Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Νόσος που κάνει τα ελάφια ζόμπι, ίσως μεταδίδεται στον άνθρωπο



Προβληματισμό σε επιστήμονες έχει προκαλέσει η έκδοση εγκυκλίου του Τμήματος Τροφίμων και Προϊόντων Υγείας του Καναδά, η οποία προειδοποιεί πώς μία σπάνια εκφυλιστική ασθένεια που πλήττει μόνο ελάφια και άλκες, είναι πιθανό να μεταδίδεται και στον άνθρωπο. Η νόσος αναγνωρίστηκε στα ζώα το 1950, όταν επιστήμονες στο Κολοράντο εντόπισαν ελάφια που συμπεριφέρονταν σαν ζόμπι. Η νόσος προκαλείται από την πρωτεΐνη πριόν, ενώ μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε καμία αναφορά ότι η νόσος πλήττει ανθρώπους. Ωστόσο, πρόσφατη μελέτη αποκαλύπτει ότι η ασθένεια μπορεί να χτυπήσει άνθρωπο, εάν καταναλώσει κρέας ζώου που είναι μολυσμένο.

Τα συμπτώματα στα ελάφια ξεκινούν με απώλεια βάρους. Στη συνέχεια εκδηλώνονται συμπεριφορικά προβλήματα, δηλαδή θα αρχίσει να απομακρύνεται από τα άλλα ελάφια και να μην αλληλεπιδρά μαζί τους. Ακολούθως, το ελάφι δεν έχει την αίσθηση του φόβου, και εκδηλώνει αυξημένη δίψα και παραγωγή σιέλου. Περνάει πολλές ώρες κοιτάζοντας στο κενό, ενώ λιμοκτονεί και δεν αναζητά τροφή. Γίνεται δηλαδή ζωντανό άγαλμα που του τρέχουν τα σάλια.

Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι η ασθένεια δεν πλήττει ανθρώπους. Ωστόσο, Καναδοί ερευνητές εξέφρασαν το καλοκαίρι τις ανησυχίες τους ότι η ασθένεια «ελάφι ζόμπι» θα μπορούσε να μολύνει τους ανθρώπους που τρώνε κρέας ελαφιού, ή άλλα κρέατα, που περιέχουν πρωτεΐνες πριόν.

Τα πρώτα αποτελέσματα μιας μελέτης η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, έδειξαν ότι οι πίθηκοι μακάκες, τα πρωτεύοντα θηλαστικά που μοιάζουν περισσότερο με τους ανθρώπους και τα οποία εδώ και χρόνια χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα σε επιστημονικές έρευνες, μπορούν να κολλήσουν την ασθένεια ελάφι ζόμπι μετά από τακτική κατανάλωση μολυσμένου κρέατος.

Εξαιτίας αυτού του γεγονότος οι ειδικοί «δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο η ασθένεια να μεταδίδεται και στους ανθρώπους», δήλωσε ο υπουργός Υγείας του Καναδά. «Η πιο συνετή προσέγγιση είναι να θεωρήσουμε ότι η νόσος δυνητικά μπορεί να μολύνει και ανθρώπους».
Οι ασθένειες που οφείλονται στις πρωτεΐνες πριόν είναι συχνά προοδευτικές και συνήθως θανατηφόρες. Επιστήμονες εκτιμούν ότι μπορούν να προσαρμοστούν, ώστε να μολύνουν διάφορα είδη ειδών, συμπεριλαμβανομένων, ενδεχομένως, των ανθρώπων.

Παρόμοια ήταν η νόσος των τρελών αγελάδων η οποία κατέληξε να αποτελέσει πρόβλημα παγκόσμιας κλίμακας για την δημόσια υγεία. Τότε, η νόσος εκδηλώθηκε σε βοοειδή τα οποία είχαν καταναλώσει οστεάλευρα από πρόβατα. Η νόσος πέρασε στον άνθρωπο ο οποίος κατανάλωνε μολυσμένα βοοειδή και προκάλεσε έναν νέο τύπο, τη νόσο Creutzfeldt-Jakob.

Ο ανοσολόγος Μαρκ Ζάμπελ από το κρατικό πανεπιστήμιο του Κολοράντο, δήλωσε στο Colorado Public Radio, ότι «επειδή η ασθένεια 'ελάφι ζόμπι' είναι μια κατάσταση που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, μπορεί να εξελίσσεται ταχέως. Αυτό μας οδηγεί στο να πιστέψουμε ότι είναι θέμα χρόνου προτού αντιληφθούμε ότι η νόσος μπορεί να μολύνει και τον άνθρωπο».

Προς το παρόν, μερικοί εμπειρογνώμονες συμβουλεύουν τους κυνηγούς ελαφοειδών στις ΗΠΑ να πάρουν ένα δείγμα από την σάρκα τους και να το καταθέσουν για κλινικές δοκιμές προτού μαγειρέψουν και καταναλώσουν το κρέας.

Οι πιο πλούσιοι άνθρωποι όλων των εποχών



Το να συγκρίνεις τον πλούτο από τη μία εποχή στην άλλη είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο και μάλλον παρακινδυνευμένο εγχείρημα. Αρχής γενομένης του τρόπου αποτίμησης του πλούτου και της «μετάφρασης» των χρημάτων κάποιας εποχής στη σημερινή (λαμβάνοντας υπόψη τον πληθωρισμό κι άλλα στοιχεία), τα ερωτήματα που ο φιλόδοξος ερευνητής πρέπει να απαντήσει είναι πάμπολλα και εξαιρετικά πολύπλοκα.

Για παράδειγμα πώς μπορούμε να συγκρίνουμε τον πλούτο της προβιομηχανικής εποχής με τη σημερινή; Ας θυμηθούμε για παράδειγμα ότι μεγάλο μέρος του προβιομηχανικού πλούτου δεν απομιμούνταν σε νόμισμα, αλλά σε εμπράγματα αγαθά.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι ο πλούτος είναι σχετικό μέγεθος που δεν αντιπροσωπεύει με ακρίβεια το επίπεδο διαβίωσης διαμέσου των αιώνων. Επιπλέον, υπολογίζοντας για παράδειγμα, σαν μέτρο του πλούτου, την ποσότητα της ενέργειας που μπορεί να ελέγξει ένας άνθρωπος θα οδηγούμασταν σε κατάφωρους παραλογισμούς όπως ότι ο μέσος άνθρωπος σήμερα είναι πιο πλούσιος απ’ ό,τι ο Ιούλιος Καίσαρας! Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της τεχνολογικής προόδου: κάθε φορά που ανοίγουμε το διακόπτη του φωτός είναι σαν να διατάζουμε μισή δεκάδα σκλάβους!

Ωστόσο αυτό είναι προβληματικό καθότι όλοι γνωρίζουμε ότι καίτοι ο μέσος άνθρωπος μπορεί να έχει πρόσβαση σήμερα σε περισσότερες παραγωγικές πηγές απ’ ό,τι ένας ρωμαίος αυτοκράτορας, στην πραγματικότητα ούτε καν πλησιάζει στην επιρροή που μπορούσε να ασκήσει ο ανώτατος άρχοντας της αχανούς αυτοκρατορίας.

Έτσι, το περιοδικό Time προκειμένου να καταρτίσει μία λίστα με τους 10 πλουσιότερους ανθρώπους που έζησαν ποτέ στον πλανήτη μας, χρησιμοποίησε ένα website που λειτουργεί υπό την επίβλεψη ομάδας καθηγητών Οικονομίας, αλλά και Ιστορίας και συγκρίνει τον πλούτο μέσα στην ανθρώπινη ιστορία.

Το MeasuringWorth μπορεί και υπολογίζει τον πλούτο, λαμβάνοντας υπόψη την επιρροή που μπορούσαν τα χρήματα να εξασφαλίσουν, καθώς και τις αλλαγές μέσα στα χρόνια. Αυτό που ουσιαστικά κάνει το site, είναι να παίρνει τον πλούτο ενός ανθρώπου και να τον συγκρίνει με τη συνολική παραγωγικότητα της οικονομίας, δηλαδή το ΑΕΠ.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε αναλυτικά τη λίστα με τους 10 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο όλων των εποχών, όπως τους υπολόγισε το περιοδικό Time έπειτα από πλήθος συνεντεύξεων με οικονομολόγους και ιστορικούς…



10. Τζένγκις Χαν (1162 - 1227) - Αυτοκρατορία των Μογγόλων

Περιουσία: Τεράστιες εκτάσεις γης

Ο Τζένγκις Χαν ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους στρατιωτικούς ηγέτες στην ιστορία. Ηγέτης της Αυτοκρατορίας των Μογγόλων που στην ακμή της εκτεινόταν από την Κίνα μέχρι την Ευρώπη, ήλεγχε τη μεγαλύτερη σε εδαφική έκταση, περιουσία στην ιστορία.

Ωστόσο, οι ακαδημαϊκοί υποστηρίζουν ότι παρά τη μεγάλη του δύναμη δεν συσσώρευε ποτέ τα πλούτη. Αντίθετα, η γενναιοδωρία ήταν το κλειδί της επιτυχίας του. Ο ίδιος μοιράζονταν τα πλούτη του με τους στρατιώτες και τους διοικητές και ποτέ δεν έχτισε κάποιο παλάτι, ναό, προσωπικό τάφο ή ακόμη και σπίτι.



9. Μπιλ Γκέιτς (1955 - σήμερα) - ΗΠΑ

Περιουσία: 78,9 δισ. δολάρια

Ως ο πλουσιότερος άνθρωπος που ζει σήμερα, ο πλούτος του Μπιλ Γκέιτς είναι αρκετά εύκολο να υπολογιστεί. Μόνο για αυτήν τη χρονιά το Forbes υπολογίζει ότι η καθαρή περιουσία του ιδρυτή της Microsoft αγγίζεται τα 78,9 δισ. δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι διαθέτει 8 δισ. δολάρια περισσότερα από τον συνιδρυτή της Zara, Amancio Ortega, τον δεύτερο πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο.


8. Αλαν Ρούφους (1040 - 1093) - Αγγλία

Περιουσία: 194 δισ. δολάρια

Ο ανιψιός του Γουλιέλμου του Κατακτητή εντάχτηκε στο στρατό του θείου του στην εκστρατεία για την κατάκτηση της Νορμανδίας. Όταν πέθανε, η περιουσία του ανερχόταν στις 11.000 λίρες Αγγλίας σύμφωνα με τους Philip Beresford και Bill Rubinstein, συγγραφείς του βιβλίου «Ο πλουσιότερος των πλουσίων». Το ποσό αυτό σύμφωνα με τους ίδιους αντιστοιχούσε στο 7% του ΑΕΠ της χώρας την εποχή εκείνη, δηλαδή σε 194 δισ. σημερινά δολάρια.



7. Τζον Ροκφέλερ (1839 - 1937) - ΗΠΑ

Περιουσία: 341 δισ. δολάρια


Ο Τζον Ρόκφελερ άρχισε να επενδύσει στη βιομηχανία πετρελαίου ήδη από το 1863, και μέχρι το 1880, η εταιρεία του, η Standard Oil, ήλεγχε το 90% της αμερικανικής παραγωγής! Σύμφωνα με τους New York Times, η περιουσία του ανερχόταν στο 1,5 δισ. δολάρια, ποσό που αντιστοιχούσε στο 2% του αμερικανικού ΑΕΠ το 1918, ποσό που ισοδυναμεί με 341 δισεκατομμύρια σημερινά δολάρια.



6. Άντριου Καρνέγκι (1835 - 1919) - ΗΠΑ

Περιουσία: 372 δισ. δολάρια

Αν κι όλα τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν συνήθως στον Ρόκφελερ, στην πραγματικότητα είναι μάλλον ο Καρνέγκι που κατέχει τον επίζηλο τίτλο του πιο πλούσιου Αμερικανού όλων των εποχών.

Ο σκωτσέζος μετανάστης κατόρθωσε να πουλήσει τη μεγαλύτερη χαλυβουργική εταιρεία των ΗΠΑ, την U.S. Steel, στην J.P. Morgan για 480 εκατομμύρια δολάρια, το 1901. Το ποσό αυτό ισοδυναμεί με λίγο παραπάνω από το 2,1% του ΑΕΠ των ΗΠΑ την εποχή εκείνη, δίνοντας στον Καρνέγκι οικονομική δύναμη που ισοδυναμεί το 2014 με 372 δισ. δολάρια.



5. Ιωσήφ Στάλιν (1878 - 1953) - Σοβιετική Ένωση

Περιουσία: Πλήρης έλεγχος ενός κράτους με το 9,6% του παγκόσμιου ΑΕΠ

Ο Στάλιν είναι μια ξεχωριστή φιγούρα στη μοντέρνα οικονομική ιστορία, όντας ένας δικτάτορας με απόλυτη δύναμη που ήλεγχε μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου. Αν και είναι σχεδόν αδύνατον να διαχωρίσει κανείς την περιουσία του Στάλιν από τον πλούτο της Σοβιετικής Ένωσης, ο μοναδικός συνδυασμός οικονομικής δύναμης και ολοκληρωτικού ελέγχου της Σοβιετικής Ένωσης έχει οδηγήσει πολλούς οικονομολόγους να ονοματίσουν το συγκεκριμένο ηγέτη ως έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.

Σύμφωνα με δεδομένα του ΟΟΣΑ, το 1950, 3 χρόνια πριν το θάνατο του Στάλιν, η Σοβιετική Ένωση αντιπροσώπευσε το 9,6% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το 2014 αυτό το επίπεδο της παραγωγής θα ισοδυναμούσε με σχεδόν 7,5 τρισ. δολάρια. Αν και τα χρήματα αυτά δεν άνηκαν ειδικά στον Στάλιν, ο ίδιος είχε τη δυνατότητα να αξιοποιήσει την σοβιετική οικονομία για όποιο λόγο κι αν επέλεγε.


4. Ακμπάρ ο Μέγας (1542 - 1605) - Ινδία

Περιουσία: Ήλεγχε την αυτοκρατορία με το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ

Ο σπουδαιότερος εκπρόσωπος της μογγολικής δυναστείας στην Ινδία είχε τον απόλυτο έλεγχο μίας αυτοκρατορίας που αντιπροσώπευε το 25% της παγκόσμιας οικονομίας εκείνη την εποχή. Σύμφωνα με τον ιστορικό Angus Maddison, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ινδίας υπό τον Ακμπάρ μπορούσε να συγκριθεί με αυτό της Αγγλίας της ελισαβετιανής περιόδου, έχοντας όμως μια «κυρίαρχη τάξη της οποία η πολυδάπανη ζωή ξεπερνούσε εκείνης της ευρωπαϊκής κοινωνίας».

Την άποψη αυτή υποστηρίζει και ο οικονομολόγος Branko Milanovic, η έρευνα του οποίου δείχνει ότι η μογγολική δυναστεία ήταν μία από τις πιο αποτελεσματικές αυτοκρατορίες όλων των εποχών στην απομύζηση πλούτου από τον πληθυσμό.


3. Αυτοκράτορας Σεντζονγκ (1048 - 1085) - Κίνα

Περιουσία: Ήλεγχε την αυτοκρατορία με το 25%-30% του παγκόσμιου ΑΕΠ

Η δυναστεία των Σονγκ στην Κίνα (960 - 1279) ήταν μία από τις ισχυρότερες οικονομικά δυναστείες στην ιστορία. Την εποχή της ακμής της, η χώρα διέθετε μεταξύ του 25% και 30% της παγκόσμιας οικονομίας, σύμφωνα με τον καθηγητή Ronald A. Edwards.

Ο πλούτος της αυτοκρατορίας προέρχονταν τόσο από την τεχνολογική πρόοδο, όσο και από την εντυπωσιακή φοροεισπρακτική της ικανότητα, η οποία σύμφωνα με τον Edwards ήταν εκατοντάδες χρόνια πιο μπροστά από αυτή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.


2. Αύγουστος Καίσαρας (63 π. Χ. - 14 π. Χ.) - Ρώμη

Περιουσία: 4,6 τρισ. δολάρια

Ο Αύγουστος Καίσαρας δεν ήταν μόνο ηγέτης μίας αχανούς αυτοκρατορίας που ήλεγχε το 30% του παγκόσμιου πλούτου της εποχής, αλλά σύμφωνα με τον καθηγητή ιστορίας Ian Morris, ο Αύγουστος είχε φτάσει κάποια στιγμή να κατέχει προσωπική περιουσία ίση με το 1/5 της οικονομίας της αυτοκρατορίας.

Η περιουσία αυτή θα ισοδυναμούσε με περίπου 4,6 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2014. «Για μια μικρή περίοδο είχε στην κατοχή του ολόκληρη την Αίγυπτο», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Morris.


1. Μάνσα Μούσα (1280 - 1337) - Μαλί

Περιουσία: Πλουσιότερος απ’ ό,τι θα μπορούσε ποτέ να περιγραφεί

Ο βασιλιάς του Τιμπουκτού, Μάνσα Μούσα, συχνά αναφέρεται ως ο πλουσιότερος άνθρωπος όλων των εποχών. Σύμφωνα με τον καθηγητή Richard Smith, το βασίλειο του Μούσα στη δυτική Αφρική, ήταν πιθανότατα ο μεγαλύτερος παραγωγός χρυσού στον κόσμο, σε μια εποχή μάλιστα που παρουσιάζονταν εξαιρετικά υψηλή ζήτηση για το πολύτιμο μέταλλο.

Όσο για το πόσο πλούσιος ήταν ακριβώς ο Μούσα, δεν υπάρχει τρόπος να καθοριστεί ένα συγκεκριμένο ποσό. Οι σχετικές καταγραφές σπανίζουν και οι μοντέρνες πηγές περιγράφουν τον πλούτο του βασιλιά με τρόπο απλά αδύνατο για την εποχή εκείνη. Ορισμένες ιστορίες από το διάσημο προσκύνημα του Μούσα στη Μέκκα, περιγράφουν δεκάδες καμήλες να κουβαλούν η κάθε μία εκατοντάδες κιλά χρυσού. Άλλωστε, όπως σημειώνεται, η επίσκεψή του ήταν τόσο δαπανηρή, ώστε να προκαλέσει νομισματική κρίση στην Αίγυπτο!

Ο Richard Smith περιγράφει πως η ετήσια παραγωγή χρυσού την εποχή του Μάνσα Μούσα άγγιζε τον έναν τόνο! Άλλοι εξηγούν πως ο στρατός του αποτελούνταν από 200.000 άντρες, στους οποίους περιλαμβάνονταν και 40.000 τοξότες, ένας αριθμός που ακόμη και οι σημερινές υπερ-δυνάμεις θα δυσκολεύονταν να συγκροτήσουν.

Ενδεικτικά της δυσκολίας περιγραφής του πλούτου του βασιλιά, είναι τα λόγια του καθηγητή ιστορία Rudolph Ware: «Αυτός είναι ο πλουσιότερος άντρας που έχει δει ποτέ κανείς. Ψάχνουν λέξεις για να το εξηγήσουν. Υπάρχουν εικόνες του να κρατά ένα σκήπτρο χρυσού, σε ένα θρόνο χρυσού, έχοντας ένα χρυσό ποτήρι και φορώντας μια χρυσή κορώνα στο κεφάλι».




Τα ρομπότ της Darpa που θα κυνηγάνε τους «ανυπότακτους»


Πάρτε μόνο μία γεύση από τα όσα ετοιμάζουν για τους ανθρώπους με «Δούρειο ίππο» την τεχνητή νοημοσύνη:


Επιστήμονες στις ΗΠΑ δημιούργησαν έμβρυα προβάτων με ανθρώπινα κύτταρα - Τι προσπαθούν να κάνουν



Τα πρώτα έμβρυα προβάτων που περιέχουν και ανθρώπινα κύτταρα, δημιούργησαν επιστήμονες στις ΗΠΑ. Για κάθε 10.000 κύτταρα του προβάτου, το ένα είναι ανθρώπινο.

Είχε προηγηθεί από τους ίδιους επιστήμονες η δημιουργία εμβρύων χοίρων με κύτταρα ανθρώπου, με μικρότερη αναλογία ένα ανθρώπινο κύτταρο για κάθε 100.000 κύτταρα χοίρου.


Το νέο επίτευγμα, που ανακοινώθηκε από τον δρα Πάμπλο Ρος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ντέηβις σε συνέδριο στο Όστιν του Τέξας, αποτελεί ένα ακόμη βήμα για τη μεταμόσχευση σε ανθρώπους οργάνων που θα έχουν αναπτυχθεί στο εσωτερικό των ζώων.

Εφόσον αυτό περάσει από το στάδιο της επιστημονικής φαντασίας σε εκείνο της πραγματικότητας, θα αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των διαθέσιμων προς μεταμόσχευση οργάνων. Και από τη στιγμή που τα όργανα θα έχουν μεν αναπτυχθεί μέσα στα ζώα, αλλά θα αποτελούνται από κύτταρα του ασθενούς, υποτίθεται ότι δεν θα απορρίπτονται ως ξένο σώμα από το ανοσοποιητικό σύστημά του μετά την μεταμόσχευση.

Η νέα μέθοδος είναι διαφορετική από τη γνωστή ξενομεταμόσχευση, κατά την οποία μεταμοσχεύεται σε άνθρωπο ένα όργανο που ανήκει σε ζώο, καθώς σε αυτή την περίπτωση το μόσχευμα είναι ξένο προς τον ανθρώπινο οργανισμό.

«Σήμερα ακόμη και τα πιο κατάλληλα όργανα, με εξαίρεση όσα προέρχονται από πανομοιότυπους διδύμους, δεν διαρκούν για πολύ, επειδή με το πέρασμα του χρόνου το ανοσοποιητικό σύστημα συνεχώς τούς επιτίθεται», δήλωσε ο Ρος, σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν».

Ο καθηγητής ζωικής βιοτεχνολογίας Μπρους Γουάιτλοου του Ινστιτούτου Ρόσλιν της Σκωτίας, όπου δημιουργήθηκε το πρώτο κλωνοποιημένο πρόβατο «Ντόλι», δήλωσε ότι είναι μακρύς ο δρόμος, εωσότου ανθρώπινα όργανα να καλλιεργούνται σε ζώα και μετά μεταμοσχεύονται σε ασθενείς, χαρακτήρισε όμως το νέο επίτευγμα της δημιουργίας εμβρύων προβάτων με ανθρώπινα κύτταρα ως «σημαντικό βήμα».

Μέχρι στιγμής οι ερευνητές έχουν επιτρέψει σε αυτές τις εμβρυικές «χίμαιρες» προβάτων-ανθρώπων και χοίρων-ανθρώπων να ζήσουν έως 28 μέρες (τις 21 μέσα στο ζώο). Στόχος τους είναι να επεκτείνουν αυτό το χρονικό διάστημα στις 70 μέρες, αλλά θα χρειασθούν ειδικές εγκρίσεις γι’ αυτό.

Ο Ρος εκτίμησε ότι για να «δουλέψει» η μέθοδός τους, πρέπει τουλάχιστον το 1% των κυττάρων του εμβρύου του ζώου να είναι ανθρώπινης προέλευσης, συνεπώς πρέπει στο μέλλον να αυξηθεί κι άλλο η αναλογία ανθρωπίνων-ζωικών κυττάρων από ένα προς 10.000 σήμερα, σε ένα προς 100.

Τα πρόβατα έχουν ορισμένα όργανα όπως η καρδιά και οι πνεύμονες, που μοιάζουν με τα ανθρώπινα. Όπως και οι χοίροι, τα πρόβατα αναπτύσσουν όργανα με περίπου ίδιο μέγεθος με τα ανθρώπινα.

Οι έρευνες συνεχίζονται τόσο με χοίρους όσο και με πρόβατα, αλλά αυξάνονται οι βιοηθικές ανησυχίες, μεταξύ άλλων μήπως οι «χίμαιρες» αυτές καταλήξουν να εμφανίσουν εγκέφαλο και νου με ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Ο Ρος παραδέχθηκε ότι αποτελεί πηγή μόνιμης ανησυχίας για το πού ακριβώς στο σώμα των ζώων θα καταλήξουν τα ανθρώπινα κύτταρα, τα οποία εισάγονται στον οργανισμό τους.

Από την άλλη, ο ερευνητής δρ Χίρο Νακαούτσι του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, δήλωσε αισιόδοξος ότι σε πέντε έως δέκα χρόνια οι άνθρωποι θα μπορούν πλέον να λαμβάνουν ανθρώπινα μοσχεύματα από ζώα. Παράλληλα, εμφανίσθηκε καθησυχαστικός για τις πιθανές παρενέργειες στις «χίμαιρες», λέγοντας ότι «μέχρι στιγμής η συμβολή των ανθρωπίνων κυττάρων είναι πολύ μικρή. Δεν μιλάμε για ένα χοίρο με ανθρώπινο πρόσωπο ή ανθρώπινο εγκέφαλο. Μπορούμε να στοχεύσουμε την περιοχή που θέλουμε και έτσι είμαστε σε θέση να αποφύγουμε τα ανθρώπινα κύτταρα να μετατραπούν σε κύτταρα εγκεφάλου του ζώου ή σε γεννητικά κύτταρά του».

‘Αλλοι πάντως επιστήμονες, όπως ο κυτταρικός βιολόγος Ρόμπιν Λάβελ-Μπατζ του Ινστιτούτου Φράνσις Κρικ του Λονδίνου, εξέφρασαν φόβους ότι ιοί που υπάρχουν μέσα στο DNA των ζώων, μπορεί να τρυπώσουν στο όργανο με τα ανθρώπινο κύτταρο και μετά την μεταμόσχευση να μολύνουν τον άνθρωπο. Επίσης δήλωσαν ότι το ανθρώπινο όργανο του ζώου μπορεί να περιέχει αιμοφόρα αγγεία με ανάμικτα ζωικά κύτταρα, άρα πάλι θα απορριφθεί από το σώμα του ασθενούς μετά την μεταμόσχευση.

Όμως, οι ερευνητές αντιτείνουν ότι μέσω γενετικής τροποποίησης είναι δυνατό να δημιουργηθούν ζώα χωρίς επικίνδυνους ιούς, ενώ και τα ανθρώπινα κύτταρα μπορεί να αντικαταστήσουν πλήρως τα όποια ζωικά κύτταρα μετά την μεταμόσχευση του οργάνου. Αλλά όλα αυτά μένει να επιβεβαιωθούν στην πράξη.

Γαλλία: Καταργούνται οι λέξεις «μαμά» και «μπαμπάς» -Τα παιδιά έχουν «γονέα 1» και «γονέα 2»



Μάνα, μητέρα, μαμά... Πατέρας, μπαμπάς: Ο Εμανουέλ Μακρόν θέλοντας να είναι πολιτικώς ορθός απέναντι στην κοινότητα των ομοφυλοφίλων, καταργεί τις πιο αγαπημένες και αναγνωρίσιμες λέξεις όλου του κόσμου.

Με στόχο να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό ρατσισμό απέναντι στους ομοφυλοφίλους, ο Γάλλος Πρόεδρος και η παράταξή του κατέθεσαν μια τροπολογία που αλλάζει τα οικογενειακά στοιχεία των παιδιών: Ετσι λοιπόν στις αιτήσεις εγγραφής στα σχολεία, αντί για «Ονομα Πατρός» και «Ονομα Μητρός» θα αναγράφεται «Γονέας 1» και «Γονέας 2».

Με τον τρόπο αυτόν ο Μακρόν θέλει να βάλει ένα τέλος στις διακρίσεις που βασίζονται στις ερωτικές-σεξουαλικές επιλογές των ανθρώπων και έχουν νομική υπόσταση -είτε με πολιτικό γάμο είτε με σύμφωνο συμβίωσης. Σύμφωνα με το σκεπτικό του, η νέα πραγματικότητα επιβάλει μια διαφορετική προσέγγιση ενός, μέχρι τώρα, αυτονόητου θέματος. Διότι όταν ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων βρίσκεται μπροστά σε μια προς συμπλήρωση αίτηση, ποιος από τους δύο, άνδρες ή γυναίκες, που αποτελούν το ζευγάρι των γονέων ενός ανήλικου είναι ο πατέρας και ποιος η μητέρα;

Η σχετική τροπολογία συζητήθηκε στη Βουλή και η υπουργός Βαλερί Πετί που έθεσε το ζήτημα, εξήγησε ότι «είναι αναχρονιστική η διάκριση της οικογένειες» με βάση το φύλο των γονέων τους.... Το σχετικό διάταγμα αναφέρει ότι «Για την αποφυγή διακρίσεων, οι σχολικές εγγραφές, οι σχολικοί κατάλογοι, οι γονικές εξουσιοδοτήσεις και κάθε άλλο επίσημο έγγραφο που αφορά στα παιδιά, θα περιλαμβάνει αποκλειστικά τις λέξεις Γονέας 1 και Γονέας 2».

Το μέτρο αυτό έρχεται σε συνέχεια του νόμου του 2013 για την νομική ισότητα των γάμων ανάμεσα σε ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια.

Δεν είναι λίγες οι αντιδράσεις που προέρχονται από τους Γάλλους, παραδοσιακούς ή συντηρητικούς. Αλλά την μεγαλύτερη εντύπωση προκάλεσε η αντίδραση του προέδρου των ομόφυλων γονέων που δήλωσε ότι: «Αν και θέλουμε να καλωσορίσουμε το γεγονός, γιατί μας επιτρέπει ισότιμη συμμετοχή στα σχετικά έγγραφα, κάτι που δεν ίσχυε πριν από αυτό, ωστόσο οφείλουμε να επισημάνουμε πως ένας τέτοιος διαχωρισμός θα προκαλέσει ανταγωνισμό ανάμεσα στους δύο γονείς, για το ποιος είναι ο νούμερο 1 και ποιος ο νούμερο 2».

Η τροπολογία αναμένεται να τεθεί στην Γερουσία και αν απορριφθεί, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να την επαναφέρει στην Εθνική Συνέλευση για να τεθεί εκ νέου σε συζήτηση και εκ νέου εξέταση.

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019

Η περίεργη καταγωγή των Σουμέριων που προβληματίζει



Σε κάποιο σημείο κοντά στο 5.400 π.Χ., άποικοι στη νότια Μεσοποταμία -εκεί που τώρα ονομάζεται νοτιοανατολικό Ιράκ -ίδρυσαν την Eridu, που οι ιστορικοί τώρα γενικά τη θεωρούν ως την πρώτη πόλη στον κόσμο.

Η Εριντού (Eridu) είχε όλα τα πράγματα που συνήθως συνδέονται με μια αρχαία πόλη: ναούς, διοικητικά κτίρια, οικίες, γεωργία, αγορές, τέχνη, και φυσικά, τείχη για να κρατούν μακριά τα άγρια ζώα και τους ληστές.

Αλλά εδώ είναι το αστείο του πράγματος: δεν έχουμε απολύτως καμία ιδέα για το πού οι Σουμέριοι απόκτησαν τη γλώσσα τους, ή πως έμοιαζαν. Η γλώσσα τους, που εμείς ονομάζουμε Σουμεριακά, ήταν γλωσσικά απομονωμένη -είναι η αρχαιότερη γνωστή γραπτή γλώσσα στη Γη, και όλες οι γλώσσες που θα μπορούσαν να προέρχονται από τα Σουμεριακά ή αναπτύχθηκαν παράλληλα, έχουν χαθεί στο χρόνο.


Οι Σουμέριοι ήταν επίσης, μπορεί να αιτιολογηθεί, εθνικά απομονωμένοι, αναφέρονται στους εαυτούς τους ως sag gigga («μαυροκέφαλοι άνθρωποι»), που φαίνεται να μην είχε καμία σχέση με την έννοια της φυλής.

Και υπολογίζοντας ότι η εθνοτική ταυτότητά τους θα μπορούσε να βασιστεί στην τέχνη τους είναι καταδικασμένη προσπάθεια σε αποτυχία, γιατί η τέχνη τους ήταν τόσο στυλιζαρισμένη που μια καλή περίπτωση θα μπορούσε να είναι ότι απεικονίζει ανθρώπους κάθε εθνικότητας.





Πολιτιστικά, συχνά συνδέονται με τους Ma’dan (Marsh Άραβες), που εξακολουθούν να ζουν στο νότιο Ιράκ. Αλλά η ιδέα ότι οι Ma’dan είναι εθνοτικά Σουμέριοι φαίνεται λίγο απίθανη, καθώς η γλώσσα των Σουμερίων δεν ήταν σημιτική και οι Ακκαδικές κατακτήσεις του 2.334 π.Χ. αναστάτωσαν την εθνοτική και πολιτισμική απομόνωση των Σουμερίων κατοίκων.



Περίπου το 2.000 π.Χ., οι Σουμέριοι μιλούσαν την Ακκαδική και ο Σουμεριακός και ο Ακκαδικός πολιτισμός θεωρούνται ως ένας λαός.

Δεν υπάρχουν στοιχεία σε κανένα σωζόμενο κείμενο να αποθαρρύνονται από τους μεικτούς γάμους, έτσι μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε ότι ήταν φυσιολογικό να τους πράττουν.

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός αυτό, και τα 4.000 χρόνια ιστορίας ανάμεσα στο τότε και το τώρα, φαίνεται μάλλον απίθανο ότι κάποιος που ζει σήμερα δεν μπορεί να γνωρίζει περισσότερα από ένα μικροσκοπικό ποσοστό για την καταγωγή των Σουμερίων.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι ποτέ δεν θα μάθουμε πώς αναπτύχθηκε η γλώσσα των Σουμερίων, ή από που αρχικά προήλθαν οι Σουμέριοι; Πιθανότατα, αλλά υπάρχουν μερικοί τρόποι που θα μπορούσαμε να μάθουμε: ένα παλαιότερο σωζόμενο κείμενο από την περιοχή, γραμμένο σε μια πρωτοσουμεριακή γλώσσα, θα μπορούσε να συνδέσει τα σουμεριακά με γλώσσες που σήμερα φαίνονται άσχετες.

Και αν βρεθούν αρκετά καλά διατηρημένα οστά Σουμερίων (το οποίο δεν είναι εντελώς απίθανο, οι επιστήμονες έχουν ταυτοποιήσει επιτυχώς 400.000 ετών ανθρώπινο DNA), η εξέταση DNA θα μπορούσε να μας πει την εθνοτική καταγωγή τους.

Στη συνέχεια, και πάλι, αυτό είναι δυνατό -και, με δεδομένο το πόσο λίγα γνωρίζουμε για τον αρχαίο κόσμο, ίσως ακόμη πιθανό είναι ότι αυτές οι ανακαλύψεις θα εμβαθύνουν μόνο το μυστήριο.

Το σχολικό λεωφορείο του τρόμου που συγκλόνισε την Ελλάδα το 1970



Ήταν 26 Ιανουαρίου 1970 όταν η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από ένα τρομακτικό ατύχημα. Ένα σχολικό λεωφορείο έχει παραλάβει παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού και ξεκινά το δρομολόγιο προκειμένου να πάει στα σπίτια τους και να τα παραδώσει στους γονείς.

Ξαφνικά, ωστόσο, η μυρωδιά της φωτιάς μετατρέπει ένα δρομολόγιο ρουτίνας σε ένα θρίλερ επιβίωσης όπου μικρά παιδιά προσπαθούν να γλιτώσουν από τις πύρινες φλόγες που μέσα σε λίγα λεπτά τύλιξαν το λεωφορείο.

Σαν από θαύμα κανένα από τα παιδιά δεν έχασε τη ζωή του. Κάποια από αυτά τραυματίστηκαν σοβαρά και αναγκάστηκαν να νοσηλευτούν για μεγάλο χρονικό διάστημα προκειμένου να καταφέρουν οι γιατροί να αποτρέψουν κάθε κίνδυνο.

Στην δίκη που ακολούθησε η ελληνική κοινωνία, αυτή τη φορά, άφωνη παρακολουθεί την εξέλιξη της υπόθεσης που αποκάλυψε πως το συγκεκριμένο λεωφορείο ήταν ένα «κινούμενο φέρετρο».




Το δρομολόγιο του τρόμου



Το σημείο που πήρε φωτιά το σχολικό, όπως φαίνεται σήμερα


Το σχολικό λεωφορείο άνηκε στο εκπαιδευτήριο «Γ. Κουμαντάκου» που βρισκόταν στον Χολαργό. Τα μαθήματα είχαν τελειώσει και οι δάσκαλοι οδηγούσαν τα συνολικά 13 παιδιά (νηπιαγωγείου και δημοτικού) στο λεωφορείο προκειμένου να ξεκινήσει το δρομολόγιο της επιστροφής στα σπίτια τους.

Περίπου 600 μέτρα μακριά από το σχολείο, τα παιδιά ειδοποίησαν τον οδηγό πως μυρίζει κάτι περίεργο, σα να καίγεται κάτι. Ο οδηγός σταμάτησε το όχημα στην συμβολή των οδών Κεραμεικού και Περικλέους, και χωρίς να κλείσει τη μηχανή κατέβηκε για να ελέγξει τι συμβαίνει.

Ελάχιστες στιγμές μετά, άνοιξε το καπό και αμέσως η μηχανή άρπαξε φωτιά. Οι φλόγες μέσα σε δευτερόλεπτα άρχισαν να τυλίγουν το όχημα. Στη συνέχεια ακολούθησαν σκηνές αλλοφροσύνης.

Τα παιδιά προσπαθούσαν έντρομα να βγουν από την πόρτα. Κάποια από αυτά καιγόντουσαν. Περίοικοι αλλά και οδηγοί που περνούσαν από το πολυσύχναστο σημείο έσπευσαν να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούσαν.

Τελικά λίγο αργότερα, όλα τα παιδιά είχαν καταφέρει να βγουν μέσα από το φλεγόμενο όχημα και σταδιακά άρχισαν να μεταφέρονται στο νοσοκομείο «Παιδών» προκειμένου να τους παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.



Εκεί διαπιστώνεται πως αν και υπάρχουν τραυματισμένα παιδιά κανένα από αυτά δεν κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του. Οκτώ, ωστόσο, από αυτά έχουν υποστεί σοβαρότατα εγκαύματα και οι γιατροί θεωρούν επιβεβλημένες τις πλαστικές επεμβάσεις όταν αυτό το επιτρέψει η υγεία τους.

Την ίδια ώρα, που οι γιατροί έδιναν τον δικό τους αγώνα, η αστυνομία ξεκίνησε την προανάκριση προκειμένου να στείλει στη δικαιοσύνη τους υπεύθυνους αυτού του φρικτού ατυχήματος.

Τελικά, με βάση και την δικογραφία που σχηματίσθηκε στο εδώλιο του κατηγορούμενου κάθισαν πέντε άτομα.




Η δίκη των υπευθύνων και ο σωλήνας του καρμπιρατέρ που ήταν… δεμένος με σπάγκο




Η δίκη για την απόδοση των ευθυνών ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1973. Κατηγορούμενοι ήταν ο ιδιοκτήτης του σχολείου, ο οδηγός του λεωφορείου, ένας μηχανικός του υπουργείου Μεταφορών και δύο ιδιοκτήτες συνεργείων αυτοκινήτων, στους οποίους είχε ανατεθεί η συντήρηση του σχολικού.

Η έναρξη της δίκης σημαδεύτηκε από δυο «εικόνες». Από τη μια οι εξοργισμένοι γονείς οι οποίοι απαιτούσαν δικαιοσύνη για τα παιδιά τους και εκτόξευαν κατάρες κατά των υπευθύνων. Κατήγγειλαν την γενικότερη κατάσταση αλλά και τον έλεγχο του οχήματος ως... ανύπαρκτο και κατέθεσαν ότι επρόκειτο για «ένα κινούμενο φέρετρο». Παράλληλα, σχετικά με την στάση του οδηγού της ώρα της φωτιάς αποκάλυψαν πως «
το ένα παιδί έσωζε το άλλο, ενώ εκείνος αδρανούσε και έδειχνε να τα έχει χαμένα».

Χαρακτηριστική φωτογραφία σε εφημερίδα κατά τη διάρκεια της δίκης



Από την άλλη, ανατριχίλα προκάλεσε η παρουσία των τραυματισμένων παιδιών. «Συρρικνωμένα πρόσωπα, φαλακρά κεφάλια, βαθιές ουλές στην σάρκα, κλειστά μάτια, κομμένα αυτιά και καμένα χεράκια», σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής.

Την ίδια ώρα, όπως είναι… φυσιολογικό, οι κατηγορούμενοι έριχναν ο ένας τις ευθύνες στον άλλο. Ο ιδιοκτήτης του σχολείου, όπως ανέφερε στην κατάθεση του, είχε ευθύνη μόνο να πηγαίνει το λεωφορείο προς έλεγχο από εκεί και πέρα ήταν δουλειά του τεχνικού να κάνει την σωστή συντήρηση. Οι τεχνικοί, από την πλευρά τους, έλεγαν πως η συντήρηση γινόταν κανονικά και πως «τα κρυμμένα ελαττώματα δεν ήταν δική τους ευθύνη»!



Από την έρευνα της αστυνομίας, ωστόσο, προέκυψε πως το λεωφορείο έπρεπε να έχει αποσυρθεί τουλάχιστον τρία χρόνια νωρίτερα, η κάρτα ελέγχου… μυστηριωδώς είχε «χαθεί», ενώ το σημαντικότερο είναι πως ο σωλήνας του καρμπιρατέρ που ήταν… δεμένος με σπάγκο. Το συγκεκριμένο σημείο, σύμφωνα με την έκθεση της αστυνομίας, ήταν εκεί απ’ όπου ξεκίνησε η φωτιά…




Η απόφαση του δικαστηρίου και η ιδιαίτερη περίπτωση της Καλλιόπης Αθανασιάδη


Το Τριμελές πλημμελειοδικείο έκρινε ένοχους τον ιδιοκτήτη του σχολείου και τον οδηγό του λεωφορείου στους οποίους υπεβλήθη ποινή φυλάκισης ενός έτους και έξι μηνών και ενός έτους και δύο μηνών αντίστοιχα, ενώ απήλλαξε από τις κατηγορίες του άλλους τρεις εμπλεκόμενους.

Εφημερίδα της εποχής μετά την έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου


Η απόφαση δεν ικανοποίησε τους περισσότερους από τους συγγενείς των παιδιών ενώ κάποιοι άλλοι εκτίμησαν πως αποδόθηκε δικαιοσύνη παρά το γεγονός ότι οι ποινές ήταν μικρές. Η «επόμενη ημέρα», ωστόσο, βρήκε τους πάντες να προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές τους, σωματικές και ψυχικές. Κάποιοι τα κατάφεραν, κάποιοι άλλοι έμειναν για πάντα «σημαδεμένοι» από εκείνο το φρικτό περιστατικό.

Ίσως η πιο ιδιαίτερη περίπτωση, ωστόσο, είναι αυτή της μικρούλας Καλλιόπης Αθανασιάδη. Στο ατύχημα ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Περίπου 46 χρόνια αργότερα είναι πλέον η θωρακοχειρουργός δρ Καλλιόπη Αθανασιάδη! Προέδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργών Θώρακος-Καρδίας-Αγγείων και υπεύθυνη του Θωρακοχειρουργικού Τμήματος στον «Ευαγγελισμό».

Τα σημάδια στο πρόσωπό της και στα χέρια της από το φρικτό ατύχημα του 1970 δεν την εμπόδισαν να κάνει μια εντυπωσιακή πορεία στην ιατρική. Η ίδια σε πρόσφατή συνέντευξή της είχε δηλώσει: «Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό, έχω συμφιλιωθεί απόλυτα με αυτή την εικόνα»!

Οι 50 πιο επικίνδυνες πόλεις του πλανήτη



Το κοινωνικό φαινόμενο της παραβατικότητας και της βίαιης συμπεριφοράς των μελών μια κοινωνίας, όπως φαίνεται και στην παρακάτω κατάταξη, είναι σε άμεση συνάρτηση με το οικονομικό περιβάλλον της κάθε χώρας αλλά και των πολιτικών που ακολουθούνται για την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Διακίνηση ναρκωτικών, συμμορίες, πολιτική αστάθεια, διαφθορά και φτώχεια έχουν συνδυαστεί και μετατρέπουν τη Λατινική Αμερική μακράν τη πιο επικίνδυνη περιοχή του κόσμου. Στην περιοχή γίνονται το 40% των δολοφονιών στον κόσμο, παρά το γεγονός ότι κατοικείται από το 8% του παγκόσμιου πληθυσμού, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Το υψηλότερο ποσοστό δολοφονιών από όλα είναι στο San Pedro Sula της Ονδούρα, με 169 ανθρωποκτονίες ανά 100.000 κατοίκους, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε νωρίτερα μέσα στο έτος από το Συμβούλιο των Πολιτών του Μεξικού Δημόσιας Ασφάλειας και Ποινικής Δικαιοσύνης. Οι 41 από τις 50 πρώτες θέσεις καταλαμβάνονται από πόλεις της Λατινικής Αμερικής. Η κατάταξη αυτή βασίζεται σε στοιχεία του 2012 και δεν περιλαμβάνει τις εμπόλεμες ζώνες.

Η λίστα όπως τη δημοσίευσε το Business Insider: 

50) Barranquilla, Κολομβία

29.41 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


49) Brasilia, Bραζιλία

29.73 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


48) Belo Horizonte, Bραζιλία

29.74 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


47) Monterrey, Mεξικό

30.8 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


46) Durban, N.Aφρική

30.94 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους. χ


45) Macapá, Bραζιλία

32.06 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


44)San Salvador, Eλ Σαλβαδόρ

32.48 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


43) Oakland, USA

33.10 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


42) Curitiba, Bραζιλία

34.08 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


41) Baltimore, USA

35.03 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


40) St. Louis, USA

35.39 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


39) Maracaibo, Βενεζουέλα

35.44 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


38) Nelson Mandela Bay, Ν.Αφρική

36.02 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


37) Pereira, Κολομβία

36.13 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


36) Victoria, Mεξικό

37.78 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


35) Port-au-Prince, Αϊτή

40.10 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


34) Goiânia, Bραζιλία

42.01 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


33) San Juan, Πουέρτο Ρίκο

43.25 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


32) Chihuahua,Mεξικό

43.49 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


31) Valencia, Βενεζουέλα

43.87 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


30) Recife, Βραζιλία

44.54 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


29) Santa Marta, Κολομβία

45.26 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


28) Cuiabá, Bραζιλία

45.28 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


27) Cape Town, Ν.Αφρική

46.04 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


26) Belém, Bραζιλία

48.23 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


25) Kingston, Τζαμάικα

48.48 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


24) Medellin, Κολομβία

49.10 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


23) São Luís, Bραζιλία

50.16 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


22) Cúcuta , Κολομβία

54.29 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


21) Detroit, USA

54.63 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


20) Ciudad Guayana, Βενεζουέλα

55.03 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


19) Juarez, Mεξικό

55.91 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


18) Cuernavaca, Mεξικό

56.08 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


17) New Orleans, USΑ

56.13 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


16) Vitoria, Bραζιλία

60.40 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους


15) Culiacán, Mεξικό

62.06 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


14) Salvador, Bραζιλία

65.64 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.

13) Fortaleza, Bραζιλία

66.39 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


12) Guatemala, Γουατεμάλα

67.36 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


11) Manaus, Bραζιλία

70.37 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


10) João Pessoa, Bραζιλία

71.59 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


9) Barquisimeto, Βενεζουέλα

71.74 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


8) Nuevo Laredo, Mεξικό

72.85 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


7) Cali, Κολομβία

79.27 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


6) Maceió, Bραζιλία

85.88 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


5) Torreón, Mεξικό

94.72 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


4) Distrito Central, Ονδούρα

101.99 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


3) Caracas, Βενεζουέλα

118.89 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


2) Acapulco, Mεξικό

142.88 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους.


1) San Pedro Sula, Ονδούρα

169.30 ανθρωποκτονίες για κάθε 100,000 κατοίκους

Το πιο μυστηριώδες άστρο του Γαλαξία: Γιατί θεωρείται ότι θα μπορούσε να φιλοξενεί εξελιγμένο εξωγήινο πολιτισμό




Η αναζήτηση εξωγήινης ζωής αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικότερες «χίμαιρες» της εξερεύνησης του Διαστήματος.

Λόγω των τρομακτικών διαστάσεων ανάμεσα στα άστρα και των ανυπέρβλητων – μέχρι σήμερα- εμποδίων της Φυσικής, μέχρι τώρα αυτή γίνεται με παρατήρηση μέσω αστεροσκοπείων και εξελιγμένων οργάνων, καθώς είναι άνευ νοήματος η αποστολή επανδρωμένων ή/ και ρομποτικών αποστολών σε μακρινούς προορισμούς (όπου θα φτάσουν μετά από πάρα πολλά χρόνια).

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στον συγκεκριμένο τομέα βρίσκεται ένα άστρο ανάμεσα στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας: Ένα άστρο αόρατο στο γυμνό μάτι, αλλά ορατό στο διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο το «κοιτούσε» επί πάνω από 7 χρόνια, ξεκινώντας από το 2011.

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του The Atlantic, η Ταμπίθα Μπογιατζιάν, μεταπτυχιακή του Γέιλ, υπογραμμίζει πως τίποτα παρόμοιο δεν έχει εντοπιστεί στο παρελθόν. «Ήταν στα αλήθεια περίεργο. Νομίζαμε ότι μπορεί να ήταν λάθος δεδομένα ή κίνηση από πλευράς του σκάφους, αλλά τελικά όλα ήταν σωστά».

Το Kepler αναζητούσε μικρές «βουτιές/ πτώσεις» στο φως που εκπέμπεται από αυτό το αστέρι- γενικότεαρ, αναζητούσε τέτοιου είδους διακυμάνσεις σε πάνω από 150.000 άστρα ταυτόχρονα, επειδή πολύ συχνά οφείλονται σε παρεμβαλλόμενους πλανήτες, κάτι που συνήθως συμπεραίνεται όταν αυτές οι διακυμάνσεις είναι τακτικές. Η έκταση αυτής της έρευνας είναι τέτοια, που οι αλγόριθμοι του Kepler ήταν ανεπαρκείς, οπότε και οι αστρονόμοι του προγράμματος στράφηκαν στο ευρύ κοινό μέσω του προγράμαμτος «Planet Hunters».

Μέσω του «Planet Hunters», το 2011 κάποιοι «citizen scientists» υπέδειξαν ένα συγκεκριμένο άστρο ως «ενδιαφέρον» και «περίεργο». Το συγκεκριμένο αυτό άστρο εκπέμπει φως σε «περίεργο» μοτίβο, διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο παρατηρούσε το Kepler.

Το μοτίβο αυτό υποδεικνύει πως υπάρχει ένας μεγάλος όγκος ύλης γύρω από το άστρο, σε «κλειστό» σχηματισμό. Αυτό θα ήταν αναμενόμενο εάν το άστρο ήταν «νεαρό», ωστόσο αυτό δεν ισχύει για το συγκεκριμένο άστρο. Παρόλα αυτά, είναι πολλά τα αντικείμενα τα οποία κινούνται γύρω του- αντικείμενα τα οποία είναι αρκετά για να μπλοκάρουν ένα επαρκή αριθμό από φωτόνια, που υπό κανονικές συνθήκες θα είχαν καταφθάσει στο διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler. Εάν αυτά τα αντικείμενα είχαν βρεθεί εκεί με φυσικές διαδικασίες, τότε αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει πρόσφατα, αλλιώς θα είχαν εξαφανιστεί ως τώρα, είτε διασκορπιζόμενα είτε «απορροφώμενα» από το άστρο.

Η Μπογιατζιάν, που επιβλέπει το Planet Hunters, πρόσφατα δημοσίευσε ένα paper που περιγράφει το αλλόκοτο μοτίβο εκπομπής φωτός του άστρου, στο οποίο εξετάζεται μια σειρά από «φυσικά» σενάρια, τα οποία κρίνονται ανεπαρκή, πλην ενός: Του περάσματος ενός άλλου άστρου μέσα από το εν λόγω σύστημα, μαζί με τη «συνοδεία» κομητών του. Ωστόσο, κάτι τέτοιο θα αποτελούσε εξαιρετικά ασυνήθιστο φαινόμενο.

Σε κάθε περίπτωση, είναι σίγουρο πως κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει με αυτό το άστρο, που το κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα σε 150.000 άλλα. Και ως εκ τούτου, η Μπογιατζιάν είπε στο The Atlantic πως εξετάζονται και άλλα σενάρια.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τζέισον Ράιτ, του Penn State University, ετοιμάζεται να δημοσιεύσει μία εναλλακτική ερμηνεία, που προτείνει ένα τολμηρό βήμα από την «επιστημονική φαντασία» στην «επιστημονική πραγματικότητα»: Αυτό μιας «Dyson Sphere».

Μια τέτοια «σφαίρα» είναι μια υποθετική κατασκευή κολοσσιαίων διαστάσεων από έναν εξαιρετικά εξελιγμένο πολιτισμό, που περιτριγυρίζει ένα άστρο, με σκοπό τη συλλογή όλης (ή του μεγαλύτερο μέρους) της ενέργειας που αυτό εκπέμπει. Η ιδέα αυτή είχε προταθεί αρχικά από τον Όλαφ Στέιπλεντον, στο «Star Maker» (ένα από τα εμβληματικότερα έργα επιστημονικής φαντασίας της ιστορίας) και στη συνέχεια μελετήθηκε περαιτέρω από τον Φρίμαν Ντάισον, που εκτίμησε ότι τέτοιου είδους κατασκευές θα ήταν το λογικό επακόλουθο της εξέλιξης ενός πολιτισμού, οι ενεργειακές ανάγκες του οποίου θα αυξάνονταν με όλο και μεγαλύτερους ρυθμούς. Σημειώνεται ότι οι «Dyson Spheres» αποτελούν και ένα από τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται στην κλίμακα Καρντάσεφ, για την αξιολόγηση του τεχνολογικού επιπέδου πολιτισμών.

Ο Ράιτ θεωρεί ότι το φως που προκύπτει από το άστρο αυτό συνάδει με ένα σμήνος από τέτοιου είδους κατασκευές, που θα συνέθεταν μια «Dyson Sphere»- ενδεχομένως γιγαντιαίους ηλιακούς συλλέκτες. «Όταν μου έδειξε (η Μπογιατζιάν) τα δεδομένα, βρήκα απίστευτα συναρπαστικό το πόσο τρελό μου φαινόταν» είπε στο The Atlantic ο Ράιτ. «Οι εξωγήινοι πρέπει πάντα να είναι το τελευταίο σενάριο που εξετάζει κανείς, αλλά σε αυτή την περίπτωση αυτό θύμιζε κάτι που θα περιμέναμε να κατασκευάσει ένας εξωγήινος πολιτισμός».

Η Μπογιατζιάν πλέον συνεργάζεται με τον Ράιτ και τον Άντριου Σιέμιον, διευθυντή του SETI Research Center, συντάσσοντας μια πρόταση για την μελέτη του άστρου με ένα τεράστιο όργανο για τον εντοπισμό ραδιοκυμάτων, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν εκπέμπονται ραδιοκύματα που συνδέονται με τεχνολογική δραστηριότητα. Εάν εντοπιστεί κάτι τέτοιο, θα ακολουθήσει περαιτέρω μελέτη με τη VLA (Very Large Array) στο Νέο Μεξικό, που θα είναι σε θέση να διαπιστώσει εάν τα ραδιοκύματα έχουν τεχνολογική προέλευση- όπως αυτά που εκπέμπονται από το δίκτυο ραδιοσταθμών της Γης.

Ωστόσο, υπάρχουν και αυτοί που ισχυρίζονται πως το εν λόγω σενάριο είναι εξαιρετικά φιλόδοξο: Ο καθηγητής Μάικλ Γκάρετ (ASTRON, Πανεπιστήμιο του Λάιντεν) προέβη σε μετρήσεις ραδιοκυμάτων πάνω στους πλέον «πολλά υποσχόμενους» υποψηφίους (όπως έχουν υποδειχθεί από τις μελέτες του Ράιτ) και διαπίστωσε ότι στην πλειονότητά τους τα συστήματα αυτά παρουσιάζουν εκπομπές που εξηγούνται καλύτερα από φυσικά φαινόμενα. Οι μετρήσεις των εκπομπών έδειξαν επίπεδα που υποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται για θερμότητα που εκλύεται από εξωγήινες εγκαταστάσεις, αλλά μάλλον από αστρική σκόνη – η οποία παράγεται και θερμαίνεται σε τομείς όπου «γεννιούνται» άστρα.

Όπως αναφέρει ο Γκάρετ, ούτως ή άλλως οι έρευνες του Penn State University έδειξαν ότι τα «υποψήφια» συστήματα είναι εκ των πραγμάτων σπάνια- και οι δικές του έρευνες δείχνουν με τη σειρά τους ότι ακόμα και το «σπάνια» αποτελεί μάλλον «επιεική» όρο, οπότε και, όπως δείχνουν τα πράγματα, πολιτισμοί Τύπου 3 (δηλαδή εξαιρετικά εξελιγμένοι- ενδεικτικά, η ανθρωπότητα θεωρείται πως δεν έχει εισέλθει ακόμα στην κατηγορία του Τύπου 1) στην κλίμακα Kardashev μάλλον δεν υπάρχουν στην συμπαντική «γειτονιά» μας.

Οι μαύρες τρύπες της θάλασσας: Αυτές είναι οι μεγαλύτερες ρουφήχτρες στον κόσμο






Το νερό δίνει ζωή, αλλά μπορεί επίσης να την αφαιρέσει εξαιρετικά βίαια. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα της επικίνδυνης πλευράς της θάλασσας είναι οι ρουφήχτρες, που ανέκαθεν απέπνεαν τρόμο στους ναυτικούς, κερδίζοντας επάξια μία θέση ανάμεσα στα δεινά του Οδυσσέα στο Ομηρικό έπος.

Πολύ μικρές δίνες μπορεί να δει κανείς αδειάζοντας τον νεροχύτη ή τη μπανιέρα του. Στον ωκεανό, ανάλογα με τη γεωλογία του πυθμένα της θάλασσας, δημιουργούνται ρεύματα που μπορεί να συγκρουστούν και να δημιουργήσουν αντικρουόμενα παλιρροιακά ρεύματα. Το νερό γυρίζει αριστερόστροφα βόρεια του ισημερινού και δεξιόστροφα νότια του ισημερινού. Η καταστροφική αλληλεπίδραση αποτελεί ένα «τζακούζι», ένα ισχυρό κυκλικό ρεύμα νερού που σταδιακά δημιουργεί φονικές ρουφήχτρες.

Ακολουθούν οι 5 πιο εντυπωσιακές στον κόσμο




Saltstraumen


Είναι η ισχυρότερη δίνη του κόσμου και σχηματίζεται δίπλα στη Νορβηγία κοντά στον Αρκτικό Κύκλο, δημιουργώντας τα ισχυρότερα παλιρροιακά ρεύματα στον πλανήτη. Κάθε έξι ώρες, έντονα ωκεάνια ρεύματα μπορούν να τρέξουν μέχρι και 40 χλμ την ώρα, καθώς περισσότερα από 399.996 λίτρα νερού περνάνε ορμητικά μέσα από το στενό που συνδέει το Skjerstadfjord και το Saltenfjord. Όταν τα παλιρροϊκά ρεύματα στρίβουν, υπάρχει ένα ελάχιστο χρονικό περιθώριο, στο οποίο μόνο μερικά μεγάλα πλοία μπορούν να πλεύσουν μέσα από τη ρουφήχτρα.








Moskstraumen

Θεωρείται η διασημότερη και παλαιότερη δίνη στην ιστορία και αναφέρεται πολλές φορές απλώς ως Maelstrom. Η φήμη της οφείλεται στο γεγονός ότι αναφέρεται σε διάσημα έργα όπως στο «Μόμπι Ντικ», στο «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα» και στη «Δίνη του Μάελστρομ» του Εντγκαρ Αλαν Πόε. Είναι η δεύτερη ισχυρότερη δίνη στον κόσμο και βρίσκεται στο αρχιπέλαγο Λοφότεν, Νορβηγία, ανάμεσα στα νησιά Moskenesøya και Værøy. Ωστόσο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αψηφούν τα ισχυρά κυκλικά ρεύματα νερού που φτάνουν ταχύτητες 28χλμ/ώρα καθιστώντας το Maelstrom την πιο καταστροφική δίνη. Ισχυρά παλιρροϊκά ρεύματα, περίπου 8 χιλιόμετρα πλάτος, ρέουν μεταξύ της νορβηγικής ακτής και της ανοικτής θάλασσας.










Corryvreckan

Η τρίτη μεγαλύτερη δίνη του κόσμου βρίσκεται στο σχετικά στενό πορθμό του Corryvreckan. Ακραία παλιρροϊκά ρεύματα δημιουργούν δίνες και αυτό οφείλεται εν μέρει στη θέση του ανάμεσα σε δύο νησιά στα ανοικτά της δυτικής ακτής της Σκωτίας και στον πυραμιδικό βράχο στο βυθό της θάλασσας. Κύματα ύψους 10 μέτρων υψώνονται και σκάνε έως και 16 χιλιόμετρα μακριά. Στα πλαίσια πειραμάτων, Σκωτσέζοι ερευνητές πέταξαν μία πλαστική κούκλα με σωσίβιο στη ρουφήχτρα του Corryvreckan. Η κούκλα βυθίστηκε αμέσως στην επικίνδυνη δίνη και όταν βρέθηκε αργότερα πεταμένη πιο μακριά είχε εμφανή σημάδια ότι ξύστηκε στο βυθό της θάλασσας.










Old Sow

Είναι η μεγαλύτερη δίνη στο δυτικό ημισφαίριο και βρίσκεται μεταξύ των ακτών των Deer Island και Moose Island κοντά στο Μέιν. Το όνομα του το πήρε από τους ήχους σαν γουρουνιού που βγάζει η κίνηση της δίνης. Θεωρείται μία από τις πέντε μεγαλύτερες δίνες στον κόσμο και δημιουργεί ένα ισχυρό βουητό όταν οι παλίρροιες πέσουν ενάντια σε έναν ισχυρό άνεμο. Οι ρουφήχτρες που σχηματίζονται έχουν διάμετρο περίπου 80 μέτρα, διογκώνονται έως και 20 μέτρα ύψος, και φτάνουν ταχύτητες 30 χλμ/ώρα.







Naruto

Ο πορθμός που χωρίζει το Naruto και το Awaji είναι λιγότερο από ένα χιλιόμετρο πλατύς. Το Naruto βρίσκεται μέσα σε ένα πολύ στενό κανάλι κοντά στο Hyogo, στην Ιαπωνία, όπου οι παλίρροιες και τα επίπεδα του νερού παρουσιάζουν συνεχώς διακυμάνσεις και ρίχνουν τις ισχυρές παλίρροιες σε μια δίνη. Οι ταχύτητες του νερού ξεπερνάνε τα 12 χλμ/ώρα μέσω του στενού του Naruto τέσσερις φορές την ημέρα, (δύο φορές την ρέουν προς τα μέσα και δύο φορές εκρέουν). Τα παλιρροϊκά ρεύματα καθώς στρίβουν δημιουργούν έναν υποβρύχιο κυκλώνα και στροβιλίζονται με ταχύτητα πάνω από 30 χιλιόμετρα την ώρα, κάνοντας τη ρουφήχτρα Naruto την 5η ισχυρότερη στον κόσμο.








Ο παππούς που απέτρεψε 160 αυτοκτονίες




Παρά την μαγευτική φυσική ομορφιά του, το «Χάσμα» στη Νέα Νότια Ουαλία, της Αυστραλίας, είναι δυστυχώς περισσότερο γνωστό, ως το σημείο στο όποιο επιλέγουν αρκετοί απελπισμένοι άνθρωποι να δώσουν τέλος στη ζωή τους. 


Ευτυχώς όμως για πέντε δεκαετίες, ακριβώς απέναντι ζούσε ο Ντόν Ρίτσι, ένας άντρας που με την έγκαιρη παρέμβαση του κατόρθωσε να αποτρέψει πάνω από 160 αυτοκτονίες.



Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί τον αποκαλούν «Άγγελο της Αυστραλίας».


Ο Ρίτσι ποτέ δεν εκπαιδεύτηκε για αυτό που έκανε αλλά ούτε και κάλεσε ποτέ τη αστυνομία για να τον βοηθήσει.

Κάθε πρωί στέκονταν με τις ώρες στο μπαλκόνι του και παρατηρούσε τον βράχο.

Μόλις αντιλαμβάνονταν κάποιον που συμπεριφέρονταν «ύποπτα», έβγαινε από το σπίτι του και τον πλησίαζε. Πως έπειθε τους απελπισμένους ανθρώπους να μην αυτοκτονήσουν; Με μια πολύ απλή ερώτηση:

«Μπορώ να κάνω κάτι να σας βοηθήσω; Θέλετε να έρθετε σπίτι μου να πιούμε ένα φλιτζάνι τσάι;» τους έλεγε με ήρεμη φωνή, πάντα χαμογελαστός.
Και το κάλεσμα του πάντα έβρισκε ανταπόκριση.



«Δεν μπορείς απλά να κάθεσαι και να τους παρακολουθείς», είχε δηλώσει ο Ντόν στις εφημερίδες. «Πρέπει να προσπαθήσεις να τους σώσεις. Είναι πολύ απλό».
Δεν ήταν λίγοι οι παραλίγο αυτόχειρες που δέθηκαν μαζί του. Υπήρχαν αρκετοί που χρόνια μετά, επέστρεφαν και του χτυπούσαν την πόρτα για να «πιουν μαζί ένα τσάι και να τον ευχαριστήσουν ξανά».

Κάποια μέρα ένας άντρας του έστειλε μια ζωγραφιά. Ήταν ένας άγγελος με ακτίνες γύρω του σαν αυτές του ήλιου. Από κάτω έγραφε: «Είσαι ένας άγγελος που περπατά ανάμεσα μας».



«Η φιλοδοξία μου ήταν πάντα να τους τραβήξω μακριά από την άκρη του βράχου, να κερδίσω λίγο χρόνο για να τους μιλήσω. Να τους δώσω την ευκαιρία να το ξανασκεφτούν και να συνειδητοποιήσουν ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά το επόμενο πρωινό», είπε κάποτε ο Ρίτσι.

«Πως τα καταφέρνω τελικά; Ποτέ μην υποτιμάτε τη δύναμη των λέξεων και του χαμόγελου».


Ο Ρίτσι ήταν ναυτικός στο Βασιλικό Αυστραλιανό ναυτικό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν τέλειωσε ο πόλεμος, επέστρεψε στο Σίδνεϊ και εργάστηκε στον κλάδο των ασφαλίσεων. 

Έλεγε χαριτολογώντας: «Ήμουν πωλητής για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου και τώρα πουλάω στους ανθρώπους ζωή».

Ο Ντόν Ρίτσι πέθανε τον Μάιο του 2012.

Τα 10 πιο ακραία μέρη του πλανήτη!



1. To πιο θερμό μέρος του πλανήτη

Έρημος Λουτ (Ιράν)
Μεγαλύτερη θερμοκρασία: 71°C
Το συγκεκριμένο θέμα για το πιο είναι το πιο ζεστό μέρος της Γης έχει απασχολήσει τους επιστήμονες.
Πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για το Αλ Αζιζάια στη Λιβύη, όπου έχει καταγραφεί θερμοκρασία που άγγιξε τους 57,8 βαθμούς Κελσίου, αλλά σύμφωνα με έναν δορυφόρο της ΝASΑ, το ρεκόρ αυτό έχει καταρριφθεί από τους 71 βαθμούς Κελσίου που καταγράφηκαν στην έρημο Λουτ του Ιράν.
Η έρημος αυτή καλύπτει μια περιοχή 480 χιλιομέτρων και αν τα στοιχεία ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, πρόκειται για την πιο ζεστή θερμοκρασία που έχει “κάψει” ποτέ την επιφάνεια του πλανήτη. Σε λίγο, βέβαια, με όλες αυτές τις καιρικές ανωμαλίες, δεν αποκλείεται να σπάσει και αυτό το ρεκόρ…

2. Το πιο απομακρυσμένο μέρος από το κέντρο της Γης

Βουνό Τσιμποράσο (Ισημερινός)
Ύψος: 6.310 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας
Όλοι ξέρουν ότι το Έβερεστ είναι η πιο ψηλή βουνοκορφή του κόσμου, με κορυφή που αγγίζει τα 8.848 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας! Όμως δεν υπάρχουν πολλοί που γνωρίζουν το βουνό (και ανενεργό ηφαίστειο) Τσιμποράσο στον Ισημερινό.
Μπορεί το Τσιμποράσο να είναι πιο… κοντό από το Έβερεστ στα “χαρτιά” αλλά είναι το πιο ψηλό βουνό του κόσμου, αν υπολογίσουμε την απόσταση που χωρίζει την κορυφή του με το κέντρο της Γης. Αυτό συμβαίνει επειδή η γη δεν είναι σφαίρα, αλλά σφαιροειδής με πεπλατυσμένους πόλους.
Ως σφαιροειδής, η γη είναι πιο πλατιά στον Ισημερινό και το Τσιμποράσο βρίσκεται λίγο πιο κάτω από τον Ισημερινό, και σε αυτή τη θέση υψώνεται στα 6.384 μέτρα από το κέντρο της γης. Με λίγα λόγια το Τσιμποράσο “νικάει” το Έβερεστ -σε ότι αφορά στην απόσταση από το κέντρο της Γης- για 2 χιλιόμετρα!

3. Ο ψηλότερος καταρράκτης της Γης

Σάλτο Άνχελ (Βενεζουέλα)
Ύψος: 984 μέτρα
Ο ψηλότερος καταρράκτης βρίσκεται στη Βενεζουέλα, και τα νερά του πέφτουν στον ποταμό Κέρεπ, ο οποίος καταλήγει στον ποταμό Τσουρούν. Αν το όνομα Σάλτο Άνχελ δεν σας λέει κάτι, τότε ίσως η “διεθνής” αγγλική ονομασία του, Angel Falls, να ξυπνήσει τη μνήμη σας.
Το ύψος του καταρράκτη είναι τόσο μεγάλο, που μεγάλη ποσότητα του νερού εξατμίζεται πριν προλάβει καν να φτάσει στο έδαφος, δημιουργώντας ένα κύμα ομίχλης, το οποίο γίνεται αισθητό από απόσταση 1.5 χιλιομέτρου!
Αξίζει να αναφερθεί ότι στην πολυαναμενόμενη ταινία Up (Ψηλά Στον Ουρανό) οι φανταστικοί καταρράκτες Paradise Falls, είναι ουσιαστικά το Σάλτο Άνχελ και οι παραγωγοί μελέτησαν πολύ την περιοχή πριν τη δημιουργία της ταινίας.

4. Το πιο κρύο κατοικίσιμο μέρος της Γης


Οϊμιάκον (Ρωσία)
Χαμηλότερη θερμοκρασία: −71,2°C
Το μικρό χωριό που βρίσκεται στη Δημοκρατία της Σακά, στη Ρωσία, έχει 800 μόνιμους κατοίκους και αυτό που το κάνει ιδιαίτερο είναι ότι εκεί καταγράφηκε η πιο χαμηλή θερμοκρασία που έχει παρατηρηθεί ποτέ σε κατοικίσιμο μέρος του πλανήτη!
Συγκεκριμένα στις 26 Ιανουαρίου του 1926, το θερμόμετρο έπεσε στους -71,2 βαθμούς Κελσίου, και εκτός από το προαναφερθέν ρεκόρ, έσπασε κι ένα άλλο: εκείνο της χαμηλότερης θερμοκρασίας που έχει καταγραφεί ποτέ στο βόρειο ημισφαίριο της γης.
Σημειώνουμε, πάντως, ότι η πιο χαμηλή θερμοκρασία που έχει “χτυπήσει” ποτέ τη Γη ήταν το 1983 στην Ανταρκτική. Το θερμόμετρο “πάγωσε” στους -89,4°C.

5. Το πιο ξηρό μέρος του κόσμου

Ξηρές Λίμνες Μακ Μάρντο (Ανταρκτική)
Oι “Dry Valleys” είναι μια περιοχή 4.800 τ.χλμ. που καλύπτει το 0.03 % της Ανταρκτικής και έχουν πάρει το όνομά τους λόγω της εξαιρετικά χαμηλής υγρασίας της περιοχής και της ανυπαρξίας χιονιού ή παγετώνα.
Εδώ και 2 εκατομμύρια χρόνια, δεν έχει πέσει ούτε μια σταγόνα βροχής και με εξαίρεση μιας μικρής περιοχής όπου υπάρχει ένας ποταμός και μερικές μικρές λίμνες, στις Ξηρές Λίμνες Μακ Μάρντο, δεν υπάρχει πουθενά ίχνος νερού.
Οι μοναδικές αυτές συνθήκες κλίματος οφείλονται στους καταβατικούς ανέμους της περιοχής. Οι συγκεκριμένοι αέρηδες παρατηρούνται όταν παγωμένος και πυκνός αέρας έλκεται στην επιφάνεια της γης λόγω των δυνάμεων της βαρύτητας! Οι άνεμοι αυτοί φτανουν σε ταχύτητα τα 320 χλμ/ώρα και εξατμίζουν κάθε υποψία υγρού στοιχείου, αφήνοντας την γη ξερή και εντελώς στεγνή.

6. Το πιο απομακρυσμένο κατοικίσιμο νησί του πλανήτη

Τρίσταν ντα Κούνια (Μεγ. Βρετανία)
Απόσταση: 3.218 χιλιόμετρα από την πιο κοντινή ήπειρο
To πιο μακρινό νησί του κόσμου βρίσκεται στο νότιο τμήμα του Ατλαντικού Ωκεανού, και είναι τόσο μικρό (98 τ.χλμ.) που δεν έχει καν αεροδιάδρομο.
Ο πληθυσμός του είναι περίπου 300 μόνιμοι κάτοικοι, από τους οποιούς οι περισσότεροι υποφέρουν από κληρονομικό και χρόνιο άσθμα και γλαύκωμα.
Το νησάκι ανήκει στη Μεγάλη Βρετανία και παρόλο που οι κάτοικοι μπορούν να κάνουν online παραγγελίες, η διανομή τους αργεί ιδιαίτερα.
Ίσως αυτό να είναι το… τίμημα για να κατοικείς σε ένα (σχεδόν) ιδιωτικό νησί στη μέση του πουθενά!

7. Το μεγαλύτερο βάθος της θάλασσας

Τάφρος των Μαριαννών (Ινδονησία- Ιαπωνία)
Βάθος: 11.035 μέτρα υπό το βυθό
Αν η κορυφή του Έβερεστ είναι το πιο ψηλό σημείο της γης, τότε η Τάφρος των Μαριαννών πρέπει να είναι ακριβώς το αντίθετο: το πιο βαθύ, πιο χαμηλό σημείο της γης.
Βρίσκεται στα δυτικά του Ειρηνικού Ωκεανού, και πήρε το όνομα της από τα Νησία των Μαριαννών που βρίσκονται κοντά. Η τάφρος απλώνεται στα 2.550 χιλιόμετρα κι έχει πλάτος 69 χιλιόμετρα.
Το πιο βαθύ σημείο της, το λεγόμενο Challenger Deep, φτάνει τα 11.035 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και είναι το σημείο όπου οι δύο μεγάλες τεκτονικές πλάκες του Ειρηνικού συναντιώνται. Σε αυτό το σημείο η πίεση φτάνει τα 108.5 MPa, δηλαδή είναι πάνω από χίλιες φορές υψηλότερη από την ατμοσφαιρική πίεση της επιφάνειας.
Για να καταλάβετε το ακριβές μέγεθος, αρκεί να πούμε ότι αν τοποθετούσαμε το όρος Έβερεστ σε αυτή τη θέση του Ειρηνικού Ωκεανού δεν θα φαινόταν καν η κορυφή του, αφού θα βρισκόταν 2 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια του νερού!

8. Το πιο υγρό μέρος του κόσμου

Τζόρο (Κολομβία)
Κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο πέφτουν 12 μέτρα βροχής. Οι κάτοικοι της περιοχής βγάζουν χρήματα κόβοντας δέντρα στο κοντινό δάσος, όπου βρέχει καθημερινά.
Και πάλι, οι απόψεις σχετικά με το αν αποτελεί το πιο υγρό μέρος στον κόσμο διίστανται. Το Τσεραπούντζι στη βόρειο-ανατολική Ινδία εθεωρείτο για πολλά χρόνια ότι είναι το πιο υγρό μέρος πάνω στον πλανήτη. Στην περιοχή πέφτουν κατά μέσο όρο κάθε χρόνο 10.820mm βροχής, Αντίθετα, όμως, με την Κολομβία, όπου βρέχει όλο το χρόνο, στο Τσεραπούντζι ο μεγαλύτερος όγκος βροχής πέφτει κατά τη διάρκεια των νότιο-δυτικών μουσώνων, δηλαδή στο διάστημα μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου.
Το Τσεραπούντζι κατέχει το ρεκόρ του πιο υγρού μήνα στα χρονικά, με 9.296mm βροχής τον Ιούλιο του 1861. Για την ακρίβεια, μεταξύ του 1860 και του 1862, στο Τσεραπούντζι υπήρχε απίστευτη υγρασία. Μεταξύ της 1ης Αυγούστου του 1860 και της 31ης Ιουλίου του 1861 (που καλύπτει δύο εποχές μουσώνων), έπεσαν συνολικά 26.467mm βροχής. Το 1861, έπεσαν 22.987mm, από τα οποία τα 22.454mm έπεσαν μεταξύ Απριλίου και Σεπτέμβρη.
Ποιο μέρος, λοιπόν, από τα δύο είναι πιο υγρό; Η απάντηση εξαρτάται από τον τρόπο και τις διαδικασίες με τις οποίες μετριέται η υγρασία, καθώς και από τις περιόδους που πραγματοποιείται η μέτρηση.

9. Η μεγαλύτερη πιο απότομη πλαγιά του κόσμου

Βουνό Θορ (Καναδάς)
Μήκος πλαγιάς: 1.250 μέτρα
Στο βουνό Θορ του νησιού Μπάφιν, στον Καναδά, συναντάμε τη μεγαλύτερη πιο απότομη πλαγιά του κόσμου, με μήκος 1.250 μέτρα. Το Θορ είναι η πιο γνωστή κορυφή του Καναδά και αποτελείται εξ ολοκλήρου από γρανίτη. Προσελκύει πολλούς ορειβάτες και όσους αναζητούν την περιπέτεια. Η πρώτη φορά που κατάφερε άνθρωπος να ανέβει το Θορ ήταν το 1953, όταν αναρριχήθηκε μία ομάδα από το Αρκτικό Ινστιτούτο της Βόρειας Αμερικής. Ελάχιστες αποστολές ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια στο Θορ, ενώ το 2006 υπήρξε και ένας θάνατος ορειβάτη.

10. Το χαμηλότερο ύψωμα της Γης

Νεκρά Θάλασσα (Ιορδανία)
Ύψος: 422 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας
Η Νεκρά Θάλασσα αποτελεί το χαμηλότερο ύψωμα στην επιφάνεια της Γης σε χερσαίο έδαφος, με την επιφάνειά της και τις ακτές της να φτάνουν τα 422 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Στα σύνορα της Ιορδανίας με το Ισραήλ, ο δρόμος γύρω από τη Νεκρά Θάλασσα αποτελεί το χαμηλότερο δρόμο σε ολόκληρη τη Γη.
Λόγω της υπερβολικής της αλμυρότητας (10 φορές πιο αλμυρή από τη Μεσόγειο), καμία μορφή ζωής δεν μπορεί να επιζήσει στη Νεκρά Θάλασσα, εξ ου και το όνομά της.

Τυχαίες Αναρτήσεις

by click4money

Online ταινίες και σειρές