Ξυπνήστε επιτέλους!

Κρίνοντας από την εφιαλτική σιωπή που επικρατεί σε μία κοινωνία που κανένας δεν διαμαρτύρεται, δεν διαδηλώνει και δεν σκέφτεται να αντιδράσει, αρνούμενος συλλογικά να αποδεχθεί τα μέτρα στραγγαλισμού που επιβάλλουν τα συνεχή μνημόνια, συμπεραίνει κανείς πως οι Έλληνες έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα - αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν πως η συμμορία που εισέβαλε στην πατρίδα τους, θέλει αφενός μεν να την λεηλατήσει, αφετέρου να διεξάγει το μεγαλύτερο πείραμα όλων των εποχών:
την πλήρη υποδούλωση και εξαθλίωση μίας χώρας, με τη βοήθεια μίας κατ’ επίφαση αριστερής κυβέρνησης - μίας νέου τύπου αριστερής δικτατορίας.

Ένας αναγνώστης μας τώρα ανέφερε πολύ σωστά ότι, είναι πολύ εύκολο να γράφει κανείς «βαρύγδουπα» κείμενα στο διαδίκτυο, κατηγορώντας τους συμπολίτες του για έλλειψη θάρρους, για δουλική υποταγή στους διεθνείς τοκογλύφους (δεν οφείλουμε στα άλλα κράτη επειδή εμείς το επιλέξαμε, αλλά λόγω του ότι μας επιβλήθηκε με στόχο τη διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών), για αδιαφορία απέναντι στα παιδιά και την πατρίδα τους ή για οτιδήποτε άλλο.

Εν τούτοις πιστεύουμε πως ο καθένας μας έχει κάποιες δυνατότητες, ενώ του λείπουν άλλες - με κριτήριο το παράδειγμα του εθνικού μας ποιητή, ο οποίος δεν είχε την ικανότητα να πολεμήσει τους κατακτητές, όπως οι τότε επαναστάτες. Δυστυχώς λοιπόν, οι δικές μας περιορίζονται στη ρεαλιστική περιγραφή της κατάστασης που βιώνουμε, καθώς επίσης στην αναζήτηση ρεαλιστικών λύσεων - με την ελπίδα πως θα ακολουθήσουν οι ενέργειες που είναι απαραίτητες για να μην αφελληνιστεί η πατρίδα μας.

Σε κάθε περίπτωση, έχουμε την άποψη πως αφού δεν μας εγκρίνεται η διαγραφή του χρέους, θα πρέπει να πάρουμε ριζικές αποφάσεις που θα εξασφαλίζουν την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας - είτε να χρηματοδοτήσουμε μόνοι μας το δημόσιο χρέος, είτε να χρεοκοπήσουμε, αναλαμβάνοντας όλο το κόστος. Άλλωστε στη ζωή δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα - ενώ οι όποιες καθυστερήσεις στη λήψη αποφάσεων, είναι πάντοτε πανάκριβες.

Ασφαλώς δε, πρέπει να κοιτάζει κανείς την αλήθεια κατάματα, κρίνοντας από τις υφιστάμενες εμπειρίες του - τις οποίες όλοι έχουμε, μετά από εφτά χρόνια μνημονίων, με διαρκώς οδυνηρότερα αποτελέσματα για την πατρίδα μας. Στις δημοκρατίες πάντως δεν επιβάλλονται τέτοια μέτρα, όχι επειδή διαθέτουν ικανούς ηγέτες, αλλά λόγω του ότι οι Πολίτες τους είναι συνειδητοί και αντιδρούν.

Το να συνεχίζουμε όμως το ίδιο πείραμα (όπου τοποθετείται ένας βάτραχος σε χλιαρό νερό, ανεβάζει σταδιακά ο θύτης του τη θερμοκρασία, προσέχοντας να τη συνηθίσει, έως ότου ο βάτραχος καίγεται, χωρίς καν να το καταλάβει), περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα κάθε φορά, είναι ο ορισμός της ηλιθιότητας κατά τον Αϊνστάιν – κάτι που δεν ταιριάζει σε έναν λαό, με 4.000 χρόνια πολιτισμό και ιστορία.