πριν από εκατό εκατομμύρια χρόνια, η ήπειρος παρέμεινε απαλλαγμένη από τον πάγο.

Αλλά αν εμφανιστεί πάγος στην ηπειρωτική Ανταρκτική τόσο πολύ καιρό πριν, ποιος στη Γη θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει διαγράμματα που απεικονίζουν την ήπειρο χωρίς πάγο;

Ακόμη και μετά την μετακίνηση της Ανταρκτικής στην σημερινή της θέση, η παγωμένη ήπειρος παρέμεινε ένας υποτροπικός παράδεισος, αλλά στη συνέχεια μυστηριωδώς, περίπου 35,5 εκατομμύρια χρόνια πριν, ο πάγος κάλυψε την ήπειρο σε περίπου 100.000 χρόνια. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι πρόκειται για «ολονύκτια βάρδια» από γεωλογικούς όρους.

Με τα 14,0 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, η Ανταρκτική είναι η πέμπτη μεγαλύτερη ηπειρωτική χώρα στον πλανήτη μας και με άλλα λόγια είναι διπλάσια από την Αυστραλία.

Η ύπαρξη αμέτρητων χαρτών, όπως ο περίφημος χάρτης Piri Reis, θεωρείται από πολλούς ως απόδειξη ότι οι πρόγονοί μας γνώριζαν το ακριβές σχήμα του πλανήτη, το μέγεθός του και ήταν αρκετά περίπλοκοι για να χρησιμοποιήσουν τη σφαιρική τριγωνομετρία και ακριβείς και περίπλοκους μαθηματικούς υπολογισμούς Στο μακρινό παρελθόν, πριν από χιλιάδες χρόνια, ίσως δε δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν – ένας άγνωστος πολιτισμός στον πλανήτη μας ανέλαβε ένα μαζικό, παγκόσμιας κλίμακας σχέδιο χαρτογράφησης του πλανήτη όπως κάνουμε στη σύγχρονη εποχή.

Ο χάρτης Piri Reis δείχνει κάτι που δεν θα έπρεπε να ήταν εφικτό για έναν χάρτη στα 1500’s. Ο χάρτης αποτελείται από τον Τούρκο ναύαρχο Piri Reis και απεικονίζει την Ανταρκτική που ανακαλύφθηκε μόνο μεταξύ 1818-1820, χωρίς πάγους.

Αν λοιπόν η Ανταρκτική ανακαλυφθήκε μεταξύ του 1818 και του 1820, πώς στη Γη έχουμε έναν χάρτη που χρονολογείται από το 1500, απεικονίζοντας την Ανταρκτική χωρίς πάγο;


Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ GRAHAM HANCOCK ΕΞΗΓΗΣΕ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΤΕΛΕΙΑ ΟΤΑΝ ΕΓΡΑΨΕ ΟΤΙ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΠΡΟΗΓΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΕΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΚΡΙΒΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΗΚΗ. Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1500.

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ PIRI REIS ΠΟΥ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΕΞΗΓΗΣΕ ΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΡΗΓΑΓΕ. ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, Ο ΧΑΡΤΗΣ PIRI REIS ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΣΥΝΘΕΣΗ ΠΕΡΙΠΟΥ 20 ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΧΑΡΤΩΝ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο PIRI REIS ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΑ ΣΥΝΘΕΣΕΙ ΜΑΖΙ.

Αυτοί οι αρχαίοι «πηγαίοι» χάρτες που χρησιμοποιούσε ο Piri Reis έχουν χαθεί από τότε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Charles Hapgood άρχισε να μελετά τον χάρτη Piri Reis στα μέσα του 20ου αιώνα και δημοσίευσε το βιβλίο Χάρτες των βασιλέων της αρχαίας θάλασσας το 1966. Ο Hapgood ισχυρίζεται ότι αυτός και άλλοι χάρτες υποστηρίζουν μια θεωρία της παγκόσμιας εξερεύνησης από έναν προ- Κλασικό, άγνωστο πολιτισμό. Υποστηρίζει αυτό με μια ανάλυση των μαθηματικών των αρχαίων χαρτών και της ακρίβειάς τους, η οποία λέει ότι ξεπέρασε τα όργανα που ήταν διαθέσιμα τη στιγμή της σύνταξης του χάρτη. Ο Hapgood ισχυρίστηκε ότι λόγω του χάρτη που συγκεντρώθηκε από εξαρτήματα, το τμήμα της Καραϊβικής περιστράφηκε σχεδόν 90χ από την κορυφή της Νότιας Αμερικής. Αυτός αποδίδει αυτό είτε σε αντιγραφή από μια πολική προβολή είτε στην τοποθέτηση του διαθέσιμου χώρου με την άρθρωση του χάρτη σε εκείνη την τοποθεσία και δίνοντάς του ένα «εναλλακτικό βορρά», εκ των οποίων άλλα παραδείγματα είναι γνωστά στους χάρτες της εποχής.

Κάποιοι θα έλεγαν, Ναι … είναι απλά μια σύμπτωση, ίσως δεν είναι καν η Ανταρκτική. Αυτός είναι ένας καλός λόγος, αλλά γιατί υπάρχει τότε ο χάρτης Hadji Ahmed ; Αυτό το αρχαίο διάγραμμα δημιουργήθηκε το 1559, παρουσιάζει απίστευτα ακριβείς οριοθετήσεις της δυτικής ακτής της Βόρειας Αμερικής και της Ανταρκτικής . Αυτό που είναι ακόμη πιο απίστευτο είναι το γεγονός ότι αυτός ο αρχαίος χάρτης δείχνει μια γέφυρα που συνδέει τη Σιβηρία και την Αλάσκα, υποδεικνύοντας ότι προέρχεται από μια εποχή που η γέφυρα ήταν ακόμα παρούσα.

Λοιπόν, ο χάρτης Χατζή Αχμέτ θα μπορούσαν επίσης να έχουν παρερμηνευθεί. Εντάξει, θα πάω κι εγώ με αυτό, αλλά τι γίνεται με το χάρτη Buache;

Ο χάρτης Bauche δημιουργήθηκε από Γάλλο γεωγράφο με το όνομα Philippe Buache de la Neuville. Ο χάρτης Buache έχει δύο εκδόσεις.

Ένα από τα γραφήματα πιστεύεται ότι απεικονίζει με ακρίβεια τις παγωμένες ακτές της Ανταρκτικής, ενώ το άλλο γράφημα δεν κάνει καμία αναφορά στην ήπειρο.

Πολλοί δείχνουν ότι ο Buache αγνοούσε την ύπαρξη του Icy Continent και ότι οι απεικονίσεις του δεν ήταν παρά μια υπόθεση.

Αν οι παραπάνω χάρτες δεν είναι αρκετοί, έχουμε ένα άλλο γράφημα που δείχνει το ίδιο πράγμα. Ο χάρτης παγκόσμιας τέχνης Oronce Finé, που δημιουργήθηκε το 1534, είναι μια πρώιμη χορδή με διάγραμμα που εμφανίζει χαρακτηριστικά της Ανταρκτικής όταν η ήπειρος δεν καλύπτοταν από τον πάγο.

Before Antarctica was covered in Ice—someone mapped it with EXTREME precision.

Read More

Το πλάσμα που εξαφανιζόταν στο σκοτάδι

Μια ιστορία που έρχεται από το παρελθόν. Την Αγγλία του 1837. Γεγονότα τόσο έντονα γι′ αυτούς που τα έζησαν αλλά και αυτούς που τα παρακολούθησαν. Και δύσκολα θα αμφισβητηθούν αφού καταγράφηκαν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής.

Όλα ξεκίνησαν στο σκοτεινό και ομιχλώδες Λονδίνο του 1837.

Οι μαρτυρίες έχουν δύο όψεις, που μπορεί όχι να περιπλέκουν το μυστήριο, αλλά να το επεκτείνουν. Έτσι άλλοι μάρτυρες περιέγραφαν ένα αποκρουστικό πλάσμα με φτερά και κέρατα , ενώ άλλοι για έναν ιδιαίτερα δυνατό άνθρωπο, με κανονικό ακριβό ντύσιμο, αλλά αυτοί που τον πλησίασαν εύκολα διέκριναν την κομμένη διχαλωτή γλώσσα του, τα μάτια που σχεδόν έβγαζαν φωτιά αλλά και ένα αλλόκοτο πρόσωπο κάτω από αυτό το ντύσιμο.

Ο «διάβολος»

Και στις δύο περιπτώσεις αυτή τη λέξη χρησιμοποίησαν οι μάρτυρες. Αρχικά το πλάσμα επιτέθηκε στην Polly Adams, κόρη αγροτικής οικογένεια που προσπάθησε να ξεφύγει από την μιζέρια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, εργαζόμενη σε ένα μπάρ του νότιου Λονδίνου. Λίγο αργότερα επίθεση δέχτηκε μια δεύτερη γυναίκα στο νεκροταφείο του Clapham. Για χρόνια οι κάτοικοι της Αγγλία και ειδικά του Λονδίνου ζούσαν με τον φόβο που σκέπαζε κάθε σκοτεινό, ανήλιο και αφώτιστο δρομάκι της πρωτεύουσας, ενώ δεκάδες από αυτούς κατέφευγαν στα αστυνομικά τμήματα με εμφανή τα σημάδια πάνω τους από τις επιθέσεις του πλάσματος. Πολλά από τα θύματα είχαν τραυματιστεί ιδιαίτερα βαριά, από τα κοφτερά νύχια, ενός δαίμονα που χτυπούσε και εξαφανιζόταν μέσα στο σκοτάδι, με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Μεγάλα άλματα που τον έφερναν με μοναδική ευκολία στις ταράτσες των οικημάτων.

Ήταν τέτοια η σωρεία των περιστατικών και το κλίμα του φόβου που σκέπαζε την πόλη, που ανάγκασε τον δήμαρχο Λόρδο Sir John Cowan, να μιλήσει ανοιχτά στους κατοίκους και αποδεχόμενος πλήρως τα περιστατικά τους συνέστησε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις μετακινήσεις τους, ειδικά τις βραδινές ώρες. Μάλιστα στάθηκε σε συγκεκριμένες αναφορές της αστυνομίας που περιέγραφαν το αλλόκοτο πλάσμα αλλά και τον άνθρωπο με τα έντονα “διαβολικά” χαρακτηριστικά. Μετά την δημόσια αποδοχή της κατάστασης και άλλοι κάτοικοι που μέχρι εκείνη την στιγμή κρατούσαν κρυφές τις δικές τους εμπειρίες, κατέκλυσαν τα αστυνομικά τμήματα αναφέροντάς τες. Όλες είχαν μια διαφορετικότητα (κάθε μια είχε την μοναδικότητά της) αλλά, και εδώ είναι το σημαντικό, ταίριαζαν απόλυτα με τις περιγραφές αυτού που τους επιτέθηκε. Με μια από τις δύο μορφές του. Οι περιγραφές δεν χωρούσαν αμφιβολία, και όλα κατέληγαν στο ότι κάτι το μυστηριώδες αλλά και επικίνδυνο συνέβαινε.

Μερικές εβδομάδες αργότερα από τα πρώτα περιστατικά , την παγωμένη νύκτα της 23 Φεβρουαρίου, μια νεαρή κοπέλα, η Jane Alsop, που έμενε σε συνοικία του Λονδίνου μαζί με τον πατέρα της και τις δύο αδερφές της, άκουσε έντονα χτυπήματα στην πόρτα. Είδε κάποια σκιά έξω από αυτή, και πριν ανοίξει πήρε απάντηση στο ερώτημά της ” ποιός είναι ” από μια περίεργη φωνή να συστήνεται σαν αστυνομικός να έχει συλλάβει το πλάσμα και να ζητά βοήθεια. Όταν η κοπέλα κρατώντας ένα κερί στο χέρι της άνοιξε την πόρτα, δέχτηκε άγρια επίθεση από το πλάσμα, που την πλήγωσε σε όλο το σώμα με τα κοφτερά νύχια του. Είχε βαθιές σχισμές κάτω από τα κομματιασμένα της ρούχα, αλλά και βαθιές πληγές στην περιοχή του λαιμού. Μια από τις αδελφές της έντρομη πετάχτηκε στο δρόμο, και με ουρλιαχτά πανικού και υστερίας κάλεσε σε βοήθεια. Ένα πλήθος που συγκεντρώθηκε από τα παρακείμενα σπίτια έφτασε στο σημείο και κινήθηκε προς το πλάσμα για να αποσπάσει την κοπέλα. Αυτό, σαν να φορούσε στα πόδια του “παπούτσια με ελατήρια”κατάφερε να απομακρυνθεί με τεράστια άλματα στις στέγες των σπιτιών και χάθηκε στο σκοτάδι αφήνοντας άφωνους τους συγκεντρωμένους. Η Jane Alsop περιέγραψε αργότερα στους αστυνομικούς αυτό που της επιτέθηκε, αναφέροντας ένα φθαρμένο κάλυμμα που φορούσε στο κεφάλι του, χωρίς όμως να κρύβει το πρόσωπο, ένα λευκό στενό πουκάμισο κάτω από μια μαύρη σαν από μουσαμά επένδυση. Το πρόσωπό του ήταν φρικιαστικό, αλλόκοτο, όχι ανθρώπινο, τα χέρια του κατέληγαν σε νύχια μεγάλα, γαμψά και ιδιαίτερα κοφτερά όπως μαρτυρούσαν και οι βαθιές σχισμές στο σώμα της, ενώ τα μάτια του κόκκινα σαν της φωτιάς πετούσαν μπλέ και άσπρες φλόγες.

Η Jane Alsop ήταν ένα από τα δεκάδες θύματα των επιθέσεων που είχαν μεταξύ τους και ομοιότητες αλλά και διαφορές. Ανάμεσα στις περιπτώσεις που ξεχωρίζουν είναι η επίθεση που δέχτηκαν δύο κοπέλες ενώ περπατούσαν την οδό Limehouse. Η μία από τις δύο, η δεκαοχτάχρονη Lucy Elbert, κατά την στιγμή εκείνη δέχτηκε στο πρόσωπό της μπλέ φλόγες που ξεπήδησαν από τα μάτια του πλάσματος, με αποτέλεσμα την τύφλωσή της.

Η εμφανίσεις συνεχίστηκαν, και ομαδικές θεάσεις έγιναν πάνω στη στέγη μιας εκκλησίας όπως και στον πύργο του Λονδίνου. Η άγνωστη, μυστηριώδης αυτή οντότητα, σκορπούσε τον φόβο και τον πανικό στην πρωτεύουσα της Αγγλίας, αλλά και σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας τις δεκαετίες του 1860 και 1870 ( ειδικά στο Midlands). Το 1860 σύμφωνα με μια αστυνομική έκθεση το πλάσμα στριμώχθηκε από ένα όχλο, αλλά κατάφερε να ξεφύγει με ένα και μόνο απίστευτο άλμα πολλών μέτρων πάνα από τα κεφάλια των διωκτών του. Το 1870 καταφέρνει να ξεφύγει από παγίδα του στρατού πηδώντας πάνω από μεγάλα εμπόδια ( κιβώτια) που στήθηκαν για την σύλληψή του, ενώ ένα βράδυ του 1877 η αστυνομία του Λονδίνου παρόλο που το πυροβόλησε δεν κατάφερε κάτι. Η τελευταία φορά που είναι βεβαιωμένη η εμφάνισή του, είναι το Σεπτέμβριο του 1904 στο Λίβερπουλ, όταν έκπληκτοι οι κάτοικοι το είδαν να πηδά τόσο από το ένα κτίριο στο διπλανό του, όσο και στα απέναντι κατά μήκος της οδού William Henry. Κάθε φορά που η αστυνομία, ο στρατός ή και ομάδες πολιτών πλησίαζαν στην σύλληψή του, αυτό απλά χανόταν με τεράστια άλματα στο σκοτάδι. Λέγεται ότι οι εμφανίσεις συνεχίστηκαν μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται.

Η ύπαρξη αυτής της οντότητας ( ή ότι μπορεί να ήταν), επιβεβαιώνεται τόσο από τα αρχεία της αστυνομία των πόλεων της Αγγλίας όπου συνέβαιναν τα περιστατικά, όσο και από τα δημοσιεύματα του τύπου της εποχής. Και σίγουρα ήταν αληθινά τα περιστατικά αυτά, αλλιώς θα έπρεπε να μιλήσουμε για ομαδική υστερία, και ομαδικές οπτασίες, που συνοδεύονταν από σωρεία αυτοτραυματισμών. Πράγματα αδιανόητα για μια χώρα που δύσκολα θα κινητοποιούσε στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις για κάτι που δεν θα υπήρχε, δεν θα τρόμαζε, δε θα φόβιζε, δε θα πανικόβαλε…

Read More

Υπάρχουν τελικά πυραμίδες στην Ελλάδα;

Οι πυραμίδες είναι το σήμα κατατεθέν της Αιγυπτιακής αρχιτεκτονικής. Ωστόσο, στον Ευρωπαϊκό χώρο οι αρχαιότερες πυραμίδες βρίσκονται στην Ελλάδα. Οι ιστορικές αναφορές στις ελληνικές πυραμίδες είναι ελάχιστες αλλά συνολικά ξεπερνούν τις 26. Σε αντίθεση με τις Αιγυπτιακές, οι ελληνικές πυραμίδες έχουν μικρότερο μέγεθος και είναι κατασκευασμένες με λίθους. Ο σκοπός κατασκευής τους παραμένει αδιευκρίνιστος αλλά αποτελούν μοναδικά ιστορικά μνημεία. Η πυραμίδα του Λυγουριού, των Χανίων, των Βιγκλαφίων είναι μερικές από τις πιο γνωστές στην Ελλάδα με τις περισσότερες να μην διασώζονται σε καλή κατάσταση, εξαιτίας της φθοράς του χρόνου και του ανθρώπινου παράγοντα.

Η πιο καλοδιατηρημένη είναι η πυραμίδα του Ελληνικού. Σύμφωνα με τον Παυσανία, η πυραμίδα χτίστηκε για να ταφούν οι νεκροί από την μάχη του Προίτου και του Ακρισίου. Οι δύο άντρες ήταν απόγονοι του Βασιλιά του Άργους, Δαναού και ήρθαν αντιμέτωποι για τη βασιλεία σε μία μάχη δίχως νικητή. Τότε χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά οι ασπίδες. Για να τιμήσουν τους νεκρούς τους, κατασκευάστηκε ένα κοινό μνημείο που ήταν διακοσμημένο με αργολικές ασπίδες. Η χρήση του μνημείου ως τάφου δεν είναι διασταυρωμένη, καθώς δεν έχει διευκρινιστεί εάν ο Παυσανίας αναφέρεται σε αυτή ή στη γειτονική πυραμίδα του Λυγουριού.

Ίσως να χτίστηκε ως φρούριο ή ως παρατηρητήριο για τα άστρα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ιστορική πυραμίδα είναι χτισμένη σε σημείο στρατηγικής σημασίας. Συγκεκριμένα βρίσκεται στον αρχαίο δρόμο που οδηγούσε από το Άργος στην Τεγέα. Είναι κατασκευασμένη από τεράστιες πέτρες από ασβεστόλιθο. Έχει μια στέρεη βάση και πάνω της συνεχίζουν τέσσερις άνισες πλευρές. Η δυτική πλευρά της είναι 14,70 μέτρα, η βόρεια 12.58, η ανατολική 8.62 και η νότια 8.61. Στην ανατολική πλευρά που κοιτάζει προς τη θάλασσα βρίσκεται η πύλη της πυραμίδας. Αποτελείται από δύο μεγάλες πέτρες που ενώνονται σε τοξοειδές σχήμα. Οι αρχαιολογικές έρευνες που έγιναν έφεραν στο φως ένα λουτρό, ένα πηγάδι και μία δεξαμενή. Υπολογίζεται κατά προσέγγιση, ότι χτίστηκε τον 4ο αι. π.Χ.

Ωστόσο, έρευνα του τμήματος Φυσικής του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου αναφέρει ότι η πυραμίδα είναι χτισμένη το 2.720 π.Χ. Έαν ισχύει η χρονολόγηση του Εδιμβούργου τότε η πυραμίδα του Ελληνικού είναι από τις αρχαιότερες στον κόσμο. Σήμερα μεγάλο μέρος του κτίσματος διατηρείται σε καλή κατάσταση ενώ η κορυφή του έχει καταστραφεί.

Η αρχαιότερη πυραμίδα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, βρίσκεται στην περιοχή της Θήβας. Ο λόφος του Αμφείου, όπως είναι γνωστό το μνημείο, είναι στην ουσία ένας τύμβος σε μορφή πυραμίδας. Χρονολογείται από το 2.000 π.Χ. και αποτελείται από τρεις βαθμίδες. 

Είναι μια μεγάλη πυραμίδα λαξευμένη στο χώμα και βρίσκεται στην ακρόπολη της Θήβας. Χρησιμοποιήθηκε για να ενταφιαστούν οι Βασιλείς της πόλεις, ο Ζύθος και ο Αμφίων. Τα δίδυμα αδέρφια ήταν οι ιδρυτές της Θήβας, όπως αναφέρεται στην Οδύσσεια. Το «Άμφειον» πήρε το όνομα του από τον δεύτερο αδερφό και έχει ύψος 33 μέτρα. 

Ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος, σημαντικός αρχαιολόγος, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την έρευνα και διαμόρφωση του λόφου του Αμφείου την δεκαετία του ’70. Ανακάλυψε υπόγειους τύμβους και ατελείωτους διαδρόμους στο εσωτερικό του. Ο διπλός τάφος των αδερφών ανακαλύφθηκε στην κορυφή της πυραμίδας, με αγγεία και χρυσά κοσμήματα να κοσμούν το εσωτερικό του.

Η πιο εντυπωσιακή πυραμίδα που προκαλεί δέος με το μέγεθος της, βρίσκεται σε υψόμετρο 2.407 μέτρων στην κορυφή του Ταΰγετου στην Λακωνία. Στην πραγματικότητα είναι η προέκταση του βουνού. Αρχικά υπήρχαν αμφιβολίες σχετικά με το αν αποτελεί δημιούργημα της φύσης ή εάν έχει παρέμβει ανθρώπινο χέρι. Ωστόσο, η λεία επιφάνεια της κορυφής έρχεται σε αντίθεση με το υπόλοιπο βουνό καθώς το πέτρωμα είναι διαφορετικό στην κορυφή. Η τετράπλευρη πυραμίδα αποτελείται από απόλυτα κάθετες και ίσες πλευρές. 

Η επικρατέστερη εκδοχή, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι ότι λαξεύτηκε ώστε να πάρουν αυτή τη μορφή. Το όνομα του νομού είναι η απόδειξη της ύπαρξης της πυραμίδας από τα αρχαία χρόνια παρόλο που η χρονολόγηση της δεν έχει υπολογιστεί. Στα αρχαία ελληνικά «Λακωνία» σήμαινε ο κωνικός λίθος, δηλαδή η πέτρα που έχει σχήμα κώνου. Ο αρχαίος γεωλόγος Παυσανίας, αναφέρει ότι η κορυφή του βουνού χρησιμοποιούταν ως τόπος θυσίας για τους Λακεδαιμονίους.

Read More

Είναι πιθανή η ύπαρξη ζωής από μεταλλικά ανόργανα όντα;

Τέρατα από υγρό μέταλλο από έναν πλανήτη που ονομάζεται Janssen.. Αυτή θα ήταν μια τελείως
''ξένη'' μορφή ζωής προς εμάς, έτσι όπως την γνωρίζουμε.

Προς το παρόν, ο άνθρωπος είναι ο αφέντης. Τα μεταλλικά αντικείμενα είναι σκλάβοι του. Αλλά νέες ανακαλύψεις πάνω σε έναν ασυνήθιστο εξωπλανήτη, υποδεικνύουν ότι θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε μια απειλή από τέρατα κατασκευασμένα από μέταλλο, και φυσικά εξελισσόμενες οντότητες που μοιάζουν με μηχανές, πλάσματα που όχι μόνο θα ανέτρεπαν τις πεποιθήσεις μας σχετικά με τη φύση της ίδιας της ζωής, αλλά που θα μπορούσαν να μας αμφισβητήσουν, να μας προκαλέσουν και να μας κερδίσουν στη μάχη για τον έλεγχο του πλανήτη μας.

Συχνά υποθέτουμε ότι εξωγήινοι θα ενδιαφερόταν για μας, αλλά τα συγκεκριμένα πλάσματα μπορεί
να ενδιαφέρονται απλά για τον καυτό πυρήνα του πλανήτη μας...

Ιανουάριος 2018, Μεγάλη Βρετανία

Ένας επιστήμονας φτιάχνει μια μηχανή. με σχεδόν θεϊκές δυνάμεις. Έχει σχεδιαστεί για να δημιουργήσει ζωή, αλλά όχι όπως την ξέρουμε.

''Φτιάχνουμε αυτή τη μηχανή, για να εξερευνήσουμε τη προέλευση της ζωής αλλά και την δυνατότητα τεχνητών μορφών ζωής'', τονίζει ο Λι Κρόνιν, καθηγητής χημείας στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης.

Με την παραγωγή ανόργανων κυττάρων, η μηχανή ενώνεται σε διαφορετικές χημικές ενώσεις. Αφήνονται το ένα δίπλα στο άλλο και παρατηρούν τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους. Και στη συνέχει παρατηρούν για πιθανές ενδείξεις για πιθανή δημιουργία ζωής.
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, θα αρχίσουν να κάνουν μερικά πραγματικά παράξενα πράγματα καθώς εξερευνούν περισσότερο το περιβάλλον τους. Μέχρι που αρχίζουν να κινούνται αυθόρμητα Τα κύτταρα στις θήκες φέρονται σαν να ζουν, αλλά όχι με τον τρόπο που γνωρίζουμε εμείς την ζωή.

''Ανόργανα κύτταρα παρουσιάζουν αληθοφανείς ιδιότητες ζωής, που μας κάνουν να νομίζουμε ότι είναι ζωντανά. Και σε κάποιο σημείο, δεν θα μπορούμε να ξεχωρίζουμε αν είναι ζωντανά ή όχι'', αναφέρει ο Κρόνιν.

Η μηχανή δημιουργίας ζωής του Κρόνιν για αυτόματη τροποποίηση και προσαρμογή στις χημικές συνταγές της, εκτελεί μια απολύτως αφύσικη δραστηριότητα, μιλώντας πλέον για την ταχεία εξέλιξη μιας νέας μορφής ζωής μέσα σε ένα εργαστήριο.

''Τώρα ξέρουμε πως να φτιάχνουμε ζωή μέσα σε ένα εργαστήριο. Μέσα στην επόμενη δεκαετία,
θα έχουμε δημιουργήσει μερικές  πολύ παράξενες μορφές ζωής. Στο εργαστήριό μου,
προσπαθούμε να συνθέσουμε πρωτόγονες μορφές ζωής με βάση ένα οξείδιο του σιδήρου. Εαν το πετύχουμε αυτό, θα μας επέτρεπε να αλλάξουμε ολόκληρο το σύνολο των παραμέτρων μας, για το πως μπορεί να είναι μια πιθανή μορφή ζωής στο υπόλοιπο σύμπαν'' συμπληρώνει ο Κρόνιν.

Όσο παράξενα και αν δείχνουν τα πειράματα του Κρόνιν, έχει κάνει αρκετούς επιστήμονες να πειστούν ότι υπάρχει το ενδεχόμενο σε ορισμένα σημεία του αχανούς σύμπαντος, η ζωή να μην υφίσταται με βάση τον άνθρακα, αλλά με βάση το  μέταλλο, ή κάποια άλλη ανόργανη μορφή. Η έρευνά τους τους οδήγησε να μελετήσουν ξανά ένα κοντινό αστέρι, τον 55 Cancri o οποίος είναι ένα αστέρι λίγο μικρότερο και λιγότερο ογκώδης από τον ήλιο μας. Είναι ένα αστέρι που είναι μόνο
40 έτη φωτός μακριά μας, ουσιαστικά βρίσκεται στην ''αστρονομική μας αυλή''. Γύρω από αυτόν τον κοντινό ήλιο, ανακάλυψαν έναν εξωπλανήτη τύπου ''σούπερ γης'' που οι αστρονόμοι ονόμασαν Janssen, o οποίος έχει περίπου δύο φορές τη  διάμετρο της γης και οκτώ φορές την μάζα της, ο οποίος θα μπορούσε να φιλοξενήσει μορφές ζωής.

Οι σούπερ-γαίες περιέχουν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία πάνω τους, πολλή θερμότητα και βαρύτητα
για να σύρουν όλα τα υλικά που είναι απαραίτητα ώστε να προκαλέσουν τις διαδικασίες για την δημιουργία ζωής. Για να εξελιχθούν μορφές ζωής από πέτρα ή μέταλλο,θα πρέπει οι γεωλογικές, χημικές, και κλιματολογικές συνθήκες να είναι απολύτως σωστές. Οι αστρονόμοι έχουν χρησιμοποιήσει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble για να παρατηρήσουν τον Janssen και την ατμόσφαιρά του και φαίνεται ότι είναι αρκετά παχιά, σχεδόν παρόμοια με εκείνη της Γης, ενώ περιέχει και μεγάλες ποσότητες αζώτου, οξυγόνο και ίσως νερό. Βέβαια, αν στεκόσουν πάνω
στην επιφάνεια του πλανήτη Janssen, ο ήλιος στον ουρανό θα φαινόταν 60 φορές μεγαλύτερος και θα ήταν 3.600 φορές πιο φωτεινός από τον ήλιο μας.

Ο Janssen είναι πολύ, πολύ καυτός με μια θερμοκρασία που μπορεί να φτάσει και τους 2200 βαθμούς Κελσίου, κάτι που αποκλείει οποιαδήποτε πιθανότητα για ύπαρξη ζωής, με βάση τα ανθρώπινα δεδομένα. Για τους ανθρώπους, αυτή η σούπερ-γη, μοιάζει σαν μια φλογερή καταδίκη. Θα βλέπαμε υγρό μέταλλο να πέφτει σαν βροχή απ' την ατμόσφαιρα, ανέμους απίστευτα υψηλής ταχύτητας να πνέουν ανεξέλεγκτα προς κάθε κατεύθυνση. Ουσιαστικά θα ήταν μια απεικόνιση της κόλασης του Δάντη, ενώ πιθανή ανθρώπινη έκθεση πάνω στον πλανήτη, θα σήμαινε ακαριαίο θάνατο.

 Η ζωή στη γη επικεντρώνεται στο DNA, στο ρόλο των πρωτεϊνών και των επιδράσεων τους με τα υπόλοιπα χημικά στοιχεία. Αν τα στοιχεία αυτά υπερθερμανθούν, θα σπάσουν σαν μια κλωστή και έτσι θα καταρρεύσει και η ζωή μας. Η έντονη θερμότητα είναι αρκετή να μετατρέψει τα στερεά σε υγρά. Θα ήταν αδύνατη μια βιολογική οργανική ζωή αλλά η ατμόσφαιρα και το κλίμα θα ήταν ιδανικά για την εξέλιξη ανόργανων όντων.

Αυτός ο πλανήτης έχει ωκεανούς, αλλά ωκεανούς λάβας. Σε έναν πλανήτη όπως τον Janssen, θα έχουμε λιωμένες λίμνες μετάλλου και πετρωμάτων. Μπορούν άραγε να λειτουργήσουν όπως οι ωκεανοί στη Γη ώστε να μπορούν να φιλοξενούν κάποιου είδους πλάσματα;

Αν απομακρύνουμε την θεωρία της δημιουργίας ζωής με βάση τον άνθρακα, θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί: ''Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ζωή από ανόργανη χημεία'';  Γνωρίζουμε τις δυνατότητες για ανάπτυξη ανόργανης ζωής μέσα από εργαστηριακές δοκιμές, αλλά μια τέτοια διαφορετική μορφή ζωής θα έσπαγε όλους τους κανόνες της βιολογίας, όπως τους ξέρουμε. Πώς θα μπορούσαν αυτά τα πλάσματα να βλέπουν, να σκέφτονται η ακόμα και να συμπεριφέρονται, σε χημικό επίπεδο; Ένα από τα πιο εκπληκτικά  πράγματα σχετικά με τις προοπτικές για την εύρεση ζωής σε μακρινά συστήματα,  είναι πως  χημεία τους μπορεί να είναι πέρα από καθετί που έχουμε φανταστεί.

Η σκέψη για πλάσματα από υγρό μέταλλο μοιάζει ακραία, ας αναλογιστούμε όμως ότι ήδη έχουμε αρχίσει να ''φτιάχνουμε'' τέτοια πλάσματα, σε εμβρυική μορφή, στα εργαστήρια μας. Φανταστείτε λοιπόν ένα εργαστήριο στο μέγεθος ενός πλανήτη, με μια εξέλιξη δισεκατομμυρίων ετών, τι θα μπορούσε να πετύχει. Οι σεναριογράφοι βιβλίων και ταινιών επιστημονικής φαντασίας έχουν αποτυπώσει μερικά τέτοια σενάρια για τέρατα από υγρό μέταλλο, όπως για παράδειγμα στην ταινία ''Εξολοθρευτής''.

Λόγω της φύσης του τόπου που ζουν, θα ήταν σχεδόν αδύνατο για οποιοδήποτε στοιχείο να είναι στέρεο και σταθερό, οπότε αποκλείεται αυτά τα πλάσματα να έχουν κάτι σαν σκελετό,  αλλά θα μοιάζουν με άμορφες σταγόνες  όπως ο  Τ-1000. Οι υγροί μεταλλικοί οργανισμοί που ζουν στις καυτές λίμνες του Janssen, θα μπορούν να διαμορφώνουν το σχήμα τους σε ότι εκείνοι επιθυμούν. Θα μπορούσαν να έχουν ένα σφαιρικό σχήμα για εξοικονόμηση ενέργειας, ή ένα πιο επίμηκες σχήμα
για επιθετικές δραστηριότητες;

Τέτοια υγρά μεταλλικά όντα θα έχουν εξελιχθεί όπως έχουμε εξελιχθεί κι εμείς, ικανά να  προσαρμοστούν και να επιβιώσουν στις  συνθήκες τριγύρω τους. Η ιδέα ότι μπορούν να κινούνται προσαρμόζοντας τα μαγνητικά πεδία με βάση το δικό τους σώμα δυνητικά θα σήμαινε ότι θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό εξίσου και με τα αντικείμενα που υπάρχουν κοντά τους. Επίσης μετά από δισεκατομμύρια χρόνια σε μια τέτοια φλογερή σούπερ-Γη ίσως έχουν την ικανότητα να δημιουργούν μεταλλικές κατασκευές, με δομές και προεκτάσεις σε σημείο που εμείς δεν έχουμε καν φανταστεί, αξιοποιώντας τεχνικές και την τεράστια ποσότητα ενέργειας που εισρέει από το αστέρι τους. Άραγε, έχουν αξιοποιήσει τόσο πολύ τα φυσικά στοιχεία στον πλανήτη τους έτσι ώστε να μπορούν να φύγουν από αυτόν..;

Οι επιστήμονες ερευνούν το σενάριο τεχνολογικώς εξελιγμένοι οργανισμοί σε μορφή υγρού μετάλλου να έχουν εξελιχθεί έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν διαγαλαξιακά ταξίδια και την περίπτωση να κινούνται ακόμα και προς την κατεύθυνση μας. Λόγω της χημικής τους κατάστασης, το ταξίδι τους θα ήταν πολύ πιο εύκολο απ' οτι το ταξίδι που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στο διάστημα, όμως οι συνθήκες για εκείνους πάνω στην Γη, θα ήταν ακραίες ως θανάσιμες. Γι' αυτό σκοπός τους θα ήταν ένας: Το καυτό κέντρο της Γης και η προσπάθεια μετατροπής του πλανήτη μας σε συνθήκες ίδιες με εκείνες που υπάρχουν στον δικό τους, οπότε τα ηφαίστεια μας με θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 2.200 βαθμούς Κελσίου, θα τους έκανε να νιώσουν σαν το σπίτι τους.

Και αν ποτέ θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν αυτή την επίσκεψη στον πλανήτη μας, φαντάζει σχεδόν αδύνατο να μπορούσε κάτι να τους σταματήσει...

Read More

Η παράξενη και μυστηριώδης ιστορία του Brandon Corey

To Brandon Corey Story είναι ένα παράξενο «ντοκιμαντέρ» που κυκλοφόρησε από το Truthseeker.tv….  Αυτά που εξελίσσονται στην συγκεκριμένη ταινία η είναι από απίστευτα έως εξωπραγματικά. Σας προτείνουμε να το δείτε και έχοντας ανοιχτό το μυαλό σας, μπορείτε να πιστέψετε ή όχι, ότι θέλετε….

Δείτε το βίντεο με ελληνικούς υποτίτλους είναι αρκετά μεγάλο άλλα πιστέψτε μας αξίζει το κόπο…

Read More

Το ντοκιμαντέρ που συντρίβει την γνωστή ιστορία για τις πυραμίδες

Δεν αποτελεί έκπληξη πια ότι υπάρχουν πολλά αινίγματα στην ιστορία που παραμένουν αναπάντητα. Πολλά από αυτά, ακόμα και όταν λύνονται, δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας -και όταν το βλέπουν κάποια πέφτουν σε δυσμένεια…

Γιατί οι αρχαίοι έχτισαν πυραμίδες; Γιατί στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι παρόμοιες στον σχεδιασμό; Γιατί είναι τόσο πολλές πυραμίδες διάσπαρτες σε όλο τον κόσμο; Πώς είναι δυνατόν οι αρχαίοι να ανήγειραν αυτές τις δομές χωρίς τη χρήση προηγμένης τεχνολογίας -όπως την εννοούμε σήμερα; Γιατί οι περισσότερες πυραμίδες και πάρα πολλοί ναοί έχουν κατασκευαστεί με συγκεκριμένο προσανατολισμό ή «μιμούνται» ορισμένους αστερισμούς; Γιατί φτιάχτηκαν να υπάρχουν για αιώνες και αιώνες; Ποιός είναι ο τελικός σκοπός τους;

Γιατί υπάρχουν αιγυπτιακά ιερογλυφικά στην Αυστραλία, ενώ παράλληλα υπάρχουν αποδείξεις επαφής της αρχαίας Αιγύπτου με τους Μεσοαμερικανικούς πολιτισμούς;

Γιατί τόσα πολλά πράγματα λείπουν από τα βιβλία της ιστορίας μας; Γιατί όλα αυτά αποκρύπτονται; Μήπως υπήρχε ένας αρχαίος παγκόσμιος πολιτισμός σε ολόκληρο τον πλανήτη; Έχουμε δείξει πολλές φορές, βάση πολλών ενδείξεων αλλά και αποδείξεων, ότι θα μπορούσε αυτός ο αρχαίος παγκόσμιος πολιτισμός να είναι Ελληνικός -αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία…

Η αλήθεια είναι ότι πολλοί θεωρούν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβουμε τι συνέβη στη Γη πριν από 2.000 χρόνια, πόσο μάλλον πριν από 20.000 χρόνια, ίσως και περισσότερο…

Όχι πολύ καιρό πριν, ειδικοί εμπειρογνώμονες, αποκάλυψαν ότι οι αρχαίοι άνθρωποι της λίθινης εποχής στην Κίνα ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τα διαμάντια ως εργαλείο, και όχι μόνο αυτό, αλλά ότι δύο χιλιάδες χρόνια πριν κάποιος άλλος είχε τη μεγάλη ιδέα… Παραδόξως, τα διαμάντια χρησιμοποιήθηκαν για να γυαλίσουν τελετουργικούς πέλεκεις από νεφρίτη…

Κάποιοι άλλοι το προχωρούν λίγο πιο πέρα και υποθέτουν πως τα διαμάντια θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή κάποιου είδους ακτίνας laser, με την οποία έκοβαν τόσο τέλεια μεγάλα κομμάτια γρανίτη ή άλλης σκληρής πέτρας, με τα οποία θα οικοδομούσαν για τις μεγαλιθικές κατασκευές τους…

Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι γυάλιζαν τα τσεκούρια με χαλαζία. Ο χαλαζίας, είναι ένα άλλο ορυκτό με περίεργες και παράδοξες ιδιότητες. Μήπως, όμως, υπάρχουν ενδείξεις ότι γνώριζαν και πολλά μυστικά του χαλαζία, πέρα από το να γυαλίζουν τα τελετουργικά εργαλεία τους; Η εξέταση κάποιων κρυστάλλινων κρανίων, δείχνουν ότι ήξεραν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε…

Ωστόσο, μια ομάδα Κινέζων και Αμερικανών επιστημόνων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ υποστηρίζουν ότι είναι πιθανότερο να χρησιμοποιήθηκαν διαμάντια πριν από χιλιάδες χρόνια, προκειμένου να γίνουν τόσο τέλεια γυαλισμένα…

Μια άλλη ανακάλυψη -που, επίσης, μπορεί να ξαναγράψει την ιστορία- είναι πως οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι πρώτοι άνθρωποι έφτασαν στη Βόρεια Αμερική μέσω του Βερίγγειου Πορθμού, 10.000 χρόνια νωρίτερα από ό, τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα.

Μια ομάδα ερευνητών από τα πανεπιστήμια στον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο, αναφέρουν στο Phys.org, ότι η πρώτη ανθρώπινη εγκατάσταση στη Βόρεια Αμερική, έγινε τουλάχιστον πριν από 24.000 χρόνια. Με άλλα λόγια, χρονολογείται από το ύψος της τελευταίας παγετώδους περιόδου…

Τα παραπάνω είναι απλώς μία «σταγόνα στον ωκεανό»… Αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε είναι πως υπάρχουν λεπτομέρειες και αμέτρητες ανακαλύψεις και μελέτες που επισημαίνουν το γεγονός ότι η ιστορία, όπως μας την είπαν και εξακολουθούν να μας την λένε είναι ιδιαίτερα ελλιπής, ή αποκρύπτεται συνειδητά…

Το μεγαλύτερο μέρος του παζλ είναι κενό. Λείπουν πολλά κομμάτια…

Παρακολουθείστε το πολύ ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ που, δυστυχώς, για τους μη αγγλομαθείς, δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους. Ωστόσο και πάλι αξίζει τον κόπο να το δείτε:

Read More

Ο μετεωρίτης του Τσέλιαμπινσκ - Ένα βήμα πριν από την καταστροφή

Το Φεβρουάριο του 2013 στην περιφέρεια Τσελιάμπινσκ έπεσε ένας μετεωρίτης ο οποίος ήταν ο μεγαλύτερος από τα γνωστά ουράνια σώματα που έχουν πέσει στη Γη, μετά τον μετεωρίτη Τουνγκούσκα το 1908...



Γιατί ο μετεωρίτης δεν έγινε νωρίτερα αντιληπτός;

Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ πέταξε προς τη Γη από την πλευρά του Ηλίου, αναφέρει στη RBTH ο Βλαντίμιρ Σούρντιν, επιστημονικός συνεργάτης του Κρατικού Ινστιτούτου Αστρονομίας Π.Κ. Στέρνμπεργκ. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι αστρονόμοι δεν στρέφουν προς τα εκεί τα τηλεσκόπιά τους εξαιτίας του εκτυφλωτικού φωτός και η περιοχή αυτή του ηλιακού συστήματος μπορεί να παρατηρηθεί μόνο με ειδικά ηλιακά τηλεσκόπια, με τα οποία είναι αδύνατο να μελετηθεί οτιδήποτε άλλο εκτός από τον ίδιο τον Ήλιο.
Γιατί δεν σκοτώθηκε κανείς;


Από την πτώση του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ τραυματίστηκαν 1147 άτομα, μεταξύ αυτών 259 παιδιά. Ζημιές υπέστησαν 3724 κατοικίες, 671 εκπαιδευτικά ιδρύματα, 11 κτίρια κοινωνικών υπηρεσιών, 69 πολιτιστικά κέντρα και 5 αθλητικά. Οι αρχές της περιφέρειας Τσελιάμπινσκ εκτίμησαν το ύψος των ζημιών από την πτώση του μετεωρίτη στα 16 εκατ. δολάρια.

Εκτός του ότι ο μετεωρίτης ήταν σχετικά μικρός, με διάμετρο μόλις 19 μέτρων, πετούσε κατά μήκος της επιφάνειας της Γης, αναφέρει ο Ντμίτρι Βίμπε, επικεφαλής του τμήματος φυσικής και εξέλιξης των αστέρων του Ινστιτούτου Αστρονομίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.

Η μακριά διάρκεια πτήσης μέσα στην ατμόσφαιρα προκάλεσε τον κατακερματισμό του αρκετά ευαίσθητου υλικού του μετεωρίτη σε μικρά θραύσματα, τα περισσότερα από τα οποία κάηκαν πριν φτάσουν στη Γη. Αρχικά ο μετεωρίτης ζύγιζε περίπου 13 χιλιάδες τόνους, αλλά στη Γη κατέπεσαν μόνο 6 τόνοι του περίπου, δηλαδή το 0,5% της συνολικής μάζας. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες έχουν συλλέξει πάνω από ένα τόνο.

Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπήρξε κι ένα μεγάλο τμήμα του 654 κιλών, το οποίο έπεσε στη λίμνη Τσερμπακούλ. Αν έπεφτε στην πόλη, είναι σίγουρο ότι θα είχε προκαλέσει θύματα. Επομένως, θα μπορούσε κανείς ως ένα βαθμό να χαρακτηρίσει τυχερούς τους κατοίκους του Τσελιάμπινσκ.

Ποια είναι η σύνθεση ενός μετεωρίτη;

Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ ανήκει στην κατηγορία των συνηθισμένων χονδριτών, οι οποίοι αποτελούν άνω του 90% του συνόλου των μετεωριτών που πέφτουν στον πλανήτη μας, αναφέρει ο Ντμίτρι Σαντίλενκο, επιστημονικός συνεργάτης του εργαστηρίου μελέτης μετεωριτών του Ινστιτούτου γεωχημείας και αναλυτικής χημείας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Ονομάζονται χονδρίτες λόγω του μεγάλου αριθμού από χόνδρους (κόκκους) και περιέχουν στερεοποιημένα σταγονίδια πυριτικού υλικού. Λέγεται πως ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ δεν υπήρξε ποτέ τμήμα κάποιου πλανήτη και αποτελείται από ύλη ηλικίας περίπου 4,5 δις. ετών, από την οποία σχηματίστηκαν οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.

Από τέτοιους χονδρίτες αποτελείται η ζώνη των αστεροειδών που βρίσκεται ανάμεσα στον Άρη και το Δία. Στους αστρονόμους είναι γνωστοί περίπου 600 χιλιάδες αστεροειδείς της ζώνης αυτής. Μερικοί από αυτούς λόγω συγκρούσεων ή άλλων παραγόντων αλλάζουν τροχιά και γίνονται μετεωρίτες, οι οποίοι προσεγγίζουν τη Γη.

Τι τον κάνει μοναδικό;

Ο συγκεκριμένος μετεωρίτης μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκείνος με τη μεγαλύτερη «φωτογένεια» απ’ όλους όσους έχει δει ο άνθρωπος να πέφτουν στη Γη, αναφέρει αστειευόμενη η εκ των παλαιότερων επιστημονικών υπαλλήλων του Κρατικού Γεωλογικού Μουσείου Β.Ι. Βερνάντσκι της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Σημειωτέον, αυτό το μουσείο βρίσκεται στη Μόσχα κοντά στην Κόκκινη πλατεία, και εκεί εκτίθεται ένα από τα θραύσματα του συγκεκριμένου μετεωρίτη (http://www.sgm.ru/).

Με άλλα λόγια, χάρη στις επίγειες βιντεοσκοπήσεις και φωτογραφίες των επιστημόνων και μαρτύρων του συμβάντος, για πρώτη φορά σε ολόκληρη την ιστορία της μελέτης των μετεωριτών στάθηκε εφικτό να καταγραφεί η πορεία της πτώσης ενός ουράνιου σώματος, από την είσοδό του στην ατμόσφαιρα και ουσιαστικά μέχρι την πτώση των θραυσμάτων.

Read More

Οικονομικοί δολοφόνοι: Έτσι διαλύονται τα σύγχρονα κράτη

Ο όρος Χίτμαν (Hitman, ΕΗΜ) δεν είναι πολύ γνωστός στην Ελλάδα και όμως έχει παίξει σημαντικό ρόλο και στην χώρα μας. Πρόκειται για υψηλόβαθμα στελέχη των οικονομικών υπηρεσιών των Ηνωμένων Πολιτειών με αστρονομικές αμοιβές, η αποστολή των οποίων είναι να πηγαίνουνε σε διάφορες χώρες και αγοράζοντας στρατηγικούς τομείς της οικονομίας καταλύοντας ουσιαστικά την εθνική κυριαρχία.

Οι μεγάλες αμοιβές τους προέρχονται από την Διεθνή Τράπεζα, την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (U.S. Agency for International Development), και από την παγκόσμια ελίτ που τους χρηματοδοτεί υποτίθεται για την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη αλλά στην ουσία για την εξαγορά τον φυσικών πόρων και των ενεργειακών πηγών του πλανήτη.

Ο τρόπος της δράσης τους για να πετύχουν τους σκοπούς τους είναι πλαστές εκθέσεις για σημαντικά οικονομικά ζητήματα με ψεύτικα στοιχεία, αλλά κυρίως μίζες και εδώ έχουμε πολλά χαρακτηριστικά παραδείγματα όσον αφορά την Ελλάδα , ακόμα και άμεσες παρεμβάσεις στην εσωτερική πολιτική πολλών χωρών με νοθευμένες συχνά εκλογές για ανάδειξη πολιτικής ηγεσίας από πειθήνια ανδρείκελα τους.

Ποιος δεν θυμάται τις τεράστιες μίζες στα εξοπλιστικά στις: Siemens , C4I των Ολυμπιακών Αώνων σκάνδαλα που ενεπλάκη σχεδόν όλοι οι πολιτική ηγεσία της χώρας.

Είναι τόσο αδίστακτοι που χρησιμοποιούν σαν δόλωμα ακόμα και σεξουαλικές προκλήσεις για να μπορούν να εκβιάσουν στην συνέχεια τους πολιτικούς και να τους έχουν στο χέρι τους. Φτάνουν δε και στο σημείο για κάποιους ενοχλητικούς που δεν δείχνουν πρόθεση να υποταχτούν, να τους βγάλουν από την μέση με μαφιόζικο τρόπο.

Σε αυτές τις περιπτώσεις φροντίζουν να φαίνεται ότι το θύμα έπαθε καρδιακή προσβολή και ανακοπή ή σκοτώθηκε σε ένα τροχαίο δυστύχημα.

Όλο αυτό το «παιχνίδι» παίζεται με ένα τέτοιο πολύπλοκο πως ο απλός πολίτης να μην καταλαβαίνει τίποτα ενώ συχνά χρησιμοποιούνε, στις περιπτώσεις που υπάρχει μια λαϊκή αντίδραση, την τρομοκρατία είτε αριστερή, είτε δεξιά, είτε ισλαμική για να φοβηθεί ο κόσμος και να υποτάσσεται πιο εύκολα. Υποτίθεται για λόγους ασφαλείας.

Όλα αυτά τα αποκαλύπτει ένας πρώην χίτμαν-hitman ο“ John Perkins που περιγράφει στο αποκαλυπτικό βιβλίο του «Economic Hit Man» με λεπτομέρειες τον τρόπο δράσης αυτών των ανθρώπων.

Ο εν λόγω συγγραφέας έχει περάσει και από την NSA για αυτό και τα γραφόμενα του έχουν ιδιαίτερη αξία. Επίσης έχει δουλέψει σε πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις γνωρίζοντας έτσι όλα τα μυστικά της λειτουργίας της οικονομίας.

Αξιοσημείωτο είναι όπως αναφέρει το βιβλίο του John Perkins, ότι ο πρώτος hitman που πληρώθηκε από την ελίτ ήταν το 1950 ο Kermit Roosevelt Jr. Ο εγγονός του Teddy (Theodore Roosevelt)..ήταν αυτός που ανέτρεψε την κυβέρνηση του Ιρανού Μοσαντεκ ο οποίος ήθελε να εθνικοποιήσει τις πετρελαιοπηγές του Ιράν και να εκμεταλλευτεί η χώρα του τον ενεργειακό της πλούτο. Αυτό εξόργισε την παγκόσμια ελίτ και έτσι διαμέσου του χιτμαν Ρούζβελτ προκάλεσε πραξικόπημα και ανέτρεψε τον Μουσαντέκ για να αναλάβει στη συνέχεια ο φιλοαμερικανός Σάχης της Περσίας.

Αυτή η επιτυχία του Κέρμιτ Ρούσβελτ που κατάφερε και ανέτρεψε το αντιδυτικό καθεστώς του Ιράν χωρίς στρατιωτικό κόστος σε έμψυχο και άψυχο υλικό τον ανέδειξε στην κορυφή τον χίτμαν της παγκόσμιας ελίτ. Χαρακτηριστικό ήταν πως το περιοδικό Ταιμς τον προέβαλε ως άντρα της χρονιάς(man of the year).

Όπως συμπεραίνει ο πρώην χιτμαν στο βιβλίο του, η παγκόσμια ελίτ δεν χρειάζεται να τα βάλει με τη Ρωσία ή με κάποια άλλη δύναμη που μπορεί να απειλήσει την ισχύ της, αφού έχει τον τρόπο μέσω των χιτμεν να επιβάλλει την παγκοσμία κυριαρχία της με τους τρόπους που αναφέραμε παραπάνω. Ένα από τα μεγάλα θύματά της είναι και η χώρα μας που σήμερα ζει υπό στυγνή μνημονική κατοχή.

Read More

Το πρώτο θανατηφόρο τροχαίο στην Ελλάδα έγινε όταν υπήρχαν μόλις επτά αυτοκίνητα, 110 χρόνια πριν

Με τον πιο παράδοξο αλλά και τραγικό τρόπο ξεκινάει η ιστορία των τροχαίων δυστυχημάτων στην Ελλάδα, 110 χρόνια πριν, στην… εκτός πόλεως, Λεωφόρο Συγγρού , σε μια εποχή, μάλιστα, που τα αυτοκίνητα ήταν μόλις επτά.

Το να υπάρχουν σε μια πόλη μόλις επτά αυτοκίνητα και δυο από αυτά να εμπλακούν σε ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα, δεν αποκλείεται να πρόκειται για κάποια παγκόσμια πρωτοτυπία. Για ένα ρεκόρ που πιθανότατα θα μείνει «άσπαστο» στον αιώνα τον άπαντα!





Τα πρώτα αυτοκίνητα που έφτασαν στην φτωχή Ελλάδα

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σύμφωνα με τα όσα λέγονται και πέρασαν από γενιά σε γενιά το πρώτο αυτοκίνητο έφτασε στην Ελλάδα είτε το 1899, είτε το Φθινόπωρο του 1900. Στην πρώτη περίπτωση ιδιοκτήτης φέρεται να είναι ο μεγαλοαστός Κωνσταντίνος Χρηστομάνος. Στην δεύτερη περίπτωση ιδιοκτήτης είναι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’. Όποια εκδοχή κι αν είναι αληθινή το μόνο σίγουρο είναι πως το αυτοκίνητο, τα πρώτα χρόνια ήταν ένα… σπορ εξαιρετικά ακριβό και γι’ αυτόν τον λόγο το είχαν μόνο όσοι τα… είχαν!

Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος

Για τους φτωχούς ήταν άπιαστο όνειρο. Για τους πλούσιους ή τους γαλαζοαίματος, ωστόσο, ήταν κάτι πιο χειροπιαστό αν και σε αρκετές περιπτώσεις οι τιμές των αυτοκινήτων ήταν «τσουχτερές» ακόμα και γι’ αυτούς. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως επτά χρόνια μετά την εμφάνιση του πρώτου αυτοκινήτου στην Ελλάδα υπήρχαν μόλις έξι ακόμα.

Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄στο γραφείο του

Σύμφωνα με όσα είναι γνωστά (από τους πρώτους αν όχι ο πρώτος) δρόμος που ασφαλτοστρώθηκε, για να διευκολύνει τις κινήσεις των ιδιοκτητών αυτοκινήτων ήταν η Αιόλου. Καθόλου παράξενο αν σκεφτεί κανείς πως η σημερινή λεωφόρος Συγγρού, που ήταν ο δρόμος που σημειώθηκε το πρώτο θανατηφόρο τροχαίο, βρισκόταν εκτός πόλεως.

Η κόντρα στην Συγγρού και το πρώτο θανατηφόρο τροχαίο


Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό η απόκτηση ενός αυτοκινήτου ήταν «σημάδι» πλούτου και κοινωνικής αναβάθμισης. Η δε επίδειξη του ισοδυναμούσε με… παράσημο για τον ιδιοκτήτη. Οποιαδήποτε ομοιότητα με τα όσα ακολούθησαν τις επόμενες δεκαετίες (μέχρι και τις ημέρες μας) κάθε άλλο παρά συμπτωματική είναι…

Ο πρίγκηπας Ανδρέας

Αυτό, άλλωστε, ήταν και η αιτία για όσα συνέβησαν το πρωί της 4ης Μαρτίου 1907, στη Συγγρού, στο ύψος του ΦΙΞ! Περίπου στις 11:30 ο τότε υπουργός και βουλευτής Φθιώτιδος Νικόλαος Σιμόπουλος, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας, κινούταν στην λεωφόρο. Περίπου 30 μέτρα μπροστά του κινούταν το αυτοκίνητο του πρίγκηπα Ανδρέα (παππού του σημερινού Καρόλου της Αγγλίας). Αμφότεροι είχαν προορισμό το Παλαιό Φάληρο.

Ο βουλευτής Φθιώτιδος Νικόλαος Σιμόπουλος

Στο ύψος του ΦΙΞ ο υπουργός και ο πρίγκηπας επιδόθηκαν σε μια κόντρα. Όταν ο Σιμόπουλος προσπέρασε βρέθηκε μπροστά στην μόλις 25 χρονών Ευφροσύνη Βαμβακά, μητέρα δυο ανήλικων παιδιών. Ο οδηγός δεν κατάφερε να την αποφύγει και πέρασε με το όχημά του πάνω από το σώμα της. Στη συνέχεια, πάνω από την άτυχη γυναίκα πέρασε και το αυτοκίνητο του πρίγκηπα, παρ’ όλο που προσπάθησε να μειώσει την ταχύτητά του.

Και επειδή στην Ελλάδα όλες οι… πολύκροτες υποθέσεις έχουν και μπόλικο παρασκήνιο (υπαρκτό ή ανύπαρκτο), λέγεται πως στην πραγματικότητα την άτυχη γυναίκα τη σκότωσε ο πρίγκηπας και πως ο Σιμόπουλος απλά ανέλαβε την ευθύνη του ατυχήματος, προκειμένου να «καλύψει» τον πρίγκηπα Ανδρέα καθώς προστατευόταν και από την βουλευτική ασυλία και μια πιθανή δίωξη σε βάρος του θα ήταν δυσκολότερη.



Ο έξαλλος διοικητής της Αστυνομίας και το Τύπος της εποχής


Όπως είναι εύκολα κατανοητό, η είδηση του τραγικού περιστατικού έσκασε σαν βόμβα. Ο διοικητής της Αστυνομίας την επομένη ημέρα κιόλας, σε έξαλλη κατάσταση, κάλεσε τους επτά οδηγούς-κατόχους αυτοκινήτων της τότε Αθήνας και τους έκανε αυστηρότατες συστάσεις να οδηγούν με προσοχή.

Ο ίδιος, άλλωστε, με απόφασή του είχε ξεκαθαρίσει πως «εντός της πόλεως δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται ταχύτης πλέον των 10 χιλιομέτρων». Το θέμα, ωστόσο, όπως προαναφέραμε, είναι πως η Συγγρού τότε ήταν περιοχή… εκτός πόλεως!





Οι εφημερίδες της εποχής, είχαν αναγάγει σε πρώτο θέμα το τροχαίο αυτό, αναφέροντας χαρακτηριστικά «Επτά αυτοκίνητα κυκλοφορούν και θρηνούμε θύματα…Φανταστείτε τι θα γίνει αν γίνουν εβδομήντα»!

Χαρακτηριστικά και άκρως ενδιαφέροντα είναι τα αποσπάσματα από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων «Ακρόπολις», «Καιροί» και «Εστία» που κυκλοφόρησαν τη Δευτέρα 5 Μαρτίου 1907.



«Όταν τα δυο αυτοκίνητα ευρίσκοντο προ της γέφυρας και πλησίον του Ζυθοπωλείου Φιξ, ο Σιμόπουλος ηθέλησε να υπερβεί το αυτοκίνητο του Πρίγκηπος, αυξάνων κατά τι την ταχύτητα του αυτοκινήτου του. Η οδός ήτο ελεύθερη από πεζούς και το αυτοκίνητο του Σιμόπουλου αφού προσπέρασε το προπορευόμενο, κατέλαβε το δεξιό της οδού και έβαινε κανονικώς επί της λεωφόρου. Ξαφνικά μία γυναίκα ευρισκόμενη με ένα παιδί επί του πεζοδρομίου εισήλθε επί της λεωφόρου και ευρέθη αντιμέτωπη με το αυτοκίνητο του Σιμόπουλου. Αυτός βλέποντας τον προφανή κίνδυνο ηθέλησε δι’ ελιγμών ν’ αποφύγει την μετά της γυναικός σύγκρουση, πλην όμως η άτυχη γυναίκα φοβηθείσα δεν εσταμάτησε αλλά έτρεξε να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να την ρίξει επί του εδάφους και να περάσει από το σώμα της. Φαίνεται ότι πάνω από το σώμα της άτυχης γυναίκας διήλθε και το αυτοκίνητο του Πρίγκηπος Ανδρέου, παρά το γεγονός ότι προσπάθησε να ανακόψει την ταχύτητά του», ανέφεραν για το περιστατικό.

Παράλληλα, κάνουν γνωστή και την ταυτότητα του θύματος: «Ούτω, το πρώτο τροχαίο ατύχημα στην Αθήνα, είχε διαπραχθεί. Το πρώτο θύμα ήτο η άτυχη γυναίκα Ευφροσύνη Βαμβακά, ηλικίας 25 ετών, καταγόμενη από το Αργοστόλι, σύζυγος του σανδαλοποιού Θεοδώρου».



Οι εφημερίδες της εποχής, ωστόσο, δεν έμειναν στην περιγραφή του δυστυχήματος αλλά προχώρησαν το ρεπορτάζ τους και σε ότι αφορά τις αντιδράσεις αλλά και τις ενέργειες που έγιναν προκειμένου να… «αποδοθεί δικαιοσύνη», να «χυθεί άπλετο φως» και να «φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο», όπως άλλωστε συνηθίζεται στην Ελλάδα…

«Ο βασιλεύς όταν επληροφορήθη υπό του Πρίγκηπος Ανδρέου, το γεγονός, έδωσε εντολή σ’ αυτόν να τεθεί στην διάθεση του Εισαγγελέως και του Ανακριτή, καλώντας αμέσως στα ανάκτορα τον Διευθυντήν της Αστυνομίας κ. Δαμηλάτην εις τον οποίον συνέστησε να ενεργήσει αυστηρότατες ανακρίσεις για την ανακάλυψη της αληθείας και εύρεσιν του αληθούς ενόχου. Επίσης τον βασιλέα ενημέρωσε περί των πραγματικών περιστατικών και ο βουλευτής Νικόλαος Σιμόπουλος, όστις ετέθη στην διάθεση της δικαιοσύνης. Οι ανακρίσεις άρχισαν αμέσως. Η υπόθεση ανετέθη στον τακτικό ανακριτή κ. Λογοθέτη ο οποίος παρισταμένου και του Εισαγγελέως κ. Λυκουρέζου εξήτασε στο εισαγγελικό κατάστημα, τον υπασπιστή του Πρίγκηπος Ανδρέου, κ. Μεταξάν, τον σύζυγον της φονευθείσης γυναικός Θεόδωρον Βαμβακά και άλλους.



Ο εισαγγελεύς και ο Ανακριτής μετέβησαν στη συνέχεια στον τόπον του δυστυχήματος και ανέκριναν γείτονας τινάς. Ο κ. Λογοθέτης θα λάβη στη συνέχεια κατάθεση του Πρίγκηπος Ανδρέου και θα εξετάσει στη συνέχεια τον Νικόλαον Σιμόπουλον, υποβάλλοντας την δικογραφίαν στον Εισαγγελέα, όστις θα ασκήσει στην συνέχεια ποινικήν δίωξη για φόνο εξ αμελείας»

Read More

Ταινίες που «προέβλεψαν» το μέλλον

Δεν ήταν απλά «πολύ μπροστά από την εποχή τους».
Το συγκεκριμένο κλισέ, οι παρακάτω ταινίες το έχουν ξεπεράσει προ πολλού:

Read More