Μετά την δεύτερη «γραμμή» ο «Εκατομμυριούχος» ένιωσε κενός. Μέσα από το λιγοστό φως που περνούσε από τις κουρτίνες του ξενοδοχείου διακρινόταν μία καλλίγραμμη σιλουέτα, λογικά κάποιας ιερόδουλης, η οποία έστεκε στον καναπέ περιμένοντας την αμοιβή της. Θα της έλεγε αμέσως που είναι τα λεφτά αλλά ήθελε να βαρέσουν μαζί μία «σουτιά» ηρωίνης. Η κοπέλα είπε «όχι μωρό μου, όχι ναρκωτικά τώρα».
Εκείνος εμφανώς απογοητευμένος κατάλαβε πως θα είναι μόνος του άλλο ένα πρωινό μέσα στην παραζάλη του. «Μέσα στο συρτάρι θα βρεις τα χρήματά σου», αποκρίθηκε.
Μέχρι τις 10:00 το πρωί ο «El Millonario» ήταν έτοιμος. Οι χημείες είχαν πλέον ταρακουνήσει το νευρικό του σύστημα και μπορούσε να αποδώσει σε άλλη μία αποστολή. Τουλάχιστον όσο η αγορά ήταν ανοικτή. Φόρεσε το χοντρό rollex του, το παντελόνι Dolce Gabbana, έβαλε το όπλο του στη ζώνη του παντελονιού και βγήκε για «δουλειά».
Βρισκόμαστε στη Βαρκελώνη μία οποιαδήποτε μέρα από τα μπερδεμένα 80s. Ο φασίστας δικτάτορας, Φράνκο έχει πεθάνει και οι δρόμοι έχουν τρελαθεί τελείως. Το ίδιο και ο «Ερυθρός Ντάνι» ή αλλιώς «Εκατομμυριούχος» (Dani El Rojo, «El Millonario») που τον μισούσε με όλη του την ψυχή. Ο Dani θεωρήθηκε από τις αρχές ο πλέον επιτυχημένος ληστής καθώς «μπούκαρε» σε πάνω από 150 τράπεζες (ο ίδιος λέει 500!) αποκομίζοντας κέρδη από τις επιδρομές πάνω από 65 εκατ. δολάρια μέσα σε σχεδόν δύο δεκαετίες εγκληματικής καριέρας.
Η αυτοκαταστροφική πορεία μέσα στις «άσπρες σκόνες» και τις ληστείες
«Από τα 15 μου χρόνια κόλλησα στα ναρκωτικά. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Στα 16 μου μετά από έναν χοντρό τσακωμό με την οικογένεια ο πατέρας μου σηκώθηκε και έφυγε. Εγώ από αντίδραση πήρα τη μηχανή και πήγα σε ένα μίνι μάρκετ. Ο χαρακτηριστικός ήχος από το ταμείο “κόλλησε” στο κεφάλι μου. Ήταν η πρώτη μου ληστεία». Έτσι παρουσίασε ο Dani την μύηση σε έναν κόσμο γεμάτο αδρεναλίνη και «άσπρες σκόνες» σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Hombre».
Έπρεπε να καλύψει άμεσα τις υψηλές ανάγκες του για ναρκωτικά. Μία δουλειά γραφείου δεν θα του ταίριαζε. Το ναρκεμπόριο είχε μικρό περιθώριο κέρδους για εγκληματίες του βεληνεκούς του καθώς τα καρτέλ ήταν αιμοσταγή με τα προϊόντα τους. Το τράφικινγκ γυναικών τον έβρισκε ηθικά και ιδεολογικά αντίθετο, παρόλο που οι ιερόδουλες ήταν μία από τις -πολλές- αδυναμίες του. Οπότε στράφηκε στις ληστείες τραπεζών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων. Κίνηση με την οποία μπορούσε όπως έλεγε ο ίδιος, να πλήξει την άρχουσα τάξη, με κάτι που θα την πονούσε πολύ, το χρήμα.
«Μέχρι εκείνη τη στιγμή ζούσα σε σάπια διαμερίσματα, αλλά όταν τα λεφτά άρχισαν να ρέουν πήρα τζούρα της μεγάλης ζωής. Μεζονέτες, πολλά κορίτσια ταυτόχρονα, γρήγορα αμάξια και πολλά, πάρα πολλά, ναρκωτικά. Κάποια στιγμή έκλεψα από μία τράπεζα 158 εκατομμύρια πεσέτες (σχεδόν 1 εκατομμύριο ευρώ τώρα). Όλα μπήκαν στις φλέβες μου».
Υπήρξε μέρα της πλούσιας καριέρας του Dani όπου έκανε 4 διαφορετικές ληστείες τραπεζών. Η αποτελεσματικότητά του ήταν παροιμιώδης και όπως αναφέρει ο ίδιος «πάντα οπλοφορούσα, αλλά το όπλο μου δεν σηκώθηκε ποτέ μπροστά σε πελάτη ή απλό υπάλληλο. Πάντα σε αστυνομικούς ή τους διευθυντές και για άμυνα». Η ζωή μπον βιβέρ που έκανε και η αποτελεσματικότητα στις ληστείες τον έκαναν την πρώτη προτεραιότητα των αρχών. Πρώτη φορά μπήκε πίσω από τα κάγκελα σε ηλικία 19 ετών. Συνολικά έμεινε σε σωφρονιστικά ιδρύματα 14 χρόνια. Το 1999 ήταν η τελευταία φορά που διάβηκε τις πύλες των φυλακών και τότε ήταν που έπρεπε να αναζητήσει μία «νόμιμη δουλειά».
Από τη «μεγάλη ζωή» στην μεγάλη Barcelona
«Μου είχαν μείνει δύο νευρώνες στον εγκέφαλο που λειτουργούσαν κανονικά. Αυτοί οι δύο νευρώνες -ευτυχώς- μου είπαν πως δεν μπορώ να συνεχίσω να “πίνω” 20 γραμμάρια κόκα τη μέρα. Και τα κατάφερα ξέκοψα τελείως. Τότε ήταν που είπα ότι πρέπει να “καθαρίσω” και από τα υπόλοιπα». Ο «Ερυθρός Ντάνι» (το παρατσούκλι του το είχε πάρει ως φόρο τιμής στον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ηγετική φυσιογνωμίας της εξέγερσης του Μάη του 68) μίλησε με έναν γνωστό καλλιτέχνη από τη Βαρκελώνη ονόματι «Loquillo». «Γνωριζόμασταν από παιδιά», ανέφερε ο πρώην γκάνγκστερ ενώ συμπλήρωσε πως «μου ζήτησε να γίνω σωματοφύλακάς του. Από εκεί απέκτησα ένα όνομα σε αυτό τον κλάδο».
Το 2006 ήταν που η Μπαρτσελόνα πλησίασε τον Dani ζητώντας τις υπηρεσίες του για κάτι αρκετά περίεργο. «Στην ουσία η Μπαρτσελόνα με προσέλαβε για να μαζεύω τους μεθυσμένους αστέρες της από τα διάφορα clubs έτσι ώστε να μην γίνονται αντιληπτοί από τα media». Μάλιστα κάποια στιγμή ο «Εκατομμυριούχος» βρήκε έναν αστέρα της Μπάρτσα στον VIP χώρο ενός μαγαζιού να δέχεται τις… υπηρεσίες δύο κοριτσιών. «Έπρεπε να βρω όλα τα κινητά που είχαν τραβήξει φωτογραφίες και να σιγουρευτώ πως θα σβηστούν. Τι θα έλεγε ο Φρανκ Ράικαρντ αν διέρρεαν οι εικόνες;».
Μετά όμως ανέλαβε έναν συγκεκριμένο παίκτη για τον οποίο ήταν ιδιαίτερα περήφανος. «Για δύο χρόνια είχα αναλάβει να είμαι κάτι σαν σωματοφύλακας του Μέσι. Έπρεπε να σιγουρευτώ πως το αστέρι της ομάδας που τότε άρχιζε να κάνει τεράστια εντύπωση παγκοσμίως να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα και να φροντίσω να έχει μία φυσιολογική ζωή. Δεν υπάρχει πάντως κάποια ζουμερή ιστορία εδώ. Ότι βλέπετε αυτό ήταν. Ένα ήσυχο και ευγενικό παιδί. Μόνο προπόνηση και παιχνίδι».
Ο ακτιβισμός για τα δικαιώματα των οροθετικών
Μέσα στη φυλακή ο Dani El Rojo έμαθε πως ήταν φορέας του ιού HIV. «Στη τελευταία μου θητεία έμαθα πως είμαι φορέας. Κάναμε εξετάσεις 800 άτομα. Οι 797 βγήκαμε θετικοί». Σε ένα από τα βιβλία που έχει γράψει ο El Millonario αναφέρει «είμαι από τους λίγους επιζώντες μιας χαμένης γενιάς. Από τα 150 ονόματα που αναφέρω στις σελίδες του βιβλίου οι 140 είναι νεκροί».
Ο Ντάνι έθεσε το κοινωνικό πλαίσιο. «Μόλις είχε πεθάνει ο Φράνκο και όλα ήταν πιο ελεύθερα. Τα είδωλα μας ήταν οι ροκ σταρς και τα τραγούδια τους μιλούσαν για ελεύθερο σεξ και ναρκωτικά. Και τα κάναμε όλα και μάλιστα πολύ. Σεξ χωρίς προφύλαξη και ναρκωτικά με ό,τι εργαλείο βρισκόταν διαθέσιμο. Κρίμα που κανένα από αυτά τα τραγούδια δεν μας είπε για τις αρρώστιες».
Ο Ντάνι εκτός από τα βιβλία που έχει γράψει και περιγράφει την ζωή που έζησε αλλά και τις δυσκολίες που αποκόμισε από αυτή, μιλάει ως καλεσμένος σε συνέδρια ενημέρωσης για τον ιό του HIV, τους τρόπους προφύλαξης αλλά και την καταπολέμηση της μάστιγας των κοινωνικών αποκλεισμών που βιώνουν οι οροθετικοί άνθρωποι.
«Με προβληματίζει πάρα πολύ το γεγονός ότι η χρήση ηρωίνης μεταξύ των πιτσιρικάδων έχει αυξηθεί επικίνδυνα. Αν σε αυτό προσθέσεις το γεγονός πως κάνουν σεξ ελεύθερα τότε έχουμε γυρίσει πίσω στα 80s. Είναι πιο ακριβό το να αγοράσεις δύο μπουκάλια ουίσκι από ένα γραμμάριο πρέζα πλέον. Στα 16 σου πιστεύεις πως θα πετάξεις στο διάστημα αλλά η πραγματικότητα απέχει πολύ. Λίγα πράγματα μπορείς να κάνεις μόνο σου».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου