Η προϊστορία είναι ιστορία, είπε πριν λίγα χρόνια ο Φερνάρντ Μπροντέλ, ο θεωρούμενος μεγαλύτερος σύγχρονος ιστορικός. Κοινώς, πιστεύει πως δεν υπάρχει προϊστορία, ό,τι ανήκει σε αυτήν είναι ένα αχνό ιστορικό κομμάτι.
Και ο Μπροντέλ, στο σημαντικό βιβλίο του οι «Μνήμες της Μεσογείου», προάγει πολύ διακριτικά την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου (και της προϊστορίας του) στη Μεσόγειο.
Η Μεσόγειος, θεωρητικά δεν αποκλείεται να υπήρξε το ενδιάμεσο της ενιαίας γης (Πανγαία – Παγγαία) και τόπος διάνοιξής της προς Λαυρασία και Γκοντβάνα που η δεύτερη δημιούργησε την Αφρική, υποτιθέμενο τόπο καταγωγής του πρώτου ανθρώπου. Και αν αυτός έχει ηλικία έως 3,5 εκατομ. χρόνια, όπως ισχυρίζονται κάποιοι ή μικρότερη, όπως και νάχει το πράγμα, το πλαίσιο της προϊστορίας του αρχίζει σε φάση υποχώρησης της πρόσφατης εποχής των παγετώνων (η οποία ως φαίνεται δεν τελείωσε ακόμα).
Ως εκ τούτου, ασχέτως χρονολογίας, η ανάπτυξη της πρωτανθρώπινης ζωής δεν προκύπτει να είχε καλύτερη και πιο πρόσφορη επιλογή από το να εκπτυχθεί στη «μέση γη», που ήταν τόπος αρχέγονων μικρολιμνών και αβαθών θαλασσών. Αυτή μπορεί να οριστεί ως «ψυχή» της Τηθύος, οι ενδείξεις επι της οποίας συγκλίνουν ότι δονείτο στην ευαίσθητη, καλύτερη σε κλίμα πλην όμως γεωλογικά ασταθή ρηχή θαλάσσια περιοχή της διάνοιξης των μεγάλων τεκτονικών πλακών που επέφεραν τη Μεσόγειο θάλασσα. Το όνομα Μεσόγειος – μέση γη δεν αποκλείεται να είναι μια μνήμη.
Μια πόλη της Μεσογείου, η Λυκόσουρα της Πελοποννήσου, η οποία απέχει 12 χιλιομ, νότια της Μεγαλόπολης, απετέλεσε κατά τον περιηγητή Παυσανία την πρώτη πόλη στον κόσμο, δημιούργημα των Πελασγών, ενός ιθαγενούς λαού της Μεσόγειου – Αιγαίου που ήταν κάτι σαν «Πελαργοί της θάλασσας» – έμποροι και πραματευτάδες. Οι έρευνες επί αυτών συγκλείνουν πως είχαν μάλλον αποβιβαστεί σε μεγάλο αριθμό στα Κύθηρα, λόγω γεωλογικών ασταθειών κι ενός μεγάλου κατακλυσμού σε Μεσόγειο – Αιγαίο…
Τα Κύθηρα – Ελαφόνησος είχαν χαρακτηριστεί από τα παλιά σαν «η σέσουλα της Πελοποννήσου», ιδανικός τόπος αποβίβασης μεγάλου αριθμού ανθρώπων για πορεία στα ενδότερα. (βλ. μορφολογία, αφορισμοί Χίλωνα, Ηρόδοτος – συμβουλές Δημάρατου προς Ξέρξη, κ.λπ.). Στο σημείο αυτό της υποτιθέμενης απόβασης βρέθηκε πρόσφατα η παλαιότερη βυθισμένη πόλη του κόσμου, πιθανό επίκεντρο της Πελασγικής «επιδρομής» και αργότερα επίνειο της Πελασγο-Αρκαδικής υποδομής, στην καλούμενη σήμερα περιοχή «Παυλοπέτρι». Αυτή η βυθισμένη πόλη «Παυλοπέτρι» έχει όμως ηλικία «μόλις» 5.000 ετών. (Σχόλιο diadrastika: Σύμφωνα με άλλη εκδοχή υπήρχε ήδη από την εποχή της Ατλαντίδας, περίπου προ 10.000 π.Χ.)
Και λέω, «μόλις», διότι πιο πάνω, στο Πελασγο-αρκαδικό που μετά έγινε Αρκαδο-λακωνικό βουνό, το Λύκαιο, βρίσκονται τα ερείπια της Λυκόσουρας, της οποίας η αρχή, όπως επισήμως αναφέρεται, χάνεται στο 8-10.0000 π.Χ.. Αν αληθεύει αυτό, προηγείται κατά μερικές χιλιάδες χρόνια από τον θεωρούμενο πρώτο ανθρώπινο οικισμό, της Τσατάλ Χουγιούκ (Μικρασία), και αρκετά περισσότερο της κτίσης των επίσης θεωρούμενων πρώτων πόλεων, Εριντού έως Ουρούκ και Ουρ, πατρίδα η τελευταία του Νώε και όλων μαζί κατακλυσμιαίων ανθρώπων της Μεσοποταμίας.
Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη νομίζω κάποιος να αποδεχθεί πως στέκει η υπόθεση ότι η Μεσόγειος, λόγω των στενών του Ευξείνου και του Γιβραλτάρ, με το λιώσιμο των παγετώνων και τις γεωλογικές μεταβολές πλημμύρισε πρώτη (αργότερα έγινε η είσοδος νερών απο τα στενά του Άντεν – Περσικός). Στην πρωτοκαθεδρία της πλημμυρίδας της Μεσογείου εκ του Ατλαντικού και των μεγάλων αλλαγών, όπου τα πάνω ήλθαν κάτω (βλ.αμμώδεις έρημοι, κλίση Αφρικής, βύθιση «Ατλαντίδος» κ.λπ.) συντελεί και η ύπαρξη της Νεκρής θάλασσας που αποτελεί αρχέγονο θαλάσσιο λείψανο (η ηλικία της θάλασσας μετριέται από την περιεκτικότητα των αλάτων).
Επίσης, η σχέση ευρημάτων Μεσόγειου – Δραβιδικού πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού στις περιοχών Μοχέντζο Ντάρο και Χαράπα, καθώς και η γλωσσολογική συγγένεια Ελλήνων με Χετταίους ή Ετέους (βλ. Ετεοκρήτες – Αληθείς Κρήτες), όπως και με Λύκιους και Ιρανούς που πέραν των προάριων Ινδών η δαιδαλώδης γραμμή συνάφειας φτάνει ως την Κίνα (με ίχνη και στην Ιαπωνία), συντελεί στην εκτίμηση ότι καταγωγή του ανθρώπου, έστω και αν υπήρξε στικτή (πιο πιθανό από Αφρικανο-κεντρική), δεν αποκλείεται να έχει ένα σημαντικό γενεσιουργό πυρήνα τη Μεσόγειο – Αιγαίο.
Και η διάχυση του Μεσόγειου πρωτοπολιτισμού δεν συνέβη μόνο προς ανατολικά αλλά και προς βόρεια και δυτικά, καθώς οψιδιανός της Μήλου ανιχνεύεται στις βαλτικές χώρες των οποίων οι κάτοικοι ανήγαγαν την καταγωγή τους από τη θάλασσα (βλ. έθιμο της καύσης των αρχηγών σε πλωτό μέσο με πορεία προς το πέλαγος). Εάν κάποτε, μετά την αρχαϊκή σούπα και τις εποχές ζέστης και παγετώνων άναψε κατά κάποιο τρόπο κάπου ο ανθρωπομορφικός δαυλός, αυτός δεν αποκλείεται να είχε επίκεντρο της πυράς του το Αιγαίο.
Η πόλη Λυκόσουρα προκύπτει από πολλές πτυχές σαν η αρχαιότερη πόλη στον κόσμο. Ο Αριστοτέλης αναφέρει τους Αρκάδες (Πελασγούς), «προσελήνιους», δηλαδή ότι υπήρχαν πριν δημιουργηθεί η σελήνη (αυτόχθονες). Εξ’ όλων αυτών των αναφορών και ευρημάτων, αναδύεται στον απλό άνθρωπο και μέτριο ερευνητή το εξής ερώτημα: Είναι όντως η Λυκόσουρα πόλη 10-12.000 χρόνων; Και αν πράγματι, ναι, γιατί σε σχέση με τα ευρήματα του Παυλοπέτρι οι αρχαιολόγοι μας δεν κάνουν σύγκλιση και τηρούν σιγή ιχθύος;
Τι συμβαίνει και τα ευρήματα δεν συντίθενται σε μιαν υπόθεση – σενάριο, όπως γίνεται στην επιστήμη, και «θάβονται» ή δεν αξιοποιούνται; Υπάρχει φόβος μήπως δημιουργήσει αναστάτωση ότι ο Αδάμ, ο αδαμάντινος άνθρωπος, προήλθε από το χώρο του Αιγαίου; Ας μας απαντήσει τουλάχιστον κάποιος αρχαιολόγος: Είναι όντως η Λυκόσουρα πόλις άνω των 10.000 χρόνων;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου