Η Ευρώπη βιώνει τις πολυεπίπεδες συνέπειες μιας διάστασης της ασύμμετρης απειλής που λέγεται τρομοκρατία, ενώ οι πυρήνες εν υπνώσει (sleepers) και οι μοναχικοί λύκοι (lone wolfs) που βρίσκονται στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις φαίνεται πως έχουν αρχίσει να ξυπνούν και να πραγματώνουν τις απειλές τους που αφορούν στο παγκόσμιο σύστημα ασφάλειας την μία μετά την άλλη. Σε διάστημα λίγων ημερών, εκδηλώνονται τρομοκρατικά κτυπήματα και επιθέσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου, προκαλώντας πλέον παγκόσμια αναταραχή και ανασφάλεια, με τον κίνδυνο της ισλαμικής ιδιαιτέρως, αλλά όχι μόνο τρομοκρατίας να πλανάται κυριολεκτικά παντού, από το ένα ημισφαίριο της γης στο άλλο.
Σε αντίθεση με την ψυχροπολεμική εποχή και την κατάσταση σύγκρουσης μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, όπου η αντίθεση ήταν στρατηγικής σημασίας και επικράτησης στον κόσμο του ενός ή του άλλου με κανόνες, οι οποίοι ήσαν γνωστοί και συνομολογημένοι, εδώ έχουμε μία ασύμμετρη σύγκρουση, με πολιτισμικό υπόβαθρο. Αυτό σημαίνει πως συγκρούεται το σύστημα αξιών και κοσμοθεωρητικής προσέγγισης της ζωής και της κοινωνίας με μεγάλες ομάδες της παγκόσμιας κοινωνίας, όπου η ικανότητα κατανόησης και συνεννόησης του ενός με τον άλλο εμφανίζεται ριζοσπαστικά αδύνατη να επιτευχθεί. Στη σύγχρονη εποχή η σχέση μεταξύ δυτικών και ισλαμικών κοινωνιών προσέλαβε διαφορετικές μορφές, με τους αγώνες ανεξαρτησίας, την ίδρυση των εθνών-κρατών και τη δημιουργία διεθνών οργανισμών, ενώ με την παγκοσμιοποίηση τα πεδία αλληλεπίδρασης μεταξύ των δύο κόσμων διευρύνθηκαν μέσω της παρουσίας σε Ευρώπη και Αμερική μουσουλμάνων μεταναστών. Υπάρχει μια οριζόντια διάρθρωση πλέον. Ο ξένος, ο «άλλος» δεν είναι πια στην χώρα του, αλλά είναι μέρος του συστήματος της δύσης ως μετανάστης δεύτερης ή τρίτης γενιάς, όπου η κοινωνικοποίησή του είναι συνήθως μουσουλμανική, που αποτελεί και την υποδομή του χαρακτήρα, της προσωπικότητας, της στάσης ζωής του και της ταυτότητάς του.
Η επαλήθευση του φαινομένου της σύγκρουσης αποτελεί μια καθημερινή διαπίστωση της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής, ενώ ειδικότερα μόνο την τελευταία εβδομάδα, περιστατικά που προκαλούν πανικό εκδηλώνονται το ένα μετά το άλλο –από το τρομοκρατικό κτύπημα στο Παρίσι, το φορτωμένο με εκρηκτικά ασθενοφόρο στο Αννόβερο της Γερμανίας, την επίθεση εναντίον εβραίου δασκάλου στην Μασσαλία από ισλαμιστές, φίλα προσκείμενους στον ISIS και από την επίθεση στο Σαράγεβο, όπου μοναχικός λύκος άνοιξε πυρ εναντίον λεωφορείου προκαλώντας τον θάνατο δύο στρατιωτών και τριών πολιτών, ενώ στην συνέχεια αυτοανατινάχθηκε, στην επίθεση σε κεντρικό ξενοδοχείο της πρωτεύουσας του Μάλι, Μπαμακό-, συνιστούν απλώς ορισμένα επεισόδια φαινομένων ριζοσπαστικά εκδηλούμενων συγκρούσεων, που αναδεικνύονται από τα μέσα ενημέρωσης και διαχέονται μέσω των δικτύων επικοινωνίας σε παγκόσμια κλίμακα.
Ως προς το περιστατικό που έλαβε χώρα στο Μάλι, ο πρόεδρος της γειτονικής χώρας Chad, Idriss Déby Itno, καταδικάζοντας το επεισόδιο δήλωσε πως «οι όμηροι βρίσκονταν στο ξενοδοχείο Radisson Blu, το οποίο γνωρίζουν όλοι. Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες, άνθρωποι που απλώς έκαναν την δουλειά τους έχουν γίνει στόχοι», «…αναμένουμε αίμα και δάκρυα». Μέσω και αυτού του κτυπήματος, αναδεικνύεται πλέον ανάγλυφα η απειλή και οι εκπεφρασμένοι φόβοι για την προοπτική κλιμάκωσης της σύγκρουσης με ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ενώ θα πρέπει να υπογραμμιστεί πως τα θύματα των επιθέσεων δεν είναι συγκεκριμένοι στόχοι που έχουν προβεί σε οποιασδήποτε μορφής ενέργεια που να στρέφεται εναντίον άλλων, αλλά είναι ανυποψίαστοι πολίτες, άμαχοι, άοπλοι. Η οριζόντια σύγκρουση της σημερινής εποχής συνίσταται στο γεγονός πως η σύγκρουση λαμβάνει χώρα παντού εξορισμού και όπου υπάρχει μια πρόσμιξη κοινωνικών ομάδων του Ισλάμ με ανθρώπων του δυτικού πολιτισμού, όπου το μοντέλο ζωής και αυτοπραγμάτωσης είναι τελείως διαφορετικό και αντιθετικό, παρά την εξόφθαλμη παρουσία και πολλές φορές οικονομική και κοινωνική δραστηριοποίηση των ανθρώπων του Ισλάμ σε δυτικές κοινωνίες.
Αποτέλεσμα της σύγκρουσης είναι και το φαινόμενο της ριζοσπαστικοποίησης των ανθρώπων, όπου οι ισλαμιστές αρνούνται να αποδεχθούν τον δυτικό τρόπο ζωής ως κουλτούρα της καθημερινότητας ή ως αντίληψη του κόσμου. Σε αυτή την διάσταση, ο πολιτισμός της Δύσης και του Ισλάμ φαίνεται να εκπροσωπούν εντελώς διαφορετικά μοντέλα και τάσεις, αφού ο ισλαμικός κόσμος, εκπροσωπεί ένα παράδειγμα, το οποίο δεν είναι συνυφασμένο και σε πολλές περιπτώσεις εκδηλώνεται ως συγκρουσιακά αντιθετικό και ανίκανο να ενσωματωθεί και να απορροφηθεί από το δυτικό τρόπο ζωής και αντίληψης του κόσμου, ως κοινωνίας και ως πολιτικής οργάνωσης. Ειδικότερα, όμως αυτή η ριζοσπαστική τρομοκρατική αντίληψη του Ισλάμ, η οποία προέρχεται από την σουνιτική σχολή σκέψης των Αδελφών Μουσουλμάνων, έχει ως φιλοσοφία της δράσης της τον ολοκληρωτικό πόλεμο όλων εναντίον όλων, που δεν ανήκουν ή δεν ενσωματώνονται στην δική τους ισλαμική αίρεση, ακόμη και εάν είναι μουσουλμάνοι. Αυτό σημαίνει πως με την παγκοσμιοποίηση του τρομοκρατικού πολέμου, όσο δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά αυτοί ως τρομοκράτες από ένα διεθνές σύστημα συλλογικής ασφάλειας, οι επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία, πολιτική και πολιτισμό, ίσως είναι ανυπολόγιστες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου