Πάμε για νέα Ίμια στις Οινούσσες;

Η πρωτοφανής πρόκληση της Άγκυρας στο Αιγαίο να προχωρήσει σε διαδοχικές και επαναλαμβανόμενες επί δύο ημέρες υπερπτήσεις μαχητικών της αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά έρχεται αμέσως μετά την αιφνιδιαστική επίθεση των αζερικών δυνάμεων στον αρμενικό θύλακα του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Πως συνδέονται αυτά; Είναι περίπου βέβαιο ότι το Αζερμπαϊτζάν ωθήθηκε σε αυτήν τη μάλλον βεβιασμένη ενέργεια από την Άγκυρα.

Και αμέσως μετά το επεισόδιο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ έχουμε την εντατικοποίηση, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο.Τα γεγονότα αυτά είναι πολύ πιθανόν ότι συνδέονται μεταξύ τους. Με άλλα λόγια, η Τουρκία δείχνει ότι οικοδομεί έναν δακτύλιο αστάθειας στην περιφέρειά της και μάλλον το πράττει συνειδητά.

Σε περίπτωση που πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν είναι κάτι που ξεφεύγει από τη ευρύτερο πλαίσιο της διαχρονικής τουρκικής γεωστρατηγικής. Παραδοσιακά η Τουρκία «πουλούσε» τον εαυτό της στη δυτική στρατηγική με έναν διπλό ρόλο, ως στήριγμα της Δύσης στην περιοχή αλλά και ως δυνητική πηγή προβλημάτων.

Σήμερα, λοιπόν, που από ότι φαίνεται έχει απομονωθεί ακόμη και από τη μέχρι πρότινος φανατικά φιλότουρκη αμερικανική κυβέρνηση, ενδέχεται να δίνει έμφαση στον δεύτερο πυλώνα της γεωπολιτικής της ταυτότητας, αυτόν της επικινδυνότητας.

Να προσθέσουμε εδώ ότι, η Τουρκία προσπαθεί να αυξήσει περαιτέρω την κυριαρχία της στο Αιγαίο εις βάρος της Ελλάδας. Αφενός μεν γιατί αυτό αποτελεί πάγιο και διαρκή στόχο της και έτσι συνεχίζει με αυξανόμενη ένταση την πολιτική σαλαμοποίησης του Αιγαίου που έχει ξεκινήσει από τα γεγονότα των Ιμίων και μετά, αφετέρου δε γιατί επιδιώκει να ενισχύσει τα διαπραγματευτικά της ατού έναντι της Ε.Ε., μιας και το Αιγαίο χρησιμοποιείται από την Άγκυρα ως δίαυλος προώθησης πληθυσμών από όλη την Ευρασία και την Αφρική προς την Ευρώπη.

Ο περαιτέρω έλεγχος του Αιγαίου συνεπάγεται και την ενισχυμένη δυνατότητα της Άγκυρας να αυξομοιώνει τις πληθυσμιακές ροές προς την Ευρώπη, ανάλογα με το πόσο η τελευταία υποκύπτει ή όχι στις διάφορες τουρκικές πιέσεις.

Τέλος, φαίνεται πως η Τουρκία έχει επιλέξει μια στρατηγική ανεξέλεγκτου και επικίνδυνου δρώντος στην περιοχή. Το ζήτημα είναι μέχρι πόσο μακριά είναι διατεθειμένη να το τραβήξει.

Η Ελλάδα θα πρέπει να προετοιμαστεί για το, όχι και τόσο πιθανό αλλά όχι αδύνατο, ενδεχόμενο της περαιτέρω κλιμάκωσης από πλευράς της Άγκυρας, σε σημείο που να επιδιωχθεί ακόμη και ένα «λελογισμένης» έκτασης πολεμικό επεισόδιο με τη χώρα μας.