Στους πρόποδες της Πάρνηθας, στην περιοχή της Χασιάς πολλοί οδηγοί βλέπουν ένα φάντασμα σύμφωνα με τον θρύλο που έχει αναπτυχθεί εδώ και πολλά χρόνια. Πρόκειται για μια περίεργη λευκοντυμένη κοπέλα σαν νύφη (κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για νύμφη) που τρομάζει τους οδηγούς σε μια δύσκολη στροφή λιγάκι έξω απο τη Χασιά, προκαλώντας έτσι τροχαία δυστυχήματα.
Σύμφωνα με κάποιους κατοίκους η κοπέλα ήταν ντόπια και σκοτώθηκε στην κατοχή κάποιο βράδυ του γάμου της και οι δολοφόνοι της πέταξαν το πτώμα κοντά στη γέφυρα Φυλής – Δερβενοχωρίων. Έκτοτε φημολογείται ότι τρομάζει τους διερχόμενους οδηγούς προκαλώντας ατυχήματα, ζητώντας έτσι εκδίκηση για τον άδικο χαμό της.
Στο σημείο που συνήθως εμφανίζεται η γυναίκα, έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, δεκάδες θανατηφόρα ατυχήματα. Αν και όλοι λένε ότι πρόκειται για μία δύσκολη στροφή, με περιορισμένη ορατότητα, εντούτοις δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί έχει σημειωθεί κατακόρυφη αύξηση των δυστυχημάτων! «Μήπως η «λευκή οπτασία» εμφανίζεται ξαφνικά στη μέση του δρόμου, κάνοντας τους οδηγούς να χάνουν τον έλεγχο των οχημάτων τους;», αναρωτιούνται;
Η συγκλονιστική αφήγηση του πατέρα που έχασε το γιο του στην τηλεοπτική εκπομπή ‘Πύλες του Ανεξήγητου’ κοντά στο συγκεκριμένο σημείο της Χασιάς:
‘Μία εβδομάδα πριν το συμβάν, ήταν σούρουπο και περπατούσαμε με το γιο μου στον δρόμο, όταν είδαμε μπροστά μας μία γυναίκα ντυμένη με ένα μακρύ άσπρο φόρεμα από δαντέλα, που θύμιζε νυφικό! Η εμφάνισή της ήταν τόσο περίεργη που μας κίνησε την προσοχή। Πέρασε δίπλα μας σαν να μην μας είδε, με κατεύθυνση ένα ανηφορικό απομονωμένο δρόμο, που οδηγεί σε αδιέξοδο. «Πού πάτε από εδώ;», τη ρώτησα. «Δεν βγάζει πουθενά», αλλά εκείνη συνέχισε το δρόμο της. «Ξέρω που πάω! Εδώ μένω», απάντησε χαμηλόφωνα και χάθηκε μέσα στα χωράφια. Ανησύχησα γιατί ήταν σκοτάδι και φώναξα στον γιο μου «Δημήτρη, πιάσε από το αυτοκίνητο έναν φακό να φωτίσουμε γιατί πάει προς τον γκρεμό!», αλλά η γυναίκα είχε ήδη εξαφανιστεί!’
‘Μία εβδομάδα αργότερα, λίγο πιο κάτω ο Δημήτρης μου έχασε τη ζωή του σε ένα τροχαίο που κανείς εμπειρογνώμονας δεν μπόρεσε να εξηγήσει! Δεν μου βγαίνει από το μυαλό, ότι αυτή η γυναίκα έπαιξε κάποιον ρόλο. Δεν ξέρω αν φταίει ότι άκουσε το όνομά του ή ήταν σύμπτωση, αλλά πιστεύω ότι η παρουσία της ήταν αυτή που έκανε το γιο μου να βγει από τον δρόμο του!’
‘Μία εβδομάδα πριν το συμβάν, ήταν σούρουπο και περπατούσαμε με το γιο μου στον δρόμο, όταν είδαμε μπροστά μας μία γυναίκα ντυμένη με ένα μακρύ άσπρο φόρεμα από δαντέλα, που θύμιζε νυφικό! Η εμφάνισή της ήταν τόσο περίεργη που μας κίνησε την προσοχή। Πέρασε δίπλα μας σαν να μην μας είδε, με κατεύθυνση ένα ανηφορικό απομονωμένο δρόμο, που οδηγεί σε αδιέξοδο. «Πού πάτε από εδώ;», τη ρώτησα. «Δεν βγάζει πουθενά», αλλά εκείνη συνέχισε το δρόμο της. «Ξέρω που πάω! Εδώ μένω», απάντησε χαμηλόφωνα και χάθηκε μέσα στα χωράφια. Ανησύχησα γιατί ήταν σκοτάδι και φώναξα στον γιο μου «Δημήτρη, πιάσε από το αυτοκίνητο έναν φακό να φωτίσουμε γιατί πάει προς τον γκρεμό!», αλλά η γυναίκα είχε ήδη εξαφανιστεί!’
‘Μία εβδομάδα αργότερα, λίγο πιο κάτω ο Δημήτρης μου έχασε τη ζωή του σε ένα τροχαίο που κανείς εμπειρογνώμονας δεν μπόρεσε να εξηγήσει! Δεν μου βγαίνει από το μυαλό, ότι αυτή η γυναίκα έπαιξε κάποιον ρόλο. Δεν ξέρω αν φταίει ότι άκουσε το όνομά του ή ήταν σύμπτωση, αλλά πιστεύω ότι η παρουσία της ήταν αυτή που έκανε το γιο μου να βγει από τον δρόμο του!’
Ό,τι και να συμβαίνει πραγματικά, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι στο σημείο αυτό της Χασιάς έγιναν πολλές εκτελέσεις και βιαιοπραγίες κατά των κατοίκων της περιοχής, στην περίοδο της κατοχής από τους ναζί. Είναι λογικό λοιπόν ο χώρος να έχει ‘αποτυπώσει’ με κάποιο τρόπο όλη αυτήν την δυστυχία και σίγουρα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις πολλές μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής.
Ανηφορίζοντας κάποιος τον δρόμο από τη Χασιά προς την Πάρνηθα θα συναντήσει δεκάδες εικονοστάσια, προς τιμήν ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους. Ο δρόμος μετά από τις ταβέρνες της Χασιάς είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος από μόνος του, όντας κάτοικος της περιοχής γνωρίζω για τα πολλά δυστυχήματα στον συγκεκριμένο δρόμο, όπως αναφέρει το periergaa.blogspot.gr
Πριν αρκετά χρόνια οδηγούσα με κατεύθυνση την Πάρνηθα. Ξαφνικά, 200 μέτρα μετά τις ταβέρνες της Χασιάς, έχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου, ήταν σαν μια αόρατη δύναμη να με πέταξε στα αριστερά του δρόμου.
Το αμάξι διαλύθηκε ολοσχερώς έπειτα από τις αλλεπάλληλες καραμπόλες, εγώ σαν από θαύμα δεν έπαθα ούτε γρατσουνιά. Ήταν ημέρα του Αγίου Πνεύματος του 2012. Φυσικά τότε δεν γνώριζα για τον θρύλο της κοπέλας αλλά ήξερα σίγουρα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά εκεί στο συγκεκριμένο σημείο!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου