Όταν τον προσέλαβαν το 1749 σε επαρχιακό στρατό της Κίνας ως γυμναστή της προσωπικής φρουράς του πολεμάρχου, ο Γουέν διένυε ήδη το 72ο έτος της ηλικίας του.
Και δεν ήταν ακόμα παρά παιδί φυσικά.
Όταν έκλεισε τα μάτια του στις 6 Μαΐου 1933, ζούσε πια με την 24η σύζυγό του, μια γυναίκα 60 ετών, και είχε μέχρι τότε πάνω από 200 απογόνους που απλώνονταν ακόμα και σε έντεκα γενιές.
Άλλες πάλι πηγές είναι πιο φειδωλές, μιλώντας απλώς για 180 απογόνους και μόλις 14 συζύγους! Ο ίδιος έλεγε πως γεννήθηκε το 1736, τα μητρώα της γέννησής του έστελναν ωστόσο την ημερομηνία πολύ πιο πίσω και συγκεκριμένα στα 1677.
Μέσα στους δύο αυτούς αιώνες ζωής, ο βοτανολόγος Γουέν καλλιεργούσε τα μαγικά του μαντζούνια, ασχολιόταν με τις πολεμικές τέχνες και ήταν εξπέρ στην ισορροπία σώματος και μυαλού.
Αυτή είναι βέβαια η επίσημη εκδοχή της ιστορίας του που αντιστρατεύεται ωστόσο καθετί ανθρώπινο. Η μεγαλύτερη επιβεβαιωμένη ηλικία που έχει φτάσει ποτέ άνθρωπος ήταν αυτά τα 122 χρόνια και 164 μέρες μιας Γαλλίδας, γι’ αυτό και οι γεροντολόγοι δεν δέχονται με τίποτα ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Τα ληξιαρχεία εξάλλου της αυτοκρατορικής Κίνας δεν ήταν ακριβώς τα πιο αξιόπιστα μητρώα του κόσμου, την ίδια ώρα που πολλά περίεργα αφορούν στην ημερομηνία της γέννησής του. Κι ενώ εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παραμύθι μια τέτοια ιστορία και να περάσει στο χρονοντούλαπο του μύθου, υπάρχουν μια σειρά από γεγονότα που καλούν σε προσεκτικότερη εξέταση της ζωής και της μακροζωίας του Λι Τσινγκ Γουέν.
Κατά πρώτο, έχουμε τις τρεις συγχαρητήριες επιστολές της αυτοκρατορικής διοίκησης για τα 100ά, τα 150ά και τα 200ά του γενέθλια. Τα τρία γράμματα ανακαλύφθηκαν το 1928 από έναν κινέζο κοσμήτορα πανεπιστημίου και δημοσιεύτηκαν μέχρι και σε μεγάλα και σοβαρά δυτικά έντυπα, όπως οι «New York Times» και το περιοδικό «Time».
Μυστηριώδης, παράξενος και γεμάτος θρύλος, όπως ακριβώς και η αυτοκρατορική Κίνα που τον υποβάσταξε, ο Λι Τσινγκ Γουέν μοιάζει να έχει βγει από την επικράτεια της μυθολογίας, έτσι όπως τα ελλιπή ληξιαρχικά στοιχεία και η υπεράνθρωπη μακροβιότητά του υποδεικνύουν.
Όσο για τον ίδιο, εξομολογούνταν ατάραχος το μυστικό της μακροζωίας του στον κινέζο στρατηγό που τόσο ήθελε να το μάθει: «Κράτα την καρδιά σου ήρεμη, αναπαύσου σαν χελώνα, περπάτα ζωηρά σαν περιστέρι και κοιμήσου σαν σκυλί»…
Πρώτα χρόνια
Ο Λι Τσινγκ Γουέν (ή Γιουν) έλεγε πως γεννήθηκε το 1736 σε μια επαρχία της Κίνας κατά τη Δυναστεία των Τσινγκ (Δυναστεία Μαντσού), της τελευταίας αυτοκρατορικής περιόδου της Κίνας δηλαδή (1644-1912).
Ξέρουμε ότι ο Γουέν πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της μακραίωνης ζωής του στα ορεινά της επαρχίας του, όπου καλλιεργούσε τα δικά του βότανα, γκότζι μπέρι και άγριο τζίνσενγκ συγκεκριμένα. Με τα οποία τρεφόταν εξάλλου σχεδόν αποκλειστικά, βρέχοντας το λαρύγγι του με κρασί από ρύζι. Στα μέρη του όλοι αναγνώριζαν τη μόρφωση και την καλλιέργειά του.
Ήταν εξάλλου πολυταξιδεμένος, έχοντας οργώσει ήδη από τα 10 του χρόνια (πλάι σε τρεις μεγαλύτερους εμπόρους) το Θιβέτ, το Βιετνάμ, την Ταϊλάνδη, τη Μαντζουρία αλλά και όλη την κινεζική επικράτεια, μαζεύοντας βότανα για το μποστάνι του. Αυτό έκανε για τα πρώτα εκατό χρόνια της ζωής του(!), πριν καταλαγιάσει τελικά στο αγρόκτημά του και προμηθεύεται τώρα τους σπόρους από περιπλανώμενους εμπόρους…
Ο θρύλος του Λι Τσινγκ Γουέν
Στα 72 του (1749) μετακόμισε σε άλλη επαρχία, ώστε να ενταχθεί στον επαρχιακό στρατό τοπικού πολεμάρχου ως εκπαιδευτής πολεμικών τεχνών αλλά και σύμβουλος στρατηγικής. Έτσι περνούσε τώρα τη ζωή του, γινόμενος κάποια στιγμή θρύλος για τα χρόνια που είχε ζήσει.
Το 1927 τον κάλεσε κοντά του ο στρατηγός του Εθνικού Επαναστατικού Στρατού, Γιανγκ Σεν, στην επαρχία Σετσουάν της νοτιοδυτικής Κίνας, θέλοντας να αντικρίσει με τα μάτια του τον υπεραιωνόβιο βοτανολόγο και καθηγητή πολεμικών τεχνών. Η μοναδική φωτογραφία του Γουέν απαθανατίστηκε αυτή ακριβώς την εποχή (1927).
Σειρά είχε μετά ο θρυλικός πολέμαρχος Γου Πεϊφού (που κατέκτησε και βασίλεψε στο Πεκίνο μεταξύ 1917-1924), ο οποίος τον προσκάλεσε στην οικία του στο Πεκίνο για να μάθει το θεϊκό μυστικό της μακροζωίας του, παίρνοντας την αινιγματική απάντηση που προαναφέραμε. Η περίοδος που πέρασε ο Γουέν στο Πεκίνο χαιρετίστηκε μάλιστα ως μεγάλο γεγονός, με τον ίδιο να διδάσκει στο πανεπιστήμιο και να μπαίνει ακόμα και στο στόμα του μεγάλου δασκάλου του διαλογισμού Γιν Σι Ζι.
Αν έμαθε ο Πεϊφού κάτι άλλο στις ιδιωτικές συζητήσεις του με τον Γουέν, αυτό δεν το ξέρουμε, ξέρουμε όμως ότι ο άνθρωπος που λέγεται πως έζησε πάνω από 250 χρόνια πέθανε λίγο αργότερα, στις 6 Μαΐου 1933 συγκεκριμένα, στην επαρχία Σετσουάν της Δημοκρατίας της Κίνας πια. Τον έκλαψε η 24η σύζυγός του και οι πάνω από 200 (ή 180, κατά άλλη εκδοχή) απόγονοι που είχε εντωμεταξύ αποκτήσει.
Ήταν μετά τον θάνατό του που ο στρατηγός Γιανγκ Σεν έγραψε μια εκτενή βιογραφία για τον Γουέν («Το πραγματικό χρονικό του 250 ετών καλότυχου άντρα»), στην οποία μας παραθέτει και μια μικρή περιγραφή για τον καλοσυνάτο παππού της Κίνας: «Έχει καλή όραση και γρήγορο διασκελισμό. Ο Λι έχει ύψος πάνω από 2 μέτρα, έχει μακριά νύχια και κοκκινωπή επιδερμίδα». Ανεξάρτητες πηγές επιβεβαιώνουν πως πράγματι είχε ένα νύχι σε ένα του δάχτυλο πάνω από 15 εκατοστά.
Ο Σεν παρέθεσε μερικές ακόμα βιογραφικές πληροφορίες για τον μυστηριώδη βοτανολόγο, λέγοντάς μας πως αποσύρθηκε από τα στρατιωτικά του καθήκοντα σε ηλικία 78 ετών (αυτός τοποθετεί την έναρξη της καριέρας του ως εκπαιδευτή πολεμικών τεχνών στα 51 χρόνια της ζωής του), έχοντας πάρει μέρος στη Μάχη του Κίτρινου Ποταμού.
Ο στρατηγός μάς λέει πως επέστρεψε κατόπιν στο μάζεμα βοτάνων από βουνά και κοιλάδες. Και μας λέει επίσης πως ήταν εξαιτίας της στρατιωτικής του καριέρας που έλαβε τη συγχαρητήρια επιστολή της αυτοκρατορικής κυβέρνησης στα εκατό του χρόνια. Το ίδιο συνέβη και στα γενέθλια των 150 και των 200 του ετών.
Ο κοσμήτορας του Τμήματος Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Μινκούο, Γου Τσουνγκ-Σιεν, ανακάλυψε το 1928 τις αυτοκρατορικές ευχές, που επιβεβαίωναν τους ισχυρισμούς του στρατηγού Σεν. Η επίσημη ημερομηνία της γέννησής του πήγαινε τώρα ακόμα παλιότερα και συγκεκριμένα το 1677, μιας και η αυτοκρατορική κυβέρνηση τον συνέχαιρε το 1827 για τα 150ά του γενέθλια (και το 1877 για τα 200ά του).
Όπως είπαμε, η ανακάλυψη των επιστολών έπαιξε στις μεγαλύτερες κινεζικές εφημερίδες και απασχόλησε ιδιαίτερα και το δυτικό ημισφαίριο, που μιλούσε πια για τον πραγματικό Μαθουσάλα της Κίνας. Η εμβρόντητη Δύση θα ανακάλυπτε το 1933, αμέσως μετά τον θάνατο του Γουέν, ένα βιβλίο που κυκλοφορούσε στην Κίνα ήδη από το 1908 για τα μυστικά της αθανασίας του Λι.
Ένας άλλος στρατηγός και κοντοχωριανός του Γουέν έγραψε το 1920 για τον υπεραιωνόβιο παππού που δεν έλεγε να γεράσει εμφανισιακά και η αναφορά του έφτασε μέχρι και σε ακαδημαϊκή δημοσίευση του Πανεπιστήμιου της Ναντσίνγκ. Κι ενώ η Δύση τον αγνοούσε παντελώς, στην Κίνα η περίπτωσή του είχε προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση.
Ακόμα και ο κατοπινός πρόεδρος της Κίνας (1928-1948), Τσιανγκ Καϊσέκ, διοικητής τότε του στρατηγού Γιανγκ Σεν, ζήτησε να τον γνωρίσει, καλώντας τον να επισκεφτεί τη Ναντσίνγκ. Όταν όμως οι απεσταλμένοι του στρατηγού έφτασαν στο χωριό του Γουέν, έμαθαν πως είχε εντωμεταξύ πεθάνει. Από φυσικά αίτια, έσπευσαν να σημειώσουν οι συγγενείς του.
Απεσταλμένος των «New York Times» αναζήτησε τα ίχνη του μετά τον θάνατό του και συνομίλησε με πολλούς συγχωριανούς του. Οι ηλικιωμένοι του είπαν πως τον Λι τον ήξεραν ακόμα και οι παππούδες τους, οι οποίοι ήταν παιδιά ακόμα όταν ο Γουέν ήταν ήδη ηλικιωμένος.
Παρά ταύτα, οι ειδικοί της γεροντολογίας αρνούνται να αποδεχθούν ένα τέτοιο ενδεχόμενο που ανατρέπει κάθε ανθρώπινο όριο. Παραθέτουν ως εξήγηση τα πλημμελή μητρώα που κρατούνταν άλλοτε και τα συχνά λάθη των ληξιαρχείων. Γηριατρική εξάλλου έρευνα έχει υποδείξει ότι η συχνότητα των λάθος ηλικιών αυξάνεται όσο αυξάνονται τα χρόνια της φερόμενης ζωής: το 65% των ανθρώπων που έχουν ισχυριστεί ότι είναι μεταξύ 110-111 ετών ήταν λάθος, κάτι που σκαρφαλώνει στο 98% των ανθρώπων που δήλωσαν ηλικία στα 115 χρόνια. Το ποσοστό μάλιστα του λάθους για ηλικίες 120 και πλέον ετών αγγίζει το 100%!
Ο Λι Τσινγκ Γουέν μπορεί να έζησε 197 ή 256 χρόνια στην Κίνα, για τη Δύση πάντως κάτι τέτοιο παραμένει -στατιστικά και φυσιολογικά- αδύνατο…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου